Browsing Tag

ziek

Corona! Onnodige ophef of echt drama?

Posted on 13 maart 2020

Het Coronavirus. Je hoort erover van alle kanten. Het begon ergens ver weg in China en hier ons kleine kikkerlandje maakten we ons er niet druk om. “Het is maar griep, doe niet zo overdreven!” Riep men steeds weer. Maar ook in Italië waren recent al flink wat gevolgen te merken en artsen deden hun verhaal via Social Media, om de wereld te waarschuwen voor wat er komen ging. Nog steeds bleef een deel van de nuchtere Nederlanders de schouders ophalen en leefde door. Een ander deel voelde toch wel wat paniek en besloot grote inkopen te doen, om in ieder geval voorlopig niet zonder eten, drinken, medicatie en wc-papier te zitten.

Nu zijn er ondertussen in Nederland toch ook wel maatregelen getroffen. Mensen met symptomen zoals koorts, hoesten en verkoudheid moeten thuis blijven van hun werk en er is zelfs al sprake geweest van scholen sluiten. In korte tijd verspreidde het virus zich in Nederland, waardoor de besmette mensen van 111 opliep naar 614. Het dodental staat momenteel op 5. Toch is dit niet voor iedereen een teken om zich ontzettend veel zorgen te maken. Want wat kun je eigenlijk doen om te voorkomen dat je besmet wordt?

je handen regelmatig wassen
in je elleboog niezen en hoesten
grote groepen vermijden
veel drinken
vitamine C en D slikken
zorgen dat je weerstand op peil is door gezond te eten
suikers vermijden (ongezond en verlagen dus je weerstand)
Lichaamscontact vermijden (zoals handen geven of knuffelen)

Het Coronavirus is een virus die zich richt op de luchtwegen. In Italië weten ze zich geen raad meer met het aantal besmette mensen wat naar het ziekenhuis komt, elke dag. Sommigen zijn niet eens meer te redden door hoe ziek ze zijn met hun dubbele longontsteking.
Het is wel duidelijk gemaakt dat het slim is om bij jezelf elke dag een kleine controle te doen, om te zien of je mogelijk besmet bent. Sowieso is een droge keel geen goed idee, dus drinken (en vooral warm, dus warm water of thee bijvoorbeeld) is aanbevolen. En houd elke ochtend even tien seconden je adem in. Wordt je niet benauwd en hoef je niet te hoesten? Dan is er waarschijnlijk nog niks aan de hand.

De één vindt het allemaal maar ophef en drama,de ander maakt zich toch wel zorgen. Hoe zit dat bij jou?

Een drukke werkdag, een vol huis en een zieke jarige

Posted on 11 oktober 2019

Wat een dag! Echt! Heel erg leuk, druk en ook best wel vermoeiend. Gisteren, op 7 oktober, was onze kleine meid jarig: ze werd twee jaar. Dat wilden we diezelfde dag vieren. In de ochtend deden we dat samen. Papa had een dagje vrij gevraagd, zodat hij de hele dag bij Roos kon zijn, want ik moest tot drie uur werken.
We zongen verjaardagsliedjes, lieten Rosemarijn twee kaarsjes uitblazen op haar donut, die ze natuurlijk als ontbijt mocht opeten. Ze pakte enthousiast haar cadeaus uit: een leuk begin van een bijzondere dag! Voor mij was het toen tijd om naar mijn werk te gaan: een dag lesgeven aan acht groepen van de basisschool. Dat is rennen en vliegen, kan ik je wel vertellen. Van de ene klas naar de andere, ieder een les Engels. En toen mijn laatste les gegeven was, haastte ik me weer terug naar huis, want de verjaardagsvisite kon elk moment arriveren.

Weten jullie nog dat ik heel ambitieus had bedacht alle donuts zelf te bakken? Daar is (en dat is ook helemaal geen verrassing natuurlijk) totaal niks van gekomen. Er was gewoon echt geen tijd voor. Dan maar makkelijk toch? In de winkel zijn ze ook te halen en zijn ze ook heerlijk! Zo hadden we toch nog een hele toffe donut wall, wat ook echt gedoe bespaart! Geen taarten snijden, voor de één een groot stuk, een kleintje voor de kinderen…nee hoor. De visite komt binnen, ik zorg voor het drinken en zelf kunnen ze een donut van de standaards pakken. Ideaal!
Als je ze ook wilt hebben: op Aliexpress zijn ze voor een prikkie te koop.

In de middag kwam er flink wat visite, waardoor het huis opeens echt helemaal vol zat. Even rennen en vliegen dus weer! En daar kwam nog iets bij…
Rosemarijn voelde zich totaal niet lekker en heeft veel gehuild. Niet gek ook: ze had koorts! Ze vroeg zelfs zelf of ze weer naar bed mocht, om vier uur, terwijl ze er net drie kwartier uit was. Alle grote mensen en kinderen die zich om haar heen dromden om te feliciteren, kijken, cadeaus geven en tegen haar te praten, maakte haar ontzettend overprikkeld. Daardoor brulde ze direct zodra er iemand dichtbij kwam en wilde alleen maar bij papa zijn.
Gelukkig heeft ze ’s avonds wel genoten van alle visite en natuurlijk van de cadeaus!

