Browsing Tag

thuisblijven

Persoonlijk

“Kerk oefenen” met een peuter

kerk oefenen corona covid christelijk

Wat een toestand hè, het corona virus wat de wereld in de hand houdt. Het beperkt ons in ons gaan en staan, onze kinderen worden weggehouden bij de scholen, waardoor ze onderwijs missen. Wij als ouders moeten soms van ons werk wegblijven of thuis gaan werken, als dit mogelijk is. We zitten opgesloten en voelen soms de muren op ons afkomen. Het kan benauwend zijn en we zijn maar wat blij dat het mooi weer is! Dan kunnen we in ieder geval nog naar buiten om de verveling tegen te gaan. Kopje thee erbij of…gewoon een groot glas wijn. En een stuk taart. 

We zijn massaal aan het bakken geslagen met de kinderen, we gaan stoepkrijten, kleuren en verven en nemen meer tijd aan onze maaltijden. We eten uitgebreider, hebben meer aandacht voor mensen om ons heen en genieten van een avondje relaxen met een afhaalmaaltijd, want: support your locals!

Thuis naar de kerk

Naast alles wat er veranderd is in de laatste weken en wat voor ons echt niet positief uitpakt (ja, niemand is blij met wat er gebeurt), zijn er ook stiekem wat voordelen aan quarantaine. Wij waren bijvoorbeeld van plan om Rosemarijn dit jaar mee te nemen naar de kerk. Maar ja…dat is heel wat voor een peuter! Een kerk vol mensen, nieuwe dingen, stil zitten, luisteren…hoe dan? Misschien dat ze de eerste keer stil zit omdat ze onder de indruk is, maar de tweede keer zal ze vast anders in de bank zitten. Stiekem komt het wat dat betreft wel goed uit dat we thuis moeten blijven, al willen we graag gewoon weer naar de kerk. 

Wij “oefenen kerk” tijdens deze lastige tijd thuis en dat is echt een klein voordeel van het niet van huis mogen. Nu luisteren we online mee en zitten we met Rosemarijn tijdens de dienst thuis op de bank. Ze heeft een eigen kinderpsalmboekje, haar knuffel en een tasje met wat snoepjes erin…

Kleine grote meid

Ze is helemaal in haar hum. Elke zondag weer. We oefenen één dienst per zondag, de ochtend. Ze zit niet stil natuurlijk, ze kruipt op schoot en speelt met haar knuffel en ze heeft moeite met haar ogen dicht houden tijdens het gebed, maar elke zondag gaat het beter. Na elke keer dat we zingen tijdens de dienst, mag ze een snoepje pakken. Als we dat niet ingesteld zouden hebben, zou ze alle snoepjes binnen de eerste twee minuten al op hebben en dan is er geen houden meer aan hoor!
We staan steeds weer verbaasd hoe goed ze het doet, al is het echt niet makkelijk voor zo’n kleine meid. Toch zingt ze uit volle borst (gebrabbel natuurlijk, op de psalmen die ze kent na) mee en we zien elke week dat ze er meer van snapt. En het woordje ‘Amen’ kent ze heel goed! Dat betekent dat het gebed ten einde is of dat de kerkdienst klaar is. En aan het einde van de dienst is het tijd voor koffie en een vers gebakken koekje of stuk cake. 

Hoe doen jullie dat, nu je niet naar de kerk kunt? Luisteren jullie mee of slaan jullie nu de diensten over? Betrekken jullie de kinderen erbij of juist niet?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Persoonlijk

Het positieve aan quarantaine

Wat een stomme titel eigenlijk…Want het is echt geen pretje om in quarantaine te zitten. Voor veel mensen is dat alleen al de reden om lekker toch naar buiten te gaan en in groepen samen te drommen. Het maakt hen niet uit of er anderen besmet worden, zolang zij zelf maar plezier hebben. Lekker naar feestjes gaan en hangen in het park met een fles wijn, in de zon. Ik vind het zelf totaal geen leuke periode. Ik houd ervan om op pad te gaan, om op visite te gaan, playdates met Rosemarijn, winkelen, ergens een kopje koffie drinken…Maar helaas is dit gewoon even niet mogelijk en dan heb ik mezelf daaraan te houden. Maar toch zijn er een paar kleine dingen die ik tóch positief vind aan quarantaine. Nou ja…binnen ons gezin dan. Lees je mee?

Volledig op elkaar aangewezen
Zoals ik al zei: ik ga er graag op uit. Helemaal als het even niet zo soepel loopt tussen Rosemarijn en mij of als ik gewoon op ben en afleiding nodig heb. Of even op mijn ouders wil steunen. Maar nu is dat zo goed als niet mogelijk en zijn Rosemarijn en ik erg op elkaar aangewezen. Daar hebben we allebei best moeite mee, want Roos is net zo min een huismus als haar moeder. Maar ondanks dat het flink wennen is, merk ik wel dat we dichter tot elkaar komen en het steeds beter loopt om dagen samen te zijn! We doen meer dingen samen, want ja…weg hoeven we niet en mogen we niet. Dus kleuren we vaker, gaan we koekjes bakken en pakken we sneller een boek. Rosemarijn speelt nu veel meer zelfstandig, wat ook geen straf is: zo kan ik nog eens wat werk doen als ze wakker is!

Kunstwerken op de stoep

Naastenliefde
Misschien rol je al met je ogen als je dit leest, maar echt: ik merk dat het me dwars zit als ik niks voor een ander kan betekenen in deze tijd. En dan ga je op zoek naar de kleine dingen die je wél kunt doen! Zoals even een pakketje in elkaar draaien, met zelfgebakken koekjes, een vers geperst sapje en een prachtige tekening van Rosemarijn, om die in een leuk tasje aan de deur van een vriendin te hangen, die zelf ziek is en met twee kinderen zit opgesloten tussen vier muren.
Even een belletje extra naar oma, een berichtje naar mensen waarvan je weet dat ze het ook niet makkelijk hebben en best wat aandacht kunnen gebruiken. Er komt toch wel wat liefde naar boven, waarvan je soms niet eens wist dat je het had. Ik merk dat het makkelijker is om mezelf nu weg te cijferen om een ander bij te staan. Veel makkelijker dan toen alles nog ‘normaal’ was. Iedereen is toch meer op elkaar aangewezen nu. 

Genieten van de kleine dingen
Nog zo’n cliché, maar zeker waar! Omdat je nu niet meer op pad kunt en grootse dingen kunt beleven, moet je het doen met de kleine dingen in het leven. Zoals samen stoepkrijten in de zon, de fluitende vogeltjes, een vriendelijk knikje van de buurvrouw door het raam heen, een kopje koffie op de bank, een dutje in de middag, de tijd nemen om een nieuw kookboek door te bladeren of gewoon genietend kijken naar je kind die geconcentreerd zit te kleuren. Het zijn dingen waar ik zelf vaak niet eens meer bij stil sta, niet eens bewust van geniet. En nu is het iets waar ik voor op wil staan, elke dag!

Het is echt niet zo dat ik blij ben met de situatie waar we met z’n allen in zitten, maar het is en blijft toch goed om de positieve kanten ook te zien en te te benoemen! Dat houd je op de been!

Wat vind jij positief aan thuiszitten?