Browsing Tag

hormonen

Mama Persoonlijk

Tien kinderen en een hondje

“Tien kinderen en een hondje!” Mijn absolute kinderdroom. Ik dacht vroeger dat ik dat wel even zou doen, tien kinderen baren. Tien zwangerschappen. Nog steeds lijkt het me prachtig om een groot gezin op de wereld te mogen zetten, maar ondertussen is het duidelijk geworden dat dit voor mij hoogstwaarschijnlijk niet mogelijk is. 

Vorig jaar schreef ik al een aantal blogs voor Mamaplaats, waar ik vertelde hoe het traject van ‘kindje twee’ verliep. Zwanger worden is namelijk niet vanzelfsprekend voor mij, dat is gebleken. Ook al leek het spontaan te zijn gegaan bij Rosemarijn, nu weten we dat we eigenlijk ‘geluk’ hebben gehad. Waarom? Ik heb PCOS. Dit betekent dat er heel veel rijpe eitjes aan mijn eierstokken zitten, maar dat ze niet ‘springen’. Ze blijven elke maand lekker zitten. Dat heeft dus als gevolg dat ik geen ovulatie heb en ook geen normale menstruatie. Als ik wel een bloeding heb, is dit niet als gevolg van het afsterven van een eitje, maar een nep-menstruatie. 
We kwamen hier begin vorig jaar achter, na wat onderzoeken in het ziekenhuis. Mijn cycli waren onregelmatig en mijn ‘menstruaties’ verschilden enorm van elkaar. Ook bleven ze vaak uit. Het zat me niet lekker. Helemaal niet omdat ik graag een tweede zwangerschap wilde. In het ziekenhuis werd me uiteindelijk verteld dat dit niet vanzelf zou gaan. 

Vlak voordat ik zwanger werd van Rosemarijn, viel ik flink af. Dit heeft er achteraf voor gezorgd dat ik zwanger werd. Gewicht (een vervelend dingetje wat in verband staat met PCOS) en gewichtsverlies hebben heel veel invloed op je hormonen. Dus door wat kilo’s kwijt te raken, ben ik toen spontaan zwanger geraakt. Na de bevalling van Rosemarijn is de PCOS-situatie eigenlijk nog verergerd. Mijn hormoonhuishouding werd niet meer zoals het was. IK kreeg geen normale cycli meer. En dat betekende dus: geen eisprong. Geen kans op een zwangerschap.

Het duurde best eventjes voordat we eindelijk het vruchtbaarheidstraject in konden, om mijn lichaam te helpen een ovulatie op te wekken. Ik vond het wachten zo ontzettend moeilijk! Het kon voor mij niet snel genoeg gaan. Ik had immers al zo lang gewacht! Eindelijk, echt, eindelijk mocht ik in september beginnen met de medicatie. Ik kreeg pillen mee om een menstruatie op te wekken en ook pillen om te slikken, zodra die menstruatie begon, om een ovulatie op te wekken. De laagste dosis. Daarna was het weer wachten. Wachten tot er een test gedaan kon worden, om te zien of deze lage dosis iets had gedaan. Aan het eind van de maand was de uitslag van die test helaas een teleurstelling. In het ziekenhuis besloot de gynaecoloog om de dosis op te hogen en die volgende maand moest ik daarmee beginnen. Dat was in oktober. Wat een spanning! Elke dag ben je er zo bewust mee bezig en blijf je hopen en duimen. 
30 oktober was het toch echt tijd om te testen. Ik deed de test en wachtte op de uitslag, in de keuken. Ik kon het niet geloven: twee duidelijke, donkere streepjes. Ik weet nog hoe ik huilend een spraakbericht stuurde naar een vriendin en meteen de auto in sprong om iets kleins te kopen om mijn man te verrassen als hij thuis kwam uit het werk.

Ik ben nu over de helft van mijn zwangerschap en kan het nog steeds niet geloven. Maar het is echt waar: we verwachten een klein broertje voor onze dochter!

Gastblog

Gastblog: Over smaak valt niet te twisten?

Misschien kennen jullie de schrijver van deze blog wel van een eerdere blog, die ik zelf plaatste: Theo van Woerden van Blijefotos.nl:

Ik ben bruidsfotograaf van beroep en was zo’n twee jaar geleden was ik ook Ineke haar fotograaf toen ze trouwde, maar daar wil ik het niet over hebben. Ik ga het ook niet over fotografie hebben, hoewel ik daar genoeg over kan vertellen! Waar wil ik het wél over hebben? Dat is over smáák! Ja, je leest het goed. Niet of jij de juiste kleding draagt of hoe je huis hebt ingericht, want over die smaak valt niet te twisten, toch? Maar de smaak van ons voedsel, dat is mij al langer een doorn in het oog. Of een doorn in mijn mond, beter gezegd…

Bron: Pexels

 Want wees eens eerlijk: weten we nog wel hoe een aardbei hoort te smaken, een krop sla of een tomaat? De Duitsers noemden onze tomaten een paar jaar geleden al ‘Wasserbomben’. En oh, oh hoe durfden die Duitsers onze tomaten, onze trots,  zo af te kraken! Maar ze hadden gelijk. Sinds de groenteboer zijn zaak heeft moeten sluiten, zijn we overgeleverd aan de macht van de supermarkten die vechten om de laatste cent. Als de optische kwaliteit geweldig is, de komkommers recht zijn en niet krom, zoals het hoort, we kopen frambozen in januari, de paprika’s zijn paars en niet meer rood of groen, zoals het hoort en mandarijnen geen pitten meer hebben, is het totaal gedaan met de smaak. Weet jij nog hoe een meloen echt moet smaken? Rode kool? courgettes? Spruitjes?  De meesten van jullie zullen denken; waar heb je het over? Ja, ik ben van de vorige eeuw, dat klopt. En vroeger was echt niet alles beter, maar ik maak mij oprecht zorgen over de macht van de supermarkt. Zij bepalen namelijk wat en hoe jij eet. Waar komen al die allergieën tegenwoordig vandaan? Komt dat wellicht door de manipulatie van jouw voedsel? Want er wordt wat gerommeld met ons eten! De buitenkant ziet er prachtig uit, de verpakking vermeldt dat de melk van koeien komt die minimaal zes uur per dag buiten lopen. Wow supermarkt, wat ben je met het dierenleven begaan! Nou niks is minder waar, zolang diezelfde supermarkt ‘ kilo knallers’ en met water volgepompte kipfilets verkoopt.

Oké, zal je je nu afvragen, maar wat moet ik dan? Moet ik mijn eigen aardbeien gaan kweken? Nee hoor, dat hoeft niet. Maar ik pleit er wél voor dat we bereid moeten zijn wat meer geld neer te leggen voor ons eten. Biologisch fruit, groenten, vlees en vis bijvoorbeeld. En vergeet vooral de lokale boer en kweker niet. Het is wel wat duurder, maar ook zoveel gezonder. Gezonder voor jouw lichaam,  maar ook voor het milieu. En wat dacht je van lekkerder? Groenten, fruit en vlees, dat niet volgepompt is met vocht en hormonen! Een supermarkt wil maar één ding; zoveel mogelijk geld verdienen. Over goede smaak gesproken…

Bon appetit!  

Ben jij het met Theo eens? Hoe denk jij over hoe er met onze voeding wordt omgegaan?