Sinds ik moeder ben, zijn er toch wel dingen die anders gaan. Logisch ook, want zo’n kindje heeft tijd en aandacht nodig. Je bent gewoon niet meer zo vrij om te gaan waar je wilt en te doen wat je wil. Dat zegt niet dat het totaal niet meer mogelijk is om je eigen dingen te doen en dat je helemaal geen me-time meer zult hebben, maar je zult je toch enigszins moeten aanpassen aan dat kleine wezentje in je armen.
Voordat ik zwanger was en zelfs in de zwangerschap, werkte ik nog volop en als ik thuis kwam, kon ik in alle rust het eten koken en de boel nog even opruimen en een doekje over de tafels halen. En als ik nog tijd over had, kon ik rustig in bad gaan zitten of een boek lezen. Er was niemand waar ik rekening mee moest houden. Alleen thuis en het rijk voor mezelf, tot Augustijn thuis zou komen uit zijn werk.
Na de geboorte van Rosemarijn, waren die dingen gewoon niet meer mogelijk, in die mate. Als je een baby hebt, wordt je toch een beetje in een ritme gestampt. Elke drie uur voeden, verschonen en dan is het weer tijd voor een dutje. Grote kans ook, dat je zelf ook sneller staat te tollen op je benen en behoefte hebt aan een dutje. Je kunt niet meer onbezorgd een poos in bad liggen, want je kleine gaat toch echt brullen als hij of zij honger heeft. En eerlijk? Ik merkte ook dat ik mijn baby zo snel miste! Als Rosemarijn ook maar langer sliep dan ‘normaal’, wilde ik liever dat ze wakker werd, zodat we konden knuffelen. Ik wilde haar gewoon erg graag bij me hebben. Ook al was het begin niet makkelijk en hebben we beiden heel wat traantjes gelaten in de eerste maanden; ik voelde me moeder en we hadden elkaar hard nodig!
Nu Rosemarijn wat groter is, zijn de dingen die ik voor mezelf kan doen, weer veel meer geworden. Zo bestelde ik in de eerste maanden van Rosemarijns leven altijd de boodschappen, zodat het ons allebei niet zoveel energie zou kosten. Nu gaan we gezellig samen boodschappen doen. Roos is dol op naar de winkel gaan. Het liefst doet ze het elke dag, meerdere keren. Ik ga gerust weer een poosje in bad zitten als Rosemarijn haar middagdutje doet en ik lees gerust een boek, terwijl zij speelt met haar pop, autootjes, boekjes en puzzels.
En rond etenstijd, wanneer de tijd van hangerig zijn aanbreekt, zet ik haar met haar beker drinken en een tussendoortje aan de tafel, een filmpje erbij en ga ik lekker bij haar de groenten voor het avondeten snijden, schillen en schoonmaken. Ik kan weer veel rustiger het eten koken! Dat ging niet zo makkelijk toen ze klein was. Ik vond het totaal niet praktisch om haar in de draagzak bij me te hebben onder het koken en was dan ook snel bang dat er iets fout zou gaan met de olie of heet water. Gelukkig is die tijd voorbij.
Ik heb wel het idee dat ik nog steeds zo flexibel ben als voordat Rosemarijn werd geboren. Ik ga nog steeds gewoon op stap. Ik heb niet lang nodig om ons klaar te maken en te gaan, ik kan heel impulsief gewoon de auto in stappen. We zijn zo weg!
Is er bij jullie veel veranderd sinds je moeder werd?
