Browsing Tag

groenten

Food & Health

Moestuin Update!

Als je mijn social media een beetje volgt, heb je inmiddels gezien dat onze voortuin is omgetoverd in een moestuin. In april ongeveer, begon ik zo ongeveer met poten van kleine plantjes: sla, andijvie, prei, rode bieten, rode kool, bloemkool en broccoli. Ook een tomatenplant, aardbei en framboos. We hebben heerlijk gegeten uit eigen tuin. Natuurlijk had ik veel te veel sla gepoot, dus heb ik drie kroppen weggegeven. De bloemkool groeide enorm, daar hebben we ruim van kunnen eten met vijf personen. De broccoli heb ik gebruikt voor een super lekkere ovenschotel en van de rode bieten hebben we ook met z’n vijven van gegeten en nu zitten er nog porties in de vriezer!

Ik was nooit zo’n fan van in de tuin wroeten, onkruid plukken en met mijn handen in de grond zitten, maar sinds ik ben begonnen met de moestuin en elke dag weer zie dat er iets is gegroeid, de mooie groene kleuren en het idee dat we daar straks heerlijk van gaan eten, maakt me super blij. Ik wist niet dat ik er zo van genieten zou! Gisteren heb ik, omdat de tuin behoorlijk leeg begon te raken, weer nieuwe plantjes gehaald. Groene bloemkool, broccoli, chinese kool, paksoi, prei, spruiten…en vandaag ben ik terug gegaan voor rode bieten en bonen om te zaaien! Ook staat er ondertussen een blauwe bessen plant, een courgette en een meloen. De andijvie groeit hard en de rode kool is bijna klaar om de pan in te gaan.

Nu snapt Rosemarijn er nog niet heel veel van, maar ze gaat wel vaak mee de tuin in. “Mama helpen”. Helpen, van de wal in de sloot. Ze wil onkruid plukken, maar plukt net zo hard de sla uit de tuin. Ze speelt met de grond en wil maar al te graag aardbeien plukken. Jammer genoeg groeien die nog niet zo bar. Dat zal volgend jaar worden. Maar ik vind het leuk om Rosemarijn er een beetje bij te betrekken, zodat ze enigszins iets meekrijgt van wat er in de tuin groeit, wat we daaruit halen, eten en hoe het onderhouden moet worden. Natuurlijk ben ik geen expert, ik doe ook maar wat, met behulp van internet en de informatie die ik krijg bij de kwekerij.

Ik was eerst van plan om te beginnen met de producten van Makkelijke Moestuin, maar ben uiteindelijk toch maar gewoon begonnen in mijn eigen tuin, zonder bakken en zaden. Even voor gemak gekozen, omdat ik geen idee had of het me zou liggen en of ik het überhaupt zou volhouden om een moestuin te onderhouden. Maar echt…elke dag, als ik in de tuin kijk, krijg ik happy kriebels en heb ik zin om de keuken in te duiken met onze eigen groenten. En het scheelt echt veel geld! Je betaalt 25 cent per plantje zo ongeveer. Dus 25 cent voor een krop sla, een paar rode bieten, een bloemkool of een andere soort. Daar zeg je toch geen nee tegen?

Ik vind ook dat het buitenleven gezond is. Ook voor kinderen. En als Roos oud genoeg is, wil ik haar zeker meer en meer betrekken bij de moestuin! Misschien een hoekje reserveren voor haar eigen plantjes. Samen tuinieren. Haar trots laten zijn op haar eigen aardbeitjes, sla of andere groenten- en fruitsoorten die ze verbouwt. 

Hebben jullie een moestuin? Zo ja, merk je ook dat je meer plezier krijgt in het koken? Elke dag een beetje geluk uit eigen tuin!

P.S.: Als je me nog niet volgt, maar wel wil volgen op verschillende social media platformen, kijk dan even in het Social Media menu bovenaan de pagina. Hélemaal bovenaan. 

