Browsing Tag

kind

Gastblog Mama

En toen werd ik mantelzorger…voor mijn kind

Toen ik in verwachting raakte had ik nooit gedacht dat mijn leven er zo uit zou komen te zien. Iedere ouder weet dat de liefde voor een kind onvoorwaardelijk is. Dat betekent dus ook dat de zorg die geleverd moet worden vanzelfsprekend is. Als je kind een beperking heeft moet je meer zorg leveren dan de “gebruikelijke zorg”. Dit betekent dat als je mantelzorg voor je kind wordt dat het een onderdeel van je leven is. Nou ja, onderdeel? Het beheerst voor een groot gedeelte je leven. Er moet een balans komen in je eigen leven en het leven als mantelzorger en dat valt niet altijd mee. Er bestaan mantelzorgmakelaars: zij kunnen het regelwerk uit handen nemen, maar zo lang als ik het nog kan wil ik die controle zelf houden.

Octopus

Af en toe voel ik me net een octopus, iedere tentakel heeft wel een taak. De liefde voor mijn zoon maakt dat ik alle tentakels nog steeds aan het werk kan houden. Het valt niet altijd mee, want zijn leven ligt volledig in mijn handen. Nog meer dan van alle andere ouders met kinderen. Alles moet voor hem geregeld worden. Er moeten beslissingen genomen worden waar andere ouders niet over na hoeven te denken en de zorg die volledig op mijn schouders terecht komt.

Vaak zeggen mensen “Oh, wat lekker dat je niet werkt en de hele dag thuis bent”. Maar ik ben niet “lekker thuis”. Alle ouders hebben zorg voor hun kind. Maar buiten de gebruikelijke zorg voor Jayden, heb ik ook taken als verpleegkundige, thuishulp, administratief medewerker, taxi chauffeur en telefoniste. Jayden heeft veel hulp nodig bij dingen die een andere zevenjarige wel zelfstandig kan. Hij kan niet zelf uit bed komen. Hij heeft hulp nodig bij het aan-uitkleden en de persoonlijke verzorging zoals wassen/douche en tandenpoetsen. Zelf kan hij niet zijn medicijnen doseren en bij het maken van de transfers heeft hulp nodig

Mijn baan

’s Morgens heb ik de taak als verpleegkundige en thuishulp al vervuld. Zodra Jayden naar school is beginnen mijn taken eigenlijk pas. Mensen hebben geen notie van alle taken die ik moet vervullen. Zij zien mij als moeder maar niet als mantelzorger, als zij überhaupt weten wat mantelzorg precies in houdt.
Ik ga maar beginnen aan mijn taken als administratief medewerker. Er zijn weer wat aanvragen die de deur uit moeten voor hulpmiddelen, de gehandicapten parkeerkaart en het leerlingenvervoer. Dan is er nog een stuk administratie vanwege de PGB-aanvraag.

Als ik dat afgerond heb, ben ik telefoniste. Want er moeten weer afspraken in gepland worden bij het ziekenhuis bij verschillende afdelingen. Ook moet er nog even telefonisch overlegd worden met een therapeut. Soms zou ik het bijltje er wel bij neer willen gooien en ook een “normaal” leven willen hebben. Maar daar zou mijn zoon de dupe van zijn. Daarom, al zit het even tegen, dan haal ik drie keer diep adem en raap ik de moed weer bij elkaar. Dan ga ik gewoon weer door. De buitenwereld heeft vaak geen idee hoe het hier werkelijk thuis gaat. Dat kan ook niet want zij zijn niet 24 uur per dag 7 dagen in de week bij ons aanwezig om te zien wat voor extra zorg wij dagelijks hebben.

Ontspannen

Dat is een woord wat bijna niet in mijn woordenboek voor komt. Iedereen is gebaat bij ontspanning of dit nou gewoon even vrij zijn is of het hebben van vakantie. Even tot rust komen en je batterij opladen geeft de mogelijkheid om weer door te kunnen gaan. Vrij zijn is voor mij en alle andere mantelzorgers in Nederland niet zo vanzelfsprekend. Als ik de taken als mantelzorg niet kan doen wie neemt het dan van mij over? Als je als ouder gezamenlijk weg wilt moet je oppas regelen. Dit is bij een ander gezin niet anders, maar een vervangende mantelzorger vinden of een logeerplek voor Jayden is niet zo makkelijk geregeld.

