Browsing Tag

instagram

Gastblog

Van wie zou ze het toch hebben?

Wij hadden het briljante idee om te gaan verhuizen tijdens mijn zwangerschap. Ja, hierin schuilt sarcasme. Wat een slecht idee was dat zeg. Ik word al weer moe als ik er aan terug denk. Tijdens één van de luttele vrije momenten die we samen hadden, openden we een app waarbij je foto’s upload van twee mensen en daar komt dan een resultaat uit. Zo komt je dochter er uit te zien, als we jullie foto’s combineren. Wat een slechte app is dat. Gelukkig lijkt dochterlief er in de verste verte niet op.

En natuurlijk hebben we uitgesproken wat we hopen. Mijn man was er heel stellig in en hoopte dat ze mijn oren en neus zou hebben. Hij is van Joodse afkomst en grote neus en oren zijn daar zichtbare kenmerken van. Het stoort mij totaal niet, ik was juist wel benieuwd hoe dat er uit zou zien. Een klein poppetje met grote oren. Uiteraard komt alles in proporties, maar er zijn heus grapjes over gemaakt.
Ik hoopte dat ze zijn lieve, prachtige ogen zou hebben. We hebben allebei donkerbruine ogen, dus over de kleur was weinig te hopen.
Nou klinkt hopen misschien als iets negatiefs, maar zo is het niet bedoelt.

Copy Paste
Daar was ze dan. Twee gitzwarte oogjes keken me ietwat onthutst aan en ze was (en is) prachtig.
‘ Wauw! Ze lijkt echt sprekend op haar vader zeg!’
Bedankt moeder natuur! Ruim 9 maanden gedragen, ochtendmisselijkheid, maagzuur, slapeloze nachten, geen Malibu, ruim 18 uur gedaan over de bevalling en op wie lijkt ze? Op haar vader! 2 druppels water! Alsof moeder natuur een kopieerapparaat heeft gebruikt.
Vervolgens werd het ‘Oh, ze lijkt echt op je man en je broer!’
Mijn broer!? For real!? Ik weet dat ik veel op mijn broer lijk, maar die had in dit ‘proces’ werkelijk helemaal niks toegevoegd!
Maar ach, ze had in ieder geval iets van mijn kant. En er is niets zo veranderlijk als het uiterlijk van een kind, zo blijkt.

Ze doen vast een dansje!
Binnen enkele maanden, vertoonde ze toch wat kenmerken van mij en werd ze echt een mengelmoes van ons.
Qua uiterlijk en qua innerlijk.
Ze bleek gedragingen te hebben die mijn man vroeger ook had, manier van kruipen en de grapjes die ze uithaalt.
Het onderzoekende heeft ze ook van mijn man. Alles willen uitpluizen en snappen. Ze kan soms minutenlang van verschillende kanten, kijken naar een bepaald voorwerp. Met af en toe een ‘hmhm’ bekijkt ze het alsof ze wil begrijpen hoe het in elkaar zit.
Het temperamentvolle heeft ze van mij. Soms app ik mijn ouders om mijn excuus aan te bieden voor mijn gedrag van vroeger. Zij doen dan vast lachend een dansje, omdat ze het wel goede karma vinden. Maar ze hebben het overleefd, dus ik red het ook vast wel.

Toch is het vreemd om in discussie te gaan met een mini-versie van jezelf qua temperament. Mijn man is op dat soort momenten ineens heel druk bezig, maar ik kan hem dat niet kwalijk nemen. Hij weet ondertussen wel beter.
Ze vindt het heerlijk om te lezen. Ik kan daar ook van genieten, net als van muziek.
Voordat ze kon staan of lopen, danste ze er al wild op los, zodra ze muziek hoorde.

Van wie zou ze dat toch hebben?
Nou is mijn temperament niet altijd iets om heel trots op te zijn, maar er zijn ook andere dingetjes waarbij ik mezelf afvraag of ik er nu wel of niet blij mee moet zijn.
‘Van wie zou ze dat toch hebben?’ vraag ik gekscherend als ze met een vies gezicht haar vuile handje omhoog houdt. Ze gebruikt dit handje ook niet meer totdat het schoon is.
Dat ben ik, ik haat vieze handen. Was mijn handen veel te vaak op een dag. Het is niet belemmerend, wel irritant af en toe.
Ook wil ze het liefst alles netjes. Een beker hoort op een onderzetter. Punt.
Ik ben echt zo chaotisch als het maar zijn kan en mijn man wil alles graag netjes. Dus nu heb ik twee mensen om me heen die overdreven zuchten en dan naar het aanrecht kijken waar ik nogal rommelig heb gekookt.

