Zwanger: het 1e trimester vs het 2e trimester
Als ik terugkijk op de zwangerschap van Rosemarijn, ben ik er zo’n beetje van overtuigd dat ik er fluitend doorheen fietste. Aan het einde (lees: vanaf 26 weken) had ik wel last van mijn bekken, maar verder deed ik op mijn sloffen! En nu? Ik merk dat mijn tweede zwangerschap echt heel anders is! Het eerste trimester was dit al flink te merken, maar ook tijdens het tweede trimester. Ik had aan het begin natuurlijk in mijn hoofd hoe het ging bij Rosemarijn en bedacht me dat dit vast wel weer zo zou zijn. Nou echt niet dus! Vandaar ook dat er best wat mensen waren die zeiden: “Oh, dan wordt het een jongen!” Gewoon al om het grote verschil tussen de twee zwangerschappen. Maar wat is er dan precies zo anders?
Het eerste trimester
Ik was bijna vanaf het begin af aan erg misselijk dit keer. Ik kon de geur van eten eigenlijk al niet uitstaan. Koken werd dus al een probleem. Alleen de gedachte aan gehakt bakken of groenten koken deed me al kokhalzen. Ik heb tot ruim na het eerste trimester dan ook heel veel dingen niet gegeten. Ik moest er niet aan denken. Daarbij kon ik ook erg weinig op. Mijn maag zat gauw vol en ik voelde me al gauw beroerd na het eten van een maaltijd of tussendoortje. Hoe anders was het zo’n drie jaar geleden, toen ik juist heel veel zin in allerlei lekkers had. Ik at echt alles waar ik zin in had en hoe kan het ook anders…ik kwam flink aan. Daarbij moet ik ook wel zeggen dat ik toen zwangerschapsdiabetes had en dit keer niet, dat zal ook vast wat uitmaken. Maar…drie jaar geleden kwam ik in mijn eerste trimester al vier kilo aan en dit keer helemaal niks!
Wat ik ook zo grappig vind en echt opvallend: in mijn eerste zwangerschap duurde het best een poosje voordat mijn buik ging groeien. En écht groot was mijn buik pas rond de dertig weken. En nu? Nu had ik het idee dat iedereen het al kon zien bij vijf weken! Ik groeide als kool!
Tweede trimester
Eindelijk, toen rond achttien weken de misselijkheid en beroerdheid zo goed als voorbij was, kon ik wat meer gaan genieten. Mijn buik bleef flink groeien en ik voelde de baby al een hele tijd. Rosemarijn voelde ik met dertien weken, terwijl ik baby twee al voelde met negen weken! De gynaecoloog geloofde het eerst niet, zo vroeg had ze het nog nooit meegemaakt. Maar toen ik bevestigde dat ik de schopjes en bewegingen voelde tijdens de echo, leek ik toch echt gelijk te hebben. Nu is de baby dagelijks ontzettend druk, trapt me met regelmaat in mijn darmen, blaas en soms ook naar boven. Hij reageert heel sterk op stemgeluid en druk op de buik, vooral bij Rosemarijn! Als ze maar iets zegt, begint het geschop alweer!
Tijdens het tweede trimester heb ik wel veel ergere last van mijn rug en bekken, waarvoor ik nu ook een buikband heb gekocht. Dit geeft me een beetje steun, waardoor ik wat meer kan, lichamelijk.
Ik kan nu alles weer eten, wat ik wil, maar nog steeds niet heel veel. Ik zit snel vol. Niet gek ook, want de mag heeft gewoon wat minder plek, door alle andere organen die omhoog worden geduwd!
Ik merk wel dat ik sneller moe ben dit trimester en dat suikers me erg beroerd maken. Ze maken me moe en ik krijg er een benauwd, opgefokt gevoel van. Herkennen jullie dat? Daardoor was ik ook wel bang dat ik weer zwangerschapsdiabetes had, maar gelukkig: dit keer niet!
En qua kilo’s? In deze drieëntwintig weken is er drie kilo bijgekomen: super netjes!
Waren jullie zwangerschappen ook zo enorm verschillend?