Maar…omdat Rosemarijn jarig was, wilde ik met mijn volgers een super toffe winactie delen. Ik mocht van Kaya Sieraden een mooi sieraad weggeven, ter waarde van tachtig euro. Zoals ik al eerder in een blog schreef, houd ik van subtiele sieraden. Geen grootste bling bling, maar gewoon rustig, zodat het altijd bij je outfit past. Daarom heb ik ook gekozen om deze zilveren damesarmband weg te geven. Het past bij mij en het is door het graveren ook erg persoonlijk. Dat vond ik zo mooi!
Ik heb zelf gekozen voor de naam van mijn man (aan de buitenkant) en aan de binnenkant onze trouwtekst. De stijl van deze slavenarmband is simpel en is daardoor altijd gepast.

Als cadeau, omdat Rosemarijn twee jaar werd en wij dan natuurlijk moeten trakteren, heb ik, in samenwerking met Kaya deze toffe armband weggegeven! Via mijn blog, Instagram en Facebook, deden veel mensen mee, om kans te maken op deze mooie armband te winnen.
Een dag na Rosemarijns verjaardag maakte ik de winnaar bekend: Inge van Ingebeleeft.nl
Lieve winnaar, maak er iets moois en persoonlijks van, wat je altijd weer blij maakt, als je er naar kijkt!

Deze blog bevat een samenwerking

Persoonlijk

Zondag 16 december

Posted on 18 december 2018

Bij ons begon de dag wat minder grappig. Rosemarijn was al ziek en papa ook, samen al een week koorts, snotteren, zere keel en heel veel hoesten. Dus Rosemarijn wordt wat vaker wakker ’s nachts, brullend omdat het hoesten pijn doet aan haar keel. Ook de nacht van zaterdag op zondag was dit het geval, alleen gelukkig pas om vijf uur in de ochtend. Even knuffelen, een fles pap met honing en dan slaapt ze weer lekker verder. Maar papa heeft dit allemaal moeten regelen, want ik ik lag voor pampers in bed. Joh, wat voelde ik me ziek! Ik had er al ongeveer twee weken tegenaan zitten hikken. En dan komt het een klein beetje door, maar lang niet genoeg om me ziek te voelen. Nou, dat veranderde dus.

Ik had het al aan voelen komen, vrijdag en zaterdag. Beide dagen moest ik naar een verjaardag toe, alleen, want de ziekenboeg moest wel thuis blijven. Vrijdag ging het nog wel. Een hoestje hier en daar, ach… daar draai je je hand toch niet voor om? Zaterdag werd het keelpijn, hoofdpijn, zere ogen, dichte neus. Toch wel naar de verjaardag gegaan en heel lief; voor de ziekenboeg een gebakje mee gekregen. Om half elf toch echt naar huis gereden, want ik voelde dat het er niet beter op ging worden. Thuis in bed gedoken, want mijn moeder zei vroeger altijd dat slapen het beste middeltje was, als je je niet lekker voelde. (Zere teen? Gauw naar bed, dan gaat het wel over!)

Maar goed, na het wakker zijn om vijf uur, sliepen we uit tot negen uur. Aan tafel samen gegeten; Rosemarijn kreeg het cakeje van de verjaardag erbij en papa het stuk appeltaart. En ondanks dat ik me beroerd voelde en Rosemarijn ook nog niet fit was, heb ik ons toch even dik ingepakt om buiten in de sneeuw te kijken. De eerste sneeuw van het jaar en de eerste keer dat Rosemarijn sneeuw zag en voelde. Ze vond het fascinerend, maar veel te koud aan haar handjes. Na drie minuten stonden we weer binnen.

De rest van de dag bestond uit drie personen die weinig puf hadden om iets uit te voeren, een slapeloze dag (Rosemarijn ging gewoon niet slapen, terwijl ze hartstikke moe was, dus wij konden ook niet even dutten, wat een standaard iets is op zondag). Een heerlijke, snelle en gezonde lunch: bananenpannenkoekjes! (2 bananen, 2 eieren en 2 eetlepels bloem met 1 theelepel kaneel mengen, olie in de pan en dan het mengsel erin) In de avond kwamen opa en oma langs, die echt uitgebreid geknuffeld werden.

Had ik al verteld hoe ontzettend knuffelig Rosemarijn is, nu ze ziek is? Ze komt knuffels brengen, armen om ons heen, hoofdje tegen ons aan en maakt dan zelf een “Ahh….” geluidje. Om van te smelten!

Vannacht heeft ze ook weer redelijk goed geslapen, op een Krijsmomentje na om vier uur. Dat was dan ook niet te verhelpen door alleen een fles met honing. Dus heeft ze een zetpil gehad; hoesten kan zo’n pijn doen! Al heb ik het idee dat er ook tandjes bezig zijn door te komen en dat kan ook flink zeer doen natuurlijk.

Zo zag onze zondag er dus uit. Hoe vonden jullie kindjes de sneeuw?