Bij ons begon de dag wat minder grappig. Rosemarijn was al ziek en papa ook, samen al een week koorts, snotteren, zere keel en heel veel hoesten. Dus Rosemarijn wordt wat vaker wakker ’s nachts, brullend omdat het hoesten pijn doet aan haar keel. Ook de nacht van zaterdag op zondag was dit het geval, alleen gelukkig pas om vijf uur in de ochtend. Even knuffelen, een fles pap met honing en dan slaapt ze weer lekker verder. Maar papa heeft dit allemaal moeten regelen, want ik ik lag voor pampers in bed. Joh, wat voelde ik me ziek! Ik had er al ongeveer twee weken tegenaan zitten hikken. En dan komt het een klein beetje door, maar lang niet genoeg om me ziek te voelen. Nou, dat veranderde dus.
Ik had het al aan voelen komen, vrijdag en zaterdag. Beide dagen moest ik naar een verjaardag toe, alleen, want de ziekenboeg moest wel thuis blijven. Vrijdag ging het nog wel. Een hoestje hier en daar, ach… daar draai je je hand toch niet voor om? Zaterdag werd het keelpijn, hoofdpijn, zere ogen, dichte neus. Toch wel naar de verjaardag gegaan en heel lief; voor de ziekenboeg een gebakje mee gekregen. Om half elf toch echt naar huis gereden, want ik voelde dat het er niet beter op ging worden. Thuis in bed gedoken, want mijn moeder zei vroeger altijd dat slapen het beste middeltje was, als je je niet lekker voelde. (Zere teen? Gauw naar bed, dan gaat het wel over!)
Maar goed, na het wakker zijn om vijf uur, sliepen we uit tot negen uur. Aan tafel samen gegeten; Rosemarijn kreeg het cakeje van de verjaardag erbij en papa het stuk appeltaart. En ondanks dat ik me beroerd voelde en Rosemarijn ook nog niet fit was, heb ik ons toch even dik ingepakt om buiten in de sneeuw te kijken. De eerste sneeuw van het jaar en de eerste keer dat Rosemarijn sneeuw zag en voelde. Ze vond het fascinerend, maar veel te koud aan haar handjes. Na drie minuten stonden we weer binnen.
De rest van de dag bestond uit drie personen die weinig puf hadden om iets uit te voeren, een slapeloze dag (Rosemarijn ging gewoon niet slapen, terwijl ze hartstikke moe was, dus wij konden ook niet even dutten, wat een standaard iets is op zondag). Een heerlijke, snelle en gezonde lunch: bananenpannenkoekjes! (2 bananen, 2 eieren en 2 eetlepels bloem met 1 theelepel kaneel mengen, olie in de pan en dan het mengsel erin) In de avond kwamen opa en oma langs, die echt uitgebreid geknuffeld werden.
Had ik al verteld hoe ontzettend knuffelig Rosemarijn is, nu ze ziek is? Ze komt knuffels brengen, armen om ons heen, hoofdje tegen ons aan en maakt dan zelf een “Ahh….” geluidje. Om van te smelten!
Vannacht heeft ze ook weer redelijk goed geslapen, op een Krijsmomentje na om vier uur. Dat was dan ook niet te verhelpen door alleen een fles met honing. Dus heeft ze een zetpil gehad; hoesten kan zo’n pijn doen! Al heb ik het idee dat er ook tandjes bezig zijn door te komen en dat kan ook flink zeer doen natuurlijk.
Zo zag onze zondag er dus uit. Hoe vonden jullie kindjes de sneeuw?
No Comments