Mensen die mij kennen, weten dat ik best een temperamentje heb. Ik sta in een speelgoedwinkel en bijt op mijn lip. Ik probeer namelijk minder direct te zijn, sinds ik moeder ben. Dochterlief begrijpt gelukkig niks van de opmerking van de verkoopster, maar ik tel nog steeds. Tot 30, want 10 is niet genoeg…
Lieve Rosemarijn,
Anderhalf jaar ben je nu op deze wereld en je hebt mijn leven helemaal op de kop gezet. Natuurlijk had ik ideeën hoe het ooit zou gaan als ik moeder zou zijn. Alles rondom voeding en ópvoeding had ik allang uitgedacht!
Wij mama’s kunnen onszelf heel erg goed wegcijferen. We hebben een gezin om voor te zorgen, een huishouden te runnen en misschien nog wel werk om ons hoofd over te breken. Er ligt zoveel op ons bordje…!
Soms vraag ik het me wel eens af: is er iemand die echt alles voor elkaar heeft en gelukkig is? Een voorbeeld? Een moeder met haar gezin die samen echt een plaatje vormen op alle mogelijke manieren? Iemand die weet wat ze doet, zich zeker voelt over de manier waarop ze alles regelt en zeker over hoe alles in haar gezin loopt?
Ik houd van mijn kind. Natuurlijk houd ik van mijn kind. Er zijn echter momenten waarop ik extra veel van mijn dochter houd. En dat is niet wanneer ze iets presteert, iets nieuws kan, nee…dan ben ik trots. Natuurlijk houd ik dan ook van haar, maar ik houd het meest van haar op deze momenten…
Herken je het? De vragen die mensen je stellen over wat je met je kindje doet, op welke manier je het doet? Het maakt mij altijd zo onzeker. “Is dat niet veel te koud? Ze vat zo kou!” Ik ben een kersverse moeder (nou ja, nu ruim een jaar) maar ik trek het me nog steeds best wel aan als mensen mijn zorg zo in twijfel trekken…