Corona

Twee weken voor dat de scholen dicht gingen vanwege het corona virus was Jayden ziek thuis. Twee weken waar ik volle toeren draaide om voor mijn zorgintensief kind te zorgen. Buiten onze dagelijkse zorg betekende dit: extra temperaturen, extra zuurstof meten, extra medicijnen toedienen, vernevelen en vele telefoontjes om te overleggen met zijn artsen. Daar kwam het lang verwachte mailtje van de directeur ook onze school ging dicht. Eerst tot 6 april en nu zelfs verlengd tot 28 april.
Zelf heb ik er een hard hoofd in dat Jayden nog naar school gaat voor de zomervakantie. Buiten de twee weken meivakantie heeft hij ook nog eens begin Juni een week vakantie en dit jaar begint de zomervakantie al op 3 juli.

Alle ouders hebben nu het zelfde probleem, alle kinderen zijn thuis. Ik hoorde van mijn buurvrouw die zelf lerares is in het basisonderwijs dat zij de hele dag achter haar laptop werkt om haar klas digitaal les te geven. Dit is voor ons niet het geval. Mijn zoon krijgt één keer per week wat huiswerk opdrachten en vraagt voor de rest mijn volle aandacht. Om wel structuur te houden hou ik mij vast aan de vaste tijden van opstaan, eten en slapen.

Overdag ben ik moeder, huisvrouw ( want ja de scholen zijn dicht maar het huishouden gaat door), vriendin en juf. Net als alle andere moeders. Alleen ik heb een extra taken pakket erbij. Ik ben mantelzorg, logopedist, fysiotherapeut, ergotherapeut, gym juf, zorgmanager en individueel begeleider, verpleegkundige, administratief medewerker en telefoniste. Doordat zijn school dicht is betekent het nu dat alle therapieën ook stil liggen. Om zijn spieren niet stijf te laten worden doen wij regelmatig oefeningen die wij van de fysiotherapeut hebben gekregen. Ook doen wij de opdrachten van de logopedist en de revalidatietherapeut betreft zijn visuele beperking. Ik moet alle lopende zaken afzeggen of verplaatsen. Zo ook zijn botox behandeling voor de spasmes in zijn benen en het bestellen en instellen van zijn nieuwe gehoorapparaten.

Waarom, mama?

Jayden vraagt mij regelmatig waarom hij niet naar school kan. In Jip en Janneke taal leg ik het hem uit, leuk vind hij het niet want hij gaat met plezier naar school. Diep van binnen ben ik blij dat de school onder deze omstandigheden dicht is. Het geeft mij rust om hem op mijn manier te kunnen beschermen tegen het corona virus. Wij proberen er alles aan te doen om zo gezond mogelijk te blijven. Wij gaan niet meer op visite, spelen niet meer in de speeltuin. Dit betekent ook dat er hier niemand over de vloer komt om de zorg even uit handen te nemen.

Meer van Samantha lezen? Ga gauw naar haar blog!

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Persoonlijk

5x “Het is maar goed dat ze kan praten!”

Het is normaal dat je tijdens je zwangerschap enige vergeetachtigheid krijgt en ook compleet normaal dat je het niet meteen kwijt bent, na de geboorte van je kind. Ik moet echter wel zeggen dat er een deel is blijven hangen bij mij! Ook toen Rosemarijn groter werd, bleef ik vergeetachtig. Dingen zoals de namen van mensen, de dingen die ik nog moest of wilde doen die dag, verhalen die ik hoorde, mijn dromen (terwijl ik die altijd zo goed kon onthouden) en alles wat ik aan het einde van de dag wilde vertellen aan Augustijn. Gewoon compleet kwijt. Een leeg hoofd. Alsof mijn hoofd een zeef was (en is) en alle informatie er gewoon weer uitloopt. Echt niet handig. En daarom ben ik nu maar erg blij dat Rosemarijn kan praten en me hier en daar helpt met dingen herinneren. Zij heeft geen last van dingen vergeten en dat is ontzettend handig. Lees maar eens mee: deze dingen zou ik echt vergeten als Rosemarijn me niet hielp ze te herinneren.

Elke ochtend als we uit bed komen en ik mezelf en Rosemarijn heb aangekleed, komt ze me vertellen dat het tijd is om haar tandjes te poetsen. Ik ben echt een kluns als het hier op aan komt, want als Roos me niet zegt: “Mama, tandjes poes-ten!”, dan vergeet ik het echt! Wat dat betreft ben ik maar blij dat ze kan praten. Scheelt weer gebitsproblemen!

