Zoals jullie misschien wel weten, zijn wij een christelijk gezin en willen ons geloof en onze standpunten hierin ook overdragen naar Rosemarijn. Hoe lastig is dat zeg! Want hoe maak je dat nu aan een kind van nog geen twee jaar duidelijk? Hoe verweef je de christelijke normen en waarden nu door de opvoeding heen? Je kunt maar een eind doen, maar wie zegt dat je kindje het begrijpt?
Misschien ben je zelf helemaal niet gelovig of heb je een andere religie. Mijn doel is dan ook niet om jou mijn geloof op te leggen in deze blog, maar om je te laten zien hoe wij proberen Rosemarijn mee te geven waar wij voor staan en waar wij in geloven. Lees je mee?
Bidden en danken
Al ruim voordat Rosemarijn geboren werd, hadden wij verschillende gesprekken om erachter te komen wat wij een geschikte manier vonden om te beginnen met kennis bijbrengen over het christelijke geloof. Want hoe doe je dat nu bij een baby? Die begrijpt er nog helemaal niks van. Wij besloten al heel vroeg te beginnen met bidden en danken voor het eten. We namen Rosemarijns handjes dan in de onze en hielden een hand voor haar ogen, terwijl wij de gebedjes hardop zeiden. Natuurlijk snapte ze er nog niks van, maar omdat dit voor ons een gewoonte is, vinden wij dat het belangrijk is dat ook ons dochtertje dit al vroeg meekrijgt.
Lezen
Het is heel normaal om je kindje vanaf de geboorte al kennis te laten maken met boekjes. Boekjes met patronen, contrasten en kleuren, voelboekjes, knisperboekjes en herkenbare plaatjes. Daarom begonnen wij ook al vroeg, rond zes maanden, met Bijbel lezen. Van mijn tante kregen we een prachtige kinderbijbel die we na de maaltijd zijn gaan lezen. Elke pagina heeft prachtige, kleurige plaatjes en de verhalen zijn op een makkelijke, kinderlijke manier geschreven, waardoor het voor kinderen ook snel begrijpelijk is. Natuurlijk snapte Roos er nog niks van toen ze nog zo’n ukkie was, maar meer en meer ging ze zich concentreren op de plaatjes en zodra de eerste woordjes kwamen, brabbelde ze zo nu en dan een beetje mee. Nu weet ze tegenwoordig heel goed wat we lezen; de Bijbel hebben we nu al meerdere keren helemaal van begin tot eind gelezen. Ze wijst nu dingen aan op de pagina’s, zegt woordjes na en vraagt zelfs later nog dingen over het bijbelverhaal. De naam ‘Mozes’ bijvoorbeeld, is haar bijgebleven van één van de verhalen die we laatst lazen en hier en daar roept ze die naam overdag, of stelt ze op haar manier een vraag, waarbij je de hele zin niet verstaat, behalve ‘Mozes’ en haar nee-schuddende hoofd. Ik interpreteer dat dan maar als: “Dat is niet Mozes.” Bijvoorbeeld, als ze de naam weer roept en naar een foto van een baby wijst.
Avondgebedje
Waar we ook vroeg mee zijn begonnen, eigenlijk meteen na de geboorte, is een avondgebedje, voor het slapen. Toen ze nog een klein baby’tje was, lag ze dan stil te luisteren met grote ogen, als wij het ‘Ik ga slapen, ik ben moe’ zongen. Nu vraagt ze er zelfs om, want ze is het gewend en ze vindt het fijn. Het zou dan ook verwarrend zijn als we het opeens niet zouden doen of als we het zouden vergeten. Ze heeft nog niet echt door wat we zingen, maar op deze manier bidden we voor en met haar, op een manier die bij haar past: zingen en muziek. Ooit schreef ik ook zelf een gebedje om te zingen in de ochtend, maar eerlijk gezegd vergeet ik dat steeds weer…
Gedrag naar anderen
Iedereen vindt het wel belangrijk dat kinderen zich netjes gedragen naar volwassenen en lief naar andere kindjes. Dat vinden wij ook. En respectvol gedrag naar ‘grote mensen’ en vriendelijk gedrag naar andere kinderen is ook iets wat van ons als christenen gevraagd wordt. Hoe je zelf behandeld wilt worden, behandel zo ook een ander. Niet dat het altijd lukt hoor! Soms neemt boosheid of verdriet het over en dan is het niet zo makkelijk om aardig te zijn. Maar dat moet door middel van de opvoeding steeds weer bijgebracht worden, terwijl we in ons achterhoofd houden dat wij ook nog vaak zat de fout in gaan.
Soms moet Rosemarijn toe gesproken worden over haar gedrag, soms passen we een straf (aangepast op haar leeftijd en persoontje) toe, om duidelijk te maken dat haar gedrag niet acceptabel is. En dat is elke dag weer een strijd. Niet alleen voor ons met Roos, maar voor elke ouder. Ja toch? Wanneer doe je het nu goed? Het is zo lastig. Voor iedereen.
Heb jij speciale dingen die je door je opvoeding verweeft? Iets in verband met je religie of gewoon omdat je het belangrijk vindt? Laat het me maar weten!