Ze mag alles zijn
Desalniettemin mag ze helemaal zijn wat ze zelf wil. Ze is een individu en dat vind ik het allerbelangrijkst. Onze overeenkomsten zullen vast nog wel eens botsen en ze zal er in de toekomst soms ook mee moeten dealen.
Maar als men nu vraagt op wie ze lijkt, dan zeg ik ‘op zichzelf’ want uiteindelijk hoop ik dat ze de vrijheid voelt om haar eigen keuzes te maken. En natuurlijk spelen onze kenmerken daarin mee, maar ze mag alles zijn, zo lang ze maar zichzelf is!

Meer lezen van Leontine? Kijk dan eens bij de andere gastblogs of volg haar op Instagram:
@tina_miamor en @mama_papa_praat!

Gastblog

Gastblog: Ons vernieuwde alfabet

‘Zou je gaan voor optie B of D?’ Mijn man ziet mijn mond niet, want ik ben bezig met het dagelijkse opruimrondje. 
‘De B van Billendoekjes.’
Mijn man lijkt het niet eens op te merken en gaat verder met zijn werk.

Met de moderne namen van tegenwoordig, wordt er met regelmaat gevraagd om woorden te spellen. Mijn naam is niet heel spectaculair, maar wordt vaak verkeerd geschreven. Noch populair bovendien. Ik heb nog nooit mijn naam gezien op een pak Chocomel of een sleutelhanger, maar goed ik lust toch geen Chocomel.
Braaf dreunde ik altijd de letters op, gekoppeld aan namen die 3 of 4 generaties terug, de bom waren. Laten we eerlijk zijn, welke baby wordt er tegenwoordig nog Cornelis, Bernard of Eduard genoemd?

Bron: Pexels

Sinds ons meisje er is, vind ik het grappig om de letters met andere woorden aan te duiden. Voor ik moeder werd, deed ik het bij onze postcode ook wel eens met een biermerk. Hertog Jan. Maar we zijn ondertussen verhuisd, dus die klopt al niet meer. Gaandeweg creëerde zich een heel alfabet en ik deel het graag met jullie. Persoonlijk vind ik het leuker dan de ‘ouderwetse’ voornamen en het zet mensen aan het denken. Wellicht kan je je er in vinden!
Komt ie:

• A van Achttien. Zoveel jaar zijn ze sowieso financieel afhankelijk. Dahag spaargeld.
• B van Billendoekjes. Kan je overal voor gebruiken. Behalve voor de billen, want dan zijn ze meestal op.
• C van Controle. Hahahahaha, die hebben we opgegeven.
• D van Druk. Kan er niet een dag bij in de week? Of anders 2 uur per dag?
• E van Extra. Kleding, speelgoed, drinken en eten. Altijd maar mee sjouwen.
• F van Favoriet. Oh nee, waar is haar favoriete knuffel? Die MOET mee en mag NIET kwijtraken.
• G van Grijs. Haren. Ja lach maar.
• H van Hartverzakkingen. Kijk uit! Oeh je hoofd! Neeeee niet de oven aanraken.
• I van Ijs. Altijd en overal. Zelfs als het buiten zo koud is dat zelfs ijsberen naar binnen willen.
• J van Je. Je krijgt er zoveel voor terug.
• K van Knuffels. Zoveel mogelijk. Hoop dat ze die altijd blijven geven.
• L van Liefde. Uiteraard.
• M van Moe. Chronisch.
• N van Netflix. Nog beter Nijntje op Netflix. Maakt me vast een loedermoeder. Jammer dan.
• O van Opruimen. Lijkt wel of er soms een windhoos door het huis waait.
• P van Papa. Ga maar naar papa, zeg maar 300 x per dag ‘papa’!
• Q van Qdjwodjeme. De woorden die ze soms uitspreekt. Lijkt wel Russisch ofzo.
• R van Russisch. Als ze de afstandsbediening te pakken krijgen en het menu veranderen.
• S van Slapen. Ga eens slapen, nee niet als we net gearriveerd zijn op de plek van bestemming. Gewoon in de avond. In je bed.
• T van Tomaat. Nee, niet uitspugen. Nee, alsjeblieft niet tegen de muur aan kwakken!
• U van Uitslapen. Wat je meer had moeten doen voordat je een ouder werd.
• V van Vitamines. D voornamelijk. Oh ja, oeps.
• W van Waarom? Waarom, Waarom, Waarom?
• X van Xusjes. Meestal met veel kwijl en met tanden.
• Y van Yin Yang. Welke balans?
• Z van Zooi. Altijd, zelfs tijdens het opruimen. 

