Lieve Rosemarijn,
Anderhalf jaar ben je nu op deze wereld en je hebt mijn leven helemaal op de kop gezet. Natuurlijk had ik ideeën hoe het ooit zou gaan als ik moeder zou zijn. Alles rondom voeding en ópvoeding had ik allang uitgedacht!
Als je nog geen mama bent, leef je voor jezelf. Je hoeft alleen voor jezelf te denken (okee, als je een partner hebt, dan denk je voor jullie samen) en de zorg die op je schouders ligt draait alleen om jou. En omdat je volwassen bent, zijn er niet zoveel dingen in de wereld die je angstig maken. Op dikke, harige spinnen na dan!
Goed, opvoeden dus. Nee. Geen koud kunstje. Als niet-ouder kijk je zo gauw met opgetrokken neus naar ouders met schreeuwende, schoppende kinderen en denk je: Poeh, dat zou ik nóóit zo doen.
Voed je kind eens op zeg!