“Mama, lolly!” Dat is één van de manieren waarop Rosemarijn mij duidelijk maakt dat ze zin in een tussendoortje heeft. En ook al heeft ze het dan over een lolly op dat moment, een stuk fruit is gelukkig ook goed! Ze is dol op fruit. Banaan, blauwe besjes, mandarijnen en kiwi bijvoorbeeld. Natuurlijk gaat snoep er ook heel goed in. Van koekjes is ze wat minder fan, maar over het algemeen lust ze alles wel. En ja, ik voel me echt een loedermoeder dan hoor, als ik me bedenk dat ze op dat moment dan gewoon trek heeft!

Ik ben niet zo heel erg geduldig in het verkeer en Rosemarijn neemt dat een beetje over! Niet helemaal de bedoeling natuurlijk, maar soms helpt het me wel! Als ik voor het stoplicht een beetje wegdroom en Rosemarijn vindt het te lang duren, roept ze me toe: “Doorrijden, mama!” Oeps! Dikke kans dat ik dit dus zelf heel vaak mopper op andere weggebruikers! Meteen gas erop natuurlijk, als ik eraan herinnerd wordt dat het licht allang groen is en de auto nog steeds stil staat!

Stevig ontbijtje voor Rosemarijn

Ik ben ook echt een ster in het ‘snel, snel’ doen van dingen. Even snel een sneetje brood voor Rosemarijn smeren en dan bij haar aan tafel gaan zitten. “Even bidden, Roos.” Dat doet ze dan ook netjes. Maar daarna roept ze direct: “Mama ook bidden.” 

En dan kom ik er achter dat ik helemaal geen eten voor mezelf heb klaargemaakt en ik zou zo vergeten te eten en dus ook om te bidden. Hetzelfde geldt vaak voor uit de Bijbel lezen, na het eten. Roos vindt het fantastisch, dus die herinnert me er gelukkig aan, maar anders zou ik het best vaak vergeten, terwijl het juist iets is wat ik echt belangrijk vind!

Een half jaar geleden ongeveer, besloten Augustijn en ik dat we Rosemarijn psalmen wilden leren. De bekende kinderversjes, zoals “Opent uwe mond” en “God heb ik lief”. We begonnen enthousiast en Rosemarijn leerde ze al gauw. Ze zingt heel goed mee en vindt het erg leuk. Ze is sowieso een muziekliefhebber! Maar de laatste tijd moet ze ons er echt zelf aan herinneren dat er nog gezongen moet worden. Dit doen we namelijk na elke maaltijd, na het lezen en danken. Maar goed dat ze kan praten en ons zo nu en dan even helpt dingen te doen!

Wat zijn de dingen die jij met regelmaat gewoon compleet vergeet?

Mama Persoonlijk

Dingen die veranderden toen ik moeder werd

Sinds ik moeder ben, zijn er toch wel dingen die anders gaan. Logisch ook, want zo’n kindje heeft tijd en aandacht nodig. Je bent gewoon niet meer zo vrij om te gaan waar je wilt en te doen wat je wil. Dat zegt niet dat het totaal niet meer mogelijk is om je eigen dingen te doen en dat je helemaal geen me-time meer zult hebben, maar je zult je toch enigszins moeten aanpassen aan dat kleine wezentje in je armen.

Voordat ik zwanger was en zelfs in de zwangerschap, werkte ik nog volop en als ik thuis kwam, kon ik in alle rust het eten koken en de boel nog even opruimen en een doekje over de tafels halen. En als ik nog tijd over had, kon ik rustig in bad gaan zitten of een boek lezen. Er was niemand waar ik rekening mee moest houden. Alleen thuis en het rijk voor mezelf, tot Augustijn thuis zou komen uit zijn werk. 

