Willeke | Ons kinderwens traject

Ons kinderwens traject begon eind 2015. Mijn man, Gydo, en ik waren ongeveer een half jaar getrouwd toen ik stopte met de pil slikken. Ik was aan de pil gegaan vlak voor ons huwelijk, omdat Gydo op dat moment nog studeerde. We dachten dat het op dat moment een verstandige keuze was. Helaas pakte het verkeerd uit. Ik kwam zo veel aan in een half jaar tijd dat ik van maat 40/42 naar een maat 48/50 ging. We besloten dus te stoppen met de pil en gingen ervan uit dat ik snel zwanger zou zijn. Dit wilde we heel graag want wij hebben allebei al jaren in ons hoofd dat we een (groot) gezin wilden. 

Naar de fertiliteitspoli

Mijn cyclus was door die periode aan de pil behoorlijk in de war. We gingen dus naar de huisarts en zij stuurde ons door naar de poli fertiliteit. Eenmaal daar vroeg de arts hoe wij onze toekomst zagen. met of zonder kinderen, op welke termijn en of we een traject in wilden. Wij gaven aan dat we eerst wilden weten of het überhaupt mogelijk was voor ons om op de natuurlijke manier kinderen te krijgen.

Ik kreeg onderzoeken, een inwendige echo en bloedtesten om te kijken of er iets mis was. Uit die onderzoeken kwam dat alles bij mij helemaal in orde was. Het feit dat mijn cyclus nog niet in orde was na de pil, zou komen doordat mijn lichaam moeite had met de hormoonbalans herstellen. We werden afgescheept met het ‘je bent te dik, dus val maar af dan komt het vanzelf goed’ verhaal. Ik voelde mij totaal niet serieus genomen. Mijn gewicht is mijn hele leven al tegen mij gebruikt en zou ook nu was het weer de oorzaak zijn. 

“Je bent gewoon te dik”

We zijn hierna een aantal jaar aan het proberen geweest om zonder hulp zwanger te raken. Halverwege 2020 zijn we weer terug gegaan naar de huisarts om opnieuw een verwijzing te krijgen voor de poli fertiliteit. Na 5 jaar ‘gewoon’ proberen, een hele berg aan ovulatietesten, negatieve zwangerschapstesten, het meten van mijn temperatuur en bijna dagelijks seks hebben en dat registreren, was ik er klaar mee. Onze, maar vooral mijn, kinderwens was zo groot dat we het nog eens wilden proberen om een traject in te kunnen.

We vroegen om een verwijzing en ik vroeg ook gelijk om een verwijzing voor een diëtist. We kregen ze allebei en na een week had ik mijn eerste gesprek bij de diëtiste. Voor de poli fertiliteit moesten we wachten tot december voordat we ertussen konden. Eenmaal daar wilden ze Gydo zijn zaad testen, ook daar was alles perfect. Het scoorde zelfs zo hoog dat ze vertelden niet vaak zo’n goed monster te hebben getest. Ik kreeg weer bloedtesten en ook daar kwam weer niets uit. Dus moest het aan mijn gewicht liggen. Mijn BMI was op dat moment buiten de grenzen van de voorwaarden voor een fertiliteitstraject. Ik moest eerst 20 kilo afvallen wilden ze überhaupt onderzoeken doen. 

Van het kastje naar de muur

Kast – muur. Hier hebben we zo ontzettend veel verdriet om gehad. Ondertussen liep mijn traject bij de diëtiste ook vast. Ik sportte 3 tot 4 keer in de week, had mijn hele eetpatroon aangepast en was zelfs zo goed bezig dat ik al niet eens meer in aanmerking kwam voor een GLI (gemengde leefstijl interventie), ze konden mij namelijk niet meer bieden dan wat ik al deed. Ik viel wel af, maar heel weinig en het kwam er haast net zo snel weer aan.

Ondertussen ben ik weer terug op het gewicht waarmee ik begon. Ik zit nu in een traject voor een maagverkleining, in de hoop dat het dan wel lukt om af te vallen. Als ik eenmaal afgevallen ben mag ik terug naar de poli en dan gaan ze wel de onderzoeken doen, maar alleen als mijn BMI binnen de grenzen valt. Als ik een maagverkleining krijg, moeten we onze kinderwens nog even uitstellen. Je mag namelijk een jaar na de operatie pas zwanger worden in verband met de gezondheidsrisico’s. 

Onze wens

Onze kinderwens blijft hetzelfde, wij willen nog steeds graag een groot gezin en daar hebben we bijna alles voor over. Gelukkig kunnen Gydo en ik praten en hebben we wel gezegd dat onze wens niet ten koste mag gaan van ons huwelijk en zijn we ons nu aan het oriënteren op wat er nog meer aan mogelijkheden zijn om onze wens uit te kunnen laten komen. We hopen nog steeds op een kindje van onszelf, maar voor nu is de realiteit zo dat we nog even geduld moeten oefenen.

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Ben of ken jij iemand met verdriet rondom de kinderwens? Kijk vooral even op Lief en Teer!