Wat je nog niet over mij wist
Ik zal geen eindeloze lijst achter elkaar opsommen, maar het leek me leuk om een aantal feitjes over mezelf te delen, die je waarschijnlijk nog niet wist. Het zal niet per se heftig zijn of zo, je mond zal er vast niet van open vallen, maar het is leuk om de persoon achter de blog een beetje te leren kennen toch? Dan raak je wat meer vertrouwd met mij als persoon en voel je je misschien ook meer betrokken. Extra tof voor jou en mij dus, yay!
Er is altijd muziek
Ja, ik ben een ontzettende muziekliefhebber. Ik heb dan ook altijd muziek aanstaan, muziek om me heen kan ik niet negeren; ik word er te blij van. Ik heb ook altijd al van muziek gehouden. Op mijn elfde werd ik lid van een kinderkoor, waar ik een jaar later mocht zingen als soliste. Dat was….14 jaar geleden! Ik zong (en dus nog steeds) op een christelijk koor. Ik zing dus geestelijke liederen. Ik heb een enorm zwak voor klassiek/opera. Een aantal jaren terug was dat namelijk de grote focus, toen ik op zangles zat. Zo serieus was en is het dus. Ik houd ervan.
Zo nu en dan hoor ik een heel mooi nummer, maar past de tekst niet bij de identiteit van ons koor. Dan pas ik het één en ander aan of (zoals afgelopen kerst) herschrijf ik het hele nummer. Dit heb ik in december gedaan met Mirjam Schippers voor het nummer Glorious van David Archuleta. We waren er achteraf super trots op en ik heb het ook heerlijk kunnen zingen met het kerstconcert.
Meet cute
Ken je die uitdrukking? Meet cute. Het is in de filmindustrie een heel bekend gezegde: het is het moment wanneer de vrouwelijke hoofdpersoon haar toekomstige liefde ontmoet. Ik leerde mijn man kennen eind 2014 via de kerk. Bij ons is het de gewoonte om catechisatie te volgen (voor wie het niet kent: een avond in de week leer je allerlei dingen over de Bijbel, God en Zijn zaken). Daar zag ik hem voor het eerst. En schijtlijster dat ik ben, durf ik hem niet aan te spreken. Ik heb dus tijden lang online gezocht, totdat ik eindelijk een profiel van hem vond, waar ik met een bonzend hart de eerste woorden tegen hem zei. We hebben een tijdje zo contact gehad, en na bijna twee weken (als ik het me goed herinner) hadden we onze eerste date. Vanaf dat moment ging het eigenlijk heel snel; twee weken na onze eerste date vroeg hij me zijn vriendin te zijn. I guess if you know…you know!
Mevrouw Willemsen
Ja ja, ik heb voor de klas gestaan. Vier jaar, om precies te zijn. Ik studeerde Engels en gaf met heel veel plezier les op het voortgezet onderwijs. Jammer genoeg was ik in die tijd ontzettend onzeker over mezelf, durfde ik niet goed voor mezelf op te komen en is daar eigenlijk heel makkelijk op in gespeeld door mensen die wat hogerop zaten. Uiteindelijk ben ik geforceerd (en dat had dus nooit gehoeven of gemogen!) te stoppen met mijn studie. En nu, een paar jaar later, heb ik heel veel spijt dat ik mezelf zomaar weg heb laten sturen na al die jaren te hebben geïnvesteerd. Ik was daar op mijn plekje, voor de klas, met eigenwijze pubers om me heen. Dat was zo genieten! Tuurlijk, heel veel lastige momenten en bijna-opgeef-momenten, want Help, ik kan hen niet aan! Maar ik kwam er elke keer weer bovenop en de kids waren gewoon schatjes. Hoeveel rottigheid ze ook uithaalden. Dus, wie weet…Misschien ga ik toch weer eens terug, om de boel af te maken.
Ziekenboeg
Iets studie gerelateerd, soort van: tijdens een stage in Engeland, belandde ik in het ziekenhuis met mijn blinde darm die op ploffen stond. Ik was daar met een studiegenootje (die ik die dag eigenlijk op het vliegtuig terug naar huis zou zetten; zelf bleef ik nog een week) en verbleef bij een bekende van de familie. Met een telefoontje via mijn broer mijn ouders ingelicht, want ik kon hen niet bereiken. (“Hee, ja, ik uh…ik wordt zo geopereerd. Kan je dat doorgeven? Wat? Ja, blinde darm.”)
Het is een lang en gek verhaal, maar uiteindelijk heb ik veel schik gehad, naast de pijn, de misselijkheid. Knappe dokters en leuk ander personeel. Mijn ouders waren die week sowieso van plan om me te komen opzoeken als verrassing, dus die waren nu extra happy dat ze een vlucht hadden geboekt. Mams was zelf ziek geworden van bezorgdheid. Wat was dat fijn om ze bij me te hebben! En aangezien ik niet met het vliegtuig naar huis mocht vanwege de lucht die in mijn buikholte was gepompt, moesten we met de bus terug aan het eind van mijn laatste week. Via Londen, daarna een stukje door Frankrijk, België…éénentwintig uur! Brak waren we bij thuiskomst! Maar ja…het is nooit saai met mij.
Karren met die bak!
Dat deed ik graag. Zo graag, dat het me twee instructeurs, twee theorie examens en vier praktijkexamens kostte. En veel geld. Erg veel geld. Ik wilde op mijn achttiende mijn rijbewijs al halen, maar door familieomstandigheden ben ik toen gestopt (en volgens mij ook omdat mijn spaarrekening huilde). Ik ben toen in 2015 weer begonnen. Het lessen ging heel best, ik had schik met de instructeur, die ik al jaren kende buiten het lessen om en ik reed goed. Maar zodra het examen in zicht kwam, kwam mijn faalangst op als een monster uit de mist. De laatste lessen voor het examen maakte ik grote fouten en op de examens dus ook. Uiteindelijk heb ik drie staatsexamens (voor mensen met faalangst) gedaan. De laatste heb ik gehaald. Tjoh, meen je dat? Ja duh haha. Maar dat kwam eigenlijk puur omdat de examinator vooraf al zei: “Gefeleiciteerd. Ik zie geen reden waarom je het niet zou halen.” Dat gaf me zoveel vertrouwen, dat het rondje rijden super snel en makkelijk verliep en ik EINDELIJK mijn papiertje mocht gaan ophalen. Nou ja, een week later. Eerst taart.
Een citroentje
Oké, nog ééntje dan.
Ik ben mijn hele leven al verzot op fruit. Zo verzot, dat ik voor mijn zevende verjaardag als cadeau graag een fruitmand wilde hebben. Alsjeblieft, pap en mam (waarschijnlijk waren zij gelukkig dat ik geen dure poppen wilde). Dus zo geschiedde. Ik kreeg een fruitmand. Peren, appels, bananen, kiwi’s en wat je je allemaal maar kunt bedenken. Maar…Ik was heel teleurgesteld. Er zat helemaal geen citroen bij. Ik wilde zo graag een citroen. Dus die heeft mijn mams uiteindelijk nog even bijgehaald. Ik snap nog steeds niet waar die drang naar een fruitmand vandaan kwam, maar ik vind het nog altijd een leuk feitje over mezelf. Waar je maar blij mee kunt zijn zeg.
Zo. En jullie? Leuke/interessante feitjes over jezelf? Laat maar horen!
Eén reactie