Na de geboorte van Rosemarijn, waren die dingen gewoon niet meer mogelijk, in die mate. Als je een baby hebt, wordt je toch een beetje in een ritme gestampt. Elke drie uur voeden, verschonen en dan is het weer tijd voor een dutje. Grote kans ook, dat je zelf ook sneller staat te tollen op je benen en behoefte hebt aan een dutje. Je kunt niet meer onbezorgd een poos in bad liggen, want je kleine gaat toch echt brullen als hij of zij honger heeft. En eerlijk? Ik merkte ook dat ik mijn baby zo snel miste! Als Rosemarijn ook maar langer sliep dan ‘normaal’, wilde ik liever dat ze wakker werd, zodat we konden knuffelen. Ik wilde haar gewoon erg graag bij me hebben. Ook al was het begin niet makkelijk en hebben we beiden heel wat traantjes gelaten in de eerste maanden; ik voelde me moeder en we hadden elkaar hard nodig!

Huid op huid knuffelen met mama

Nu Rosemarijn wat groter is, zijn de dingen die ik voor mezelf kan doen, weer veel meer geworden. Zo bestelde ik in de eerste maanden van Rosemarijns leven altijd de boodschappen, zodat het ons allebei niet zoveel energie zou kosten. Nu gaan we gezellig samen boodschappen doen. Roos is dol op naar de winkel gaan. Het liefst doet ze het elke dag, meerdere keren. Ik ga gerust weer een poosje in bad zitten als Rosemarijn haar middagdutje doet en ik lees gerust een boek, terwijl zij speelt met haar pop, autootjes, boekjes en puzzels.
En rond etenstijd, wanneer de tijd van hangerig zijn aanbreekt, zet ik haar met haar beker drinken en een tussendoortje aan de tafel, een filmpje erbij en ga ik lekker bij haar de groenten voor het avondeten snijden, schillen en schoonmaken. Ik kan weer veel rustiger het eten koken! Dat ging niet zo makkelijk toen ze klein was. Ik vond het totaal niet praktisch om haar in de draagzak bij me te hebben onder het koken en was dan ook snel bang dat er iets fout zou gaan met de olie of heet water. Gelukkig is die tijd voorbij. 

Ik heb wel het idee dat ik nog steeds zo flexibel ben als voordat Rosemarijn werd geboren. Ik ga nog steeds gewoon op stap. Ik heb niet lang nodig om ons klaar te maken en te gaan, ik kan heel impulsief gewoon de auto in stappen. We zijn zo weg! 

Is er bij jullie veel veranderd sinds je moeder werd?

Mama Persoonlijk

Brief aan mijn dochter

Lieve Rosemarijn,

Anderhalf jaar ben je nu op deze wereld en je hebt mijn leven helemaal op de kop gezet. Natuurlijk had ik ideeën hoe het ooit zou gaan als ik moeder zou zijn. Alles rondom voeding en ópvoeding had ik allang uitgedacht. Dat was lang voordat ik erachter kwam dat jij veilig in mijn buik groeide; mijn eerste kindje. En weet je waarover ik daarvoor nooit na heb gedacht? De bezitterigheid en beschermendheid die dagelijks door me heen zou stromen. De vlagen van onrust, angst en bezorgdheid. Lieve schat, ik heb zoveel dromen en angsten als het gaat om jou…

Allereerst: Wat ben ik bang om je te moeten missen. Vanaf het moment dat je geboren werd, schoot die angst me door het hart. Jou missen…Het is niet in te denken. De tranen branden in mijn ogen als ik eraan denk. Jouw olijke ogen, brede lach en pittige karakter zijn de dingen waar ik elke dag weer voor op sta. Dat missen? Dat is onmogelijk.

Daarbij ben ik ook zo bang om maar íéts van je te moeten missen. Een nieuwe ontwikkeling, een woordje, de eerste keer zelf op de trampoline springen, je eerste verantwoordelijkheid voor een huisdier (naast onze twee trouwe katten, die zich al hebben neergelegd bij jouw streken en onbedoelde lompheid). Ik wil alles van je meemaken, alles in me opslaan en duizenden keren opnieuw afspelen als filmpjes, in mijn hoofd.

Ik ben bang voor wat je te wachten staat als je wat groter bent. Als je naar de peuterspeelzaal gaat, naar de basisschool of nog later; de middelbare school. Ik zal je toch steeds een stukje moeten loslaten. Jouw zelfredzaamheid zal moeten groeien. Straks is de juf jouw alles en sta ik als mama op de tweede plek. Dan is het: “Mijn juf zegt…!” in plaats van “Mijn mama zegt…” Je zult zoveel leren! Ga ik je verliezen in je tienerjaren? Komen er dagelijkse ruzies, die mijn hart aan diggelen slaan? Ik moet er niet aan denken!

