Browsing Tag

moederliefde

Mama Persoonlijk

Hoe het krijgen van een kind je kijk op de wereld verandert

Als je nog geen mama bent, leef je voor jezelf. Je hoeft alleen voor jezelf te denken (okee, als je een partner hebt, dan denk je voor jullie samen) en de zorg die op je schouders ligt draait alleen om jou. En omdat je volwassen bent, zijn er niet zoveel dingen in de wereld die je angstig maken. Op dikke, harige spinnen na dan. Ik merk dat, nu ik een kindje heb, ik heel anders naar de dingen om me heen kijk. Ik leef niet meer alleen voor mezelf en kijk dus ook niet meer zo nuchter en als een egocentrisch (niet verkeerd bedoeld, maar gewoon op mezelf gericht) persoon naar de wereld. Hoe dan? Want niks is veranderd, omdat ik moeder ben geworden. Wegen zijn niet drukker geworden, parken zijn niet minder groen geworden en een glazen bloemenvaas niet kwetsbaarder. Maar waarom zorgt het moederschap dan voor zo’n compleet andere kijk op de wereld? Heel simpel!

Bloempjes ruiken

Zodra je je kleine hummeltje in je armen hebt, stroomt de trots door je heen. Ja toch? Dat kleine wondertje heeft negen maanden in je buik gewoond, lekker veilig en warm. Je buik met je baby erin was je trots en je droeg dat pietepeuterige wezentje met liefde. Hoe zwaar dan ook en hoeveel energie en pijn het je dan ook kostte. Maar nu… Nu is dat kleine kindje ter wereld gekomen. Geen buik die hem of haar beschermt. Dat moet je nu bewust eigenhandig gaan doen! Een baby (en kinderen over het algemeen, hoe oud ze ook zijn) zijn zo aanhankelijk en hebben je zo hard nodig. Jij bent degene die alle kennis over brengt. Een kind ziet het gevaar in dingen niet zoals jij dat ziet. Klimmen op de bank: wat een avontuur voor een dreumes. Maar mama houdt haar hart vast. Straks val je….doe toch voorzichtig!Je rijdt misschien wat voorzichtiger en minder hard nu je mama bent. Je kijkt beter naar andere weggebruikers. Wat doen ze? Zijn zij veilig rondom mij? Ik weet van mezelf dat, als er zich een wat minder veilige situatie voordoet, ik altijd maar denk: ‘Oooh, als er dan iets gebeurt, laat het dan aan mijn kant van de auto zijn. Niet aan de kant van Rosemarijn!’

Een kind kent de wereld nog niet. Niet zoals wij. Wij hebben alles al honderd en één keer gezien. Veel dingen vallen niet eens meer op; het is niet speciaal meer. Maar een kind gaat alles pas net ontdekken. Elk geluid en elke prikkel (of het nu om zien, horen, proeven of voelen is) is daarom heel erg bijzonder en krijgt volle aandacht. Als er een zwerm vogels overvliegen terwijl je met je ukkie in de tuin zit, kijk je er niet meer van op. Er vliegt zoveel voorbij. Je kindje daarentegen, vindt het waarschijnlijk fascinerend! Hoe mooi eigenlijk hè, dat ze zo verwonderd zijn over de kleine dingen! En het leuke is dat je, doordat je kleintje alles zo ontdekt, zelf ook weer getriggerd wordt! Je gaat dingen (en het mooie van dingen) herontdekken, met je mini me!

Op papa’s plekje

Liefde. Je kent het je hele leven al, op verschillende manieren. Liefde voor en van je ouders, broers en zussen, vrienden en misschien voor huisdieren. Maar nu je mama bent geworden, leer je een hele andere manier van liefde kennen. Niks is te vergelijken met de liefde die je voelt voor je kindje en de liefde die je terug krijgt! Ik krijg er geen genoeg van. Elke dag weer, als Roos wakker wordt en om mama roept, fladderen de vlinders door mijn buik en wil ik uit bed springen om haar vast te houden. Natuurlijk heb je dagen dat je er even klaar mee bent: een uitgeputte mama. Maar het voelt zo ontzettend bijzonder om zo nodig te zijn, om nummer één te zijn! En die knuffels en kusjes die ze (op haar eigen tijd, want als je erom vraagt, heb je pech. Dan is het meteen ‘nee’) geeft, laten mijn hart een slag overslaan. Mijn hart knapt vaak bijna uit elkaar. Zo overweldigend kunnen de moedergevoelens soms opeens zijn. Herkenbaar?

