Wij mama’s kunnen onszelf heel erg goed wegcijferen. We hebben een gezin om voor te zorgen, een huishouden te runnen en misschien nog wel werk om ons hoofd over te breken. Er ligt zoveel op ons bordje (want geloof mij: moeder zijn is geen vakantie hoor!) dat we onszelf al snel voorbij rennen en stiekem dus ook best gauw verwaarlozen. Herkenbaar? Of heb je (nog) nergens last van? Dat was bij mij het geval. Ik had nergens last van.
2017 was mijn jaar, zeggen wij hier altijd. Verloofd, zwanger, getrouwd en een kind gekregen. Alles in minder dan een jaar! In eerste instantie had ik er geen last van dat alles zo snel ging en ging het leven gewoon verder. Dochter mocht mee naar huis, de slapeloze nachten en energie vretende dagen begonnen. Want ja: mijn dochter heeft nooit genoeg aandacht. Madam was vanaf het begin af al een charmeurtje en had echt veel aandacht nodig. Nu ze wat ouder is, is er weinig veranderd. Misschien is het zelfs vermeerderd, want ze slaapt minder en heeft dus meer tijd om om aandacht te vragen. “MA-MA!”
Ons meisje wil het liefst samen spelen, want alleen spelen, dat is nog moeilijk. Helemaal als ik even wat anders wil doen ondertussen (de vaat, de was vouwen of stofzuigen) gaat het fout. Dan weet ze opeens niet meer wat ze moet doen en zijn die poppen en autootjes niet meer zo interessant als vier seconden geleden.
Natuurlijk zijn er dingen veranderd in de afgelopen anderhalf jaar. Niet meer elke drie uur een fles en gelukkig is de tijd van kolven ook al lang voorbij! Maar Rosemarijn kwam tot een paar weken geleden nog steeds twee keer per nacht voor een fles (tandjes, dromen, speen kwijt) en was dan ook niet anders te troosten en rustig te krijgen om weer verder te gaan slapen. En zolang je erin zit, merk je niet veel van de heftige oververmoeidheid en de halve burn-out waar je tegenaan kan hikken.
Het is ook geen schande, weet je! Je bent dag en nacht bezig met een klein mensje, dat alle zorg en aandacht nodig heeft. Totaal afhankelijk van jou! Natuurlijk kan papa ook een handje helpen, maar het gros van de tijd komt het toch echt op jou neer! Hoe gauw leg je dan je eigen behoeften naast je neer en sta je alweer klaar om je kind te geven wat hij of zij nodig heeft? Dus bij deze: iedereen die dacht dat het moederschap betekent dat je heerlijk vakantie kunt vieren elke dag…vergeet het maar!
Renske de Greef maakte er een leuke strip over: In dienst bij een wispelturige baas.
Schaam je er niet voor dat je eigenlijk helemaal op bent en geen energie meer krijgt uit de dagelijkse dingen of zelfs uit de dingen waar je vroeger helemaal van opkikkerde. Je hobby’s blijven liggen, want zelfs daar heb je geen puf meer voor. Je kijkt tegen de kleinste dingen op alsof het meters hoge bergen zijn. De was in de machine gooien? Pfff….Nu even niet. Een gezonde lifestyle volhouden, nu? Hoe dan?
Het enige wat je kan helpen is roepen om hulp. Geef aan hoe je je voelt en zeg dat er echt verandering moet komen in hoe dingen gaan. Vertel maar eens dat je even rust nodig hebt. Even een momentje voor jezelf. Even geen mama, geen vrouw, maar gewoon jij. Even helemaal alleen, om weer op te laden. En dat hoeven geen weken vakantie op Curacao te zijn! Een dagje weg met een hotelovernachting bijvoorbeeld, of een zonnebanksessie. En heel belangrijk: houd die momenten er even in! Geen zorgen, geen taken, maar alleen even de stekker erin om je lichaam en geest op te laden, zodat je er weer tegenaan kan. En dan is het volhouden. Plan momentjes voor jezelf in, om even te de-stressen. Al is het maar thuis als je je kind(eren) op bed hebt gelegd.
En lukt het vandaag even allemaal niet? Heb je een vreselijke baaldag? So what? Je bent een uitgeputte mama. And that’s okay. You’re not alone.
Dus, lieve mama, zorg voor oppas en ga er even uit. Alleen. Ontspan. Geniet. En daarna ga je weer verder. Daarna is mama weer terug en kan je alles weer aan.
Wat ga jij doen?