En hoe zul je liggen in de groep? Bij je leeftijdsgenootjes? Je bent zo’n mooi persoon! Ik wens zó dat er prachtige jaren in het verschiet liggen! Ik ben en blijf je mama. Ik zal altijd achter je staan, met mijn armen wijd om je op te vangen als je mama weer nodig hebt…

In mama’s oude plunje

Zoveel angsten, te veel om op te noemen. Maar naast angsten, heb ik zoveel dromen voor je! Niet een bepaald schoolniveau of baan, nee…Lieverd, hoe het ook gaat; ik zal trots als een pauw zijn. Al weet je het even niet meer of gaat het niet zoals jij wilt: jij bent fantastisch. Ik hoop dat je altijd deze prachtige meid mag blijven; spontaan, lief, grappig en bovenal: jezelf. Wees jezelf. Je bent zo mooi. Ik hoop dat je leven mag gaan zoals jij het straks in gedachten hebt. Wat het ook is. Een baan, een gezin, reizen…

Ik hoop dat je eens terug zult kijken op je kindertijd en ziet hoeveel ik van je houd. Misschien zal ik het niet altijd genoeg gezegd hebben, maar ik hoop dat je het elke dag weer gevoeld zult hebben. Misschien door een blik, een knuffel, een lach of een lief woordje. Ik droom van jou als een succesvol persoon. Niet per se in het zakelijke leven, al zou dat gaaf zijn. Maar succesvol in het zijn. In het jezelf zijn. Hou van jezelf, lieve Rosemarijn. Je mag er zijn.

Theetje drinken

En als je even onzeker en verdrietig bent, als je even niet van jezelf houdt, weet dan dat ik altijd van jou zal houden. Ik heb genoeg liefde voor ons beiden.

Ik weet hoe het is om op te staan met een donderwolk boven het hoofd. Ik weet hoe het is om vast te zitten in een kuil, die je voor jezelf hebt gegraven. Ik weet hoe het is om alleen maar in bed te willen blijven liggen. Ik weet wat schaamte en zelfhaat is. Ik weet hoe moeilijk het leven soms kan zijn. Het leven zit vol tegenslagen, die je op je knieën kunnen brengen. En dat geeft niet! Als alles altijd op rolletjes zou lopen, zou je nooit eens reden hebben om even stil te staan en te kijken wat je eigenlijk allemaal wél hebt! Blijf vechten! Vechten voor wat je wilt, vechten voor wat je hebt. Fouten maken mag. Fouten zijn menselijk. Iedereen maakt ze. Maar maak je eigen fouten en leer ervan. Dan kom je er altijd sterker uit.

Want hoewel ik tegenslagen genoeg heb gehad in mijn leven, tot nu toe, kijk ik terug met een glimlach op mijn gezicht. Want weet je…? Het heeft me hier gebracht. Hier, waar ik nu ben. Mijn allergrootste droom is uitgekomen. Ik ben mama. Jouw mama.

Liefs,

Mama

Mama Persoonlijk

Hoe het krijgen van een kind je kijk op de wereld verandert

Als je nog geen mama bent, leef je voor jezelf. Je hoeft alleen voor jezelf te denken (okee, als je een partner hebt, dan denk je voor jullie samen) en de zorg die op je schouders ligt draait alleen om jou. En omdat je volwassen bent, zijn er niet zoveel dingen in de wereld die je angstig maken. Op dikke, harige spinnen na dan. Ik merk dat, nu ik een kindje heb, ik heel anders naar de dingen om me heen kijk. Ik leef niet meer alleen voor mezelf en kijk dus ook niet meer zo nuchter en als een egocentrisch (niet verkeerd bedoeld, maar gewoon op mezelf gericht) persoon naar de wereld. Hoe dan? Want niks is veranderd, omdat ik moeder ben geworden. Wegen zijn niet drukker geworden, parken zijn niet minder groen geworden en een glazen bloemenvaas niet kwetsbaarder. Maar waarom zorgt het moederschap dan voor zo’n compleet andere kijk op de wereld? Heel simpel!