Groetjes,

@mama_papa_praat (Instagram)

Mama Samenwerking

Ik ben niet meer zoals ik was

Celebrity Rachel Adams plaatste recent in samenwerking met Versace een foto van zichzelf als powerwoman, terwijl ze kolfde. Gave foto! Ze wilde er zeker een boodschap mee overbrengen, maar bij mij werkte deze foto averechts. Strak in de make-up, haren in model en dure merkkleding; zat jij er zo bij als je aan het kolven was? Hilary Duff reageerde er op Instagram op door een foto van zichzelf te plaatsen; het compleet tegenovergestelde beeld van een kolvende, net bevallen moeder. Dat maakte me zo blij! Dat was zoveel puurder! Wat wil ik hier nu mee zeggen? Social media is tof, maar het maakt veel mensen ook onzeker en down.

Voor en na

Voordat ik zwanger raakte, was ik net 15 kilo kwijt en ontzettend trots op mijn lichaam. Mijn buik was plat, ik voelde me heerlijk en ik kon terecht schijt hebben aan wat anderen van me vonden, omdat ik zelfverzekerd was. Toen raakte ik zwanger en kwam ik 22 kilo aan. Ik weet dat het normaal is om kilootjes bij te komen, maar voor mij kwam dit als een slag in mijn gezicht. Toch voelde ik me wel echt een mooie zwangere vrouw. En toen na de bevalling…bleven die babyvetjes hangen. Ik probeerde van alles, maar het werkte niet. Ik begon een hekel te hebben aan mijn lichaam. Mijn flubberbuik met uitgerekte huid en extra rondingen die ik vóór de zwangerschap juist eraf had gewerkt. Ik wilde niet meer in de spiegel kijken. Kleding en make-up werden mijn cover-ups. Ik wilde niet laten zien wat ik was en wie ik was. Want als ik al een hekel aan mezelf had en mijn lichaam verachtte, wat moesten anderen dan wel niet denken?

Ik houd van jou

Nu bijna anderhalf jaar verder ben ik nog steeds de vollere versie van de pre-zwangerschap Ineke. En elke dag moet ik weer leren dat ik van mezelf mag houden. Waarom? Ik heb een prachtmensje op de wereld gezet! Mijn lichaam heeft maanden een klein meisje gedragen en alle energie gestoken in het voldragen van een nieuw mens. Ja, daar verandert je lichaam van! Mijn buik rekte uit. Mijn buik was een huis voor een baby. Ik hoef me helemaal niet te schamen voor hoe ik ben. Ik ben een mama. Een trotse mama. Maar ik was (en dat gaat niet over in één dag hoor) zo onzeker! Ik ging echt niet vrijwillig voor de spiegel staan om mijn lichaam te bewonderen.

Maar het is zo belangrijk om van jezelf te houden, hoe je ook veranderd bent. Ik weet dat je overal op social media ziet hoe fitte mama’s binnen 3 weken weer plat en prachtig op de foto staan. Vooral celebrities. Maar achter de schermen moeten ze misschien wel uren per dag sporten en eten ze amper. Misschien hebben ze overtollige huid laten weghalen of dragen ze een korset onder hun kleding. En ja, ze zien er fantastisch uit op die (vaak gefotoshopte) foto’s! Maar zijn ze gelukkig?

De spiegel voorgehouden

Vorige week heb ik in samenwerking met Theo van Blije Foto’s een fotoshoot gedaan. Hij was bekend met de onzekerheid waar vrouwen (in het algemeen, maar ook tijdens en na een zwangerschap) soms mee kampen. En hij wilde mij een spiegel voorhouden. Mij laten zien wie ik nu eigenlijk was, de mooiheid die ik niet erkende. Deze shoot was deels gekleed en deels in mijn ondergoed. Nou, dat is confronterend hoor! Jezelf bijna bloot zien! Ik was super nerveus voor het resultaat. Maar ik ben heel erg blij met wat ik op de foto’s zie. Ja, ik ben niet meer wie ik was (lichamelijk) voordat ik zwanger werd, maar ik mag trots zijn op hoe ik eruit zie. Ik ben vrouw. Ik ben mama. Ik ben Ineke.
En voor iedereen die zichzelf en anderen onder druk zet door rond te strooien dat je gauw in topvorm moet komen als vrouw (want dat hoort, anders hoor je er niet bij!) kan de pot op.

Voel je niet langer onzeker en onder druk gezet door alle topfitte vrouwen die je op foto’s ziet langs flitsen. Dat is het ‘normaal’ van social media. Maar natuurlijk en onbewerkt is het normaal waar we ons op moeten focussen.

Hou van je jezelf, vrouwen, mama’s! Je mag er zijn. Je bent mooi zoals je bent.

Deze blog (en fotoshoot) werd gesponsord door Blijefotos.nl