Er zijn nog zoveel meer manieren waarop je hele wereld én je kijk daarop verandert. Wat valt jou op? Op welke manier ben jij veranderd of kijk jij anders naar dingen waar je, voordat je mama werd, niet eens over nadacht?

Wil je nog meer lezen? Neem dan eens een kijkje bij:
De Angst van mijn leven
Het mooie aan thuis-mama zijn
De perfecte moeder
Naast deze drie leestips, is er nog veel meer te vinden op mijn blog, dus pak een kop koffie (of cola en chips) en lees alles op je gemakje eens door!

Mama

De 5 momenten waarop ik het meest van mijn kind houd

Ik houd van mijn kind. Natuurlijk houd ik van mijn kind. Er zijn echter momenten waarop ik extra veel van mijn dochter houd. En dat is niet wanneer ze iets presteert, iets nieuws kan, nee…dan ben ik trots. Natuurlijk houd ik dan ook van haar, maar ik houd het meest van haar op deze momenten:

De vroege ochtend

In de vroege ochtend, na een lange nacht geslapen te hebben, is manlief al onderweg naar zijn werk en wordt Rosemarijn wakker, omdat ze een fles nodig heeft. Dat momentje, als ik haar bij me in bed leg en ze dicht tegen mij aan haar flesje drinkt, nog half slaapdronken; dat is één van de momenten waarop ik het meest van haar houd. Dat momentje geeft me elke dag weer de kriebels.

Glinsterende ogen

Als Rosemarijn ergers van geniet, al is het maar iets onbenullig kleins, dan glinsteren haar ogen en lacht ze haar acht tandjes bloot. Daar slaat mijn hart een slag van over. Dat zulke kleine dingen, waar wij niet eens meer bij nadenken, een kindje zo blij en gelukkig kunnen maken, dat is toch prachtig? Hoe verwend zijn wij dan hè?

Ik heb je nodig, mama

Ken je die onzekerheid die je soms bij kinderen ziet? Vooral in een grote groep mensen of in nieuwe situaties. Al is het maar bij de eerste stapjes zetten. Ze grijpen naar mama. Mama’s hand of vinger, om zich sterker en veiliger te voelen. Mama geeft hen de zekerheid die ze op dat moment nodig hebben en even missen. Ik voel me dubbel zo ‘mama’ als Rosemarijn naar mijn hand grijpt, omdat ze me even nodig heeft. Dan voel je hoe afhankelijk zo’n ukkie nog is. Ook al moet je ze beetje bij beetje loslaten, het voelt zo fijn als je kindje je weer even nodig heeft.

Zo ziek

Vanaf begin december is Rosemarijn af en aan ziek geweest. Wij zelf ook. Maar een kind kan natuurlijk niet uiten hoe hij of zij zich voelt op die momenten. Het enige wat Rosemarijn deed was huilen en hangen, bij mama (ook bij papa) op schoot klimmen. Tegen mama aan hangen en geknuffeld worden. Normaal gesproken was Roos helemaal niet zo’n knuffelkont, want mevrouw had echt geen zitvlees (en nu ze niet ziek meer is, ook niet meer haha), maar toen ze grieperig en koortsig was, wilde ze niet anders dan dichtbij mama (en papa) zijn. Als ze zich dan zo tegen mij aandrukte, groeide mijn moederhart, zodat het amper nog in mijn borstkas paste. Dan zijn woorden te weinig hoor!

Sleeping beauty

Deze mocht natuurlijk niet ontbreken; als Rosemarijn slaapt. Ik ga nu niet meer zo vaak even om het hoekje kijken hoe ze in haar bedje ligt te slapen, omdat ik bang ben dat ze wakker wordt. Toen ze nog kleiner was, wilde ik elke vijf minuten wel naar haar kijken. Zo vredig, zo schattig. Roos is een buikslapertje, dus als ze ligt te slapen, ligt er zo’n spekwangetje op het matras waar ik verliefd op ben. Ik houd van de momenten dat ik haar zie slapen, gewoon omdat ze een prachtmeisje is en ze dan extra knuffelgehalte heeft. Jammer dat ze wakker zou worden als ik haar even een kus geef of over haar bol aai!

Wat zijn jouw favoriete momenten van je kindje? Wanneer houd jij het meest van je ukkie?