Bloempjes ruiken

Zodra je je kleine hummeltje in je armen hebt, stroomt de trots door je heen. Ja toch? Dat kleine wondertje heeft negen maanden in je buik gewoond, lekker veilig en warm. Je buik met je baby erin was je trots en je droeg dat pietepeuterige wezentje met liefde. Hoe zwaar dan ook en hoeveel energie en pijn het je dan ook kostte. Maar nu… Nu is dat kleine kindje ter wereld gekomen. Geen buik die hem of haar beschermt. Dat moet je nu bewust eigenhandig gaan doen! Een baby (en kinderen over het algemeen, hoe oud ze ook zijn) zijn zo aanhankelijk en hebben je zo hard nodig. Jij bent degene die alle kennis over brengt. Een kind ziet het gevaar in dingen niet zoals jij dat ziet. Klimmen op de bank: wat een avontuur voor een dreumes. Maar mama houdt haar hart vast. Straks val je….doe toch voorzichtig!Je rijdt misschien wat voorzichtiger en minder hard nu je mama bent. Je kijkt beter naar andere weggebruikers. Wat doen ze? Zijn zij veilig rondom mij? Ik weet van mezelf dat, als er zich een wat minder veilige situatie voordoet, ik altijd maar denk: ‘Oooh, als er dan iets gebeurt, laat het dan aan mijn kant van de auto zijn. Niet aan de kant van Rosemarijn!’

Een kind kent de wereld nog niet. Niet zoals wij. Wij hebben alles al honderd en één keer gezien. Veel dingen vallen niet eens meer op; het is niet speciaal meer. Maar een kind gaat alles pas net ontdekken. Elk geluid en elke prikkel (of het nu om zien, horen, proeven of voelen is) is daarom heel erg bijzonder en krijgt volle aandacht. Als er een zwerm vogels overvliegen terwijl je met je ukkie in de tuin zit, kijk je er niet meer van op. Er vliegt zoveel voorbij. Je kindje daarentegen, vindt het waarschijnlijk fascinerend! Hoe mooi eigenlijk hè, dat ze zo verwonderd zijn over de kleine dingen! En het leuke is dat je, doordat je kleintje alles zo ontdekt, zelf ook weer getriggerd wordt! Je gaat dingen (en het mooie van dingen) herontdekken, met je mini me!

Op papa’s plekje

Liefde. Je kent het je hele leven al, op verschillende manieren. Liefde voor en van je ouders, broers en zussen, vrienden en misschien voor huisdieren. Maar nu je mama bent geworden, leer je een hele andere manier van liefde kennen. Niks is te vergelijken met de liefde die je voelt voor je kindje en de liefde die je terug krijgt! Ik krijg er geen genoeg van. Elke dag weer, als Roos wakker wordt en om mama roept, fladderen de vlinders door mijn buik en wil ik uit bed springen om haar vast te houden. Natuurlijk heb je dagen dat je er even klaar mee bent: een uitgeputte mama. Maar het voelt zo ontzettend bijzonder om zo nodig te zijn, om nummer één te zijn! En die knuffels en kusjes die ze (op haar eigen tijd, want als je erom vraagt, heb je pech. Dan is het meteen ‘nee’) geeft, laten mijn hart een slag overslaan. Mijn hart knapt vaak bijna uit elkaar. Zo overweldigend kunnen de moedergevoelens soms opeens zijn. Herkenbaar?

Er zijn nog zoveel meer manieren waarop je hele wereld én je kijk daarop verandert. Wat valt jou op? Op welke manier ben jij veranderd of kijk jij anders naar dingen waar je, voordat je mama werd, niet eens over nadacht?

Wil je nog meer lezen? Neem dan eens een kijkje bij:
De Angst van mijn leven
Het mooie aan thuis-mama zijn
De perfecte moeder
Naast deze drie leestips, is er nog veel meer te vinden op mijn blog, dus pak een kop koffie (of cola en chips) en lees alles op je gemakje eens door!

Lifestyle

Leuke uitjes voor deze lente en zomer!

Ik ben vast de enige niet die het maar moeilijk vindt om een leuk dagje uit te verzinnen. Vooral met een dreumes; wat is nu echt leuk om te gaan doen met zo’n kleintje? Daarom heb ik een aantal leuke (en sommigen ook gratis) uitjes voor jullie op een rijtje gezet. Have fun!

De pluktuin

Door Nederland verspreid zijn er verschillende pluktuinen ingericht, vol bloemen en fruit. En het is precies zoals je denkt: Je gaat erheen, met je mandje en plukt je eigen fruit en bloemenboeket. Vaak is er de mogelijkheid om je bloemen te laten binden en krijg je iets lekkers tussendoor: een glas verse sap met een goede plak cake of een koek. Koffie en thee is ook te verkrijgen. Hoe heerlijk is het dat je kleintje door zo’n kleurige tuin kan dwalen en hier en daar bloempjes mag plukken of aardbeitjes om ze vervolgens direct lekker op te eten? Het is wel vereisd dat je je ukkie(s) in de gaten houdt natuurlijk. kosten: onder de 10 euro(p.p.).

De binnenspeeltuin

Hiervoor hoeft het geen perfect weer te zijn, de zon hoeft niet te schijnen: de binnenspeeltuin. Voor kinderen vanaf één jaar is het al super leuk om erheen te gaan. Er is zoveel te doen: gegarandeerd dat je kids uitgeput raken van al het klimmen, glijden, klauteren en spelen! Een binnenspeeltuin is vaak opgedeeld in verschillende stukken, per leeftijd. Dus je kleinsten kunnen ook veilig en leuk spelen in de ballenbak of met baby obstakels. Ook heel tof om naartoe te gaan met alle vriendjes en vriendinnetjes van de kids, voor een kinderfeestje. Kosten: onder de 10 euro (p.p.).

De speeltuin

De speeltuin! Geen geld nodig om even lekker naar buiten te gaan naar een speeltuin. Schommels, de wip en de glijbaan; alles om je kleintje te vermaken. Het is heel basic, maar altijd weer leuk. Een kinderhand is gauw gevuld. Wil je er een langere middag van maken? Neem dan een mand met wat lekkers mee. In de zomer is het ook heel gezellig om met je gezin in de speeltuin te eten. Broodje, salade en een bekertje yoghurt. Of een frietje halen natuurlijk. Vaak zijn er wel picknicktafels in een speeltuin voor de mama’s die er niet op zitten te wachten om de hele middag ook op de schommel door te brengen. Lekker spelen, kids! Kosten: geen!

De kinderboerderij!

Als er iets is waar kinderen vaak helemaal gek op zijn, zijn het wel dieren. Van klein naar groot; allemaal zijn ze lief, stoer en reuze interessant. Hoe leuk is het dan om naar de kinderboerderij te gaan om de kinderen kennis te laten maken met verschillende dieren? Tussen de geitjes, kippen en konijntjes lopen en luisteren naar het geblaat van schapen. Pony’s voeren en lachen om de knorrende varkens. De kinderboerderij is een plaats waar de ogen van je kind oplichten door de beestjes die zo dichtbij komen. Wil je een stapje verder? Er zijn heel veel echte boerderijen waar het prima is om een kijkje te nemen. De stallen, bij de net geboren kalfjes bijvoorbeeld. Wel even van tevoren checken voor toestemming natuurlijk. Kosten: meestal gratis!

De dierentuin

Een beetje standaard tip misschien, maar ook de dierentuin is en blijft een super leuk uitje. Natuurlijk moet je voor dit uitje wel je portemonnee trekken. Het is niet goedkoop. Maar absoluut wel de moeite en het geld waard. Je kunt op de dierentuin ook een abonnement nemen, zodat je het hele jaar door kunt gaan: zo haal je de kosten er wel uit! Als je kosten wilt besparen kun je je eigen broodjes en snacks meenemen en lekker even op een bankje opeten. Oh en twee vliegen in één klap: de meeste dierentuinen hebben ook wel een speeltuin! Dubbel plezier!
Kosten: rond de 25 euro (p.p.)

Het kabouterpad

Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar een tijdje geleden over las: het kabouterpad. Dat is iets wat ik zeker wil gaan doen dit jaar. Er zijn best wat bossen waar je de sporen van kabouters kunt volgen! Aan het begin van de reis krijg je een knapzak met wat lekkers en een houten kabouter wijst je de richting. Je kids krijgen een gezichtje vol schmink en een puntmuts (niet bij alle paden, dus misschien moet je de muts zelf meenemen) op en dan ben je klaar om te gaan zoeken! Op deze manier maken je kids op een leuke, speelse wijze kennis met de natuur. De lengte van de paden verschillen van 500 tot 1500 meter. Als je kids nog te klein zijn om lang te lopen, kun je dus voor een korte route kiezen. Ik ben benieuwd of jullie dit al kennen of enthousiast zijn om het te proberen. Kosten: €5 per kind.

Leuk dat jullie weer mee hebben gelezen! Ik ben benieuwd naar jullie ideeën voor uitjes!