Mama

Voornemens als (aanstaande) moeder

In mijn vorige blogpost had ik het even over voornemens voor 2019. Daardoor kwam ik op het onderwerp voor vandaag. Ik herinner me nog dat ik, tijdens mijn zwangerschap, heel veel voornemens had als het ging om de opvoeding van mijn (toen nog) ongeboren kindje. Ik wilde absoluut zelf voeden (wat dus niet gelukt is, helaas) en alle prakjes zelf maken. Hoera, dat heb ik gedaan totdat Rosemarijn ongeveer negen maanden was en ze meer en meer met de pot mee ging eten. Ik wilde alles zoutloos en suikerloos, alles gezond; geen snoep en koek, alles moest gezond. Rijstwafels en biologische snacks, komkommertjes en rozijntjes. Geen chocola of andere zoetigheid. Dat wilde ik sowieso volhouden totdat Rosemarijn zou ontdekken wat snoep was. En dat zou volgens mij nog wel even duren. Als ze vier jaar was, bijvoorbeeld. Ja, nu lach ik erom. Mijn goede voornemens zijn best wel in de soep gelopen. Ik heb geen herbruikbare knijpzakjes gekocht om zelf te vullen met über gezonde fruit smoothies en Roos was écht nog geen jaar oud toen ze hapjes slagroom en hapjes van onze snacks (lees: koek) kreeg.

Ook voor andere mensen was het blijkbaar lastig om haar niets te geven. Dat is iets wat automatisch gebeurt hè? Als je op een verjaardag zit en er zit een ouder iemand naast je, dan geven ze zo snel (en echt gewoon lief bedoeld) een hapje slagroomtaart aan je baby. En ik ben dan de schijterd die haar mond niet open trekt, al vind ik het niet zo heel leuk wat er gebeurt. Misschien was mijn kind nog helemaal niet gewend aan volwassen voedsel of wil ik mijn kind geen suiker geven (nu was dit al niet meer het geval, omdat mijn gezonde, biologische voeding-methode al aan het verwateren was). Ik weet hoe snel we een kind (ook een kind van een ander) wat geven, soms gewoon zonder het de ouders te vragen. Stel nu dat precies dát hapje het eerste zoetigheid is wat dat kindje krijgt? Dan heb jij dat gegeven, in plaats van de ouders. Voor somiige ouders is dat echt niet leuk. Een mijlpaal voor papa en mama wordt dan afgenomen, hoe lief het ook bedoeld is.

Gezond popje hoor!

Maar goed, ik ben dus wat meer een loedermoeder in het eten en drinken, dan ik eigenlijk van plan was. Niet dat ik me er slecht over voel of schuldig; nee hoor. Ik weet wat ik mijn dochter geef en dat ze genoeg en ook gezond genoeg voedsel krijgt. En ja, ze krijgt een stuk van mijn oliebol, maar doe ik dat dagelijks? Natuurlijk niet. Ze heeft haar eigen snackjes nog steeds. Ze drinkt elke dag water, water, water. Ze is verzot op haar rozijntjes en op de vitamine kauwtabletten, die voor haar zijn als snoepjes. Ze eet met de pot mee; lekker groenten en vlees, soms met aardappels, pasta of rijst. Daarom ben ik toch wel blij dat ik wat losser ben geworden in wat ik haar geef en wat anderen haar geven. Ze krijgt het goede echt wel binnen, dus wat maakt dat koekje nou uit?

Achteraf bedenk ik me nu ook dat je, als je je eerste kindje krijgt, zoveel op je bordje ligt, dat dingen die voorheen zo belangrijk leken, toch wel naar de achtergrond gedrukt worden. Je moet opeens voor een mini mensje zorgen, leren hoe dat moet. En als het dan ook nog niet zo soepel gaat allemaal (dat was bij ons de eerste vier maanden echt wel het geval), dan wil je alleen maar dat je kindje zich goed voelt. Geen pijn, genoeg liefde, rust, regelmaat en reinheid. En als dat op orde is, dan pas komt de rest aan de beurt. Ik vind dat ik best trots mag zijn op hoe ik het gedaan heb. Roos is een grote meid geworden, ze heeft al het goede gekregen wat ik haar maar geven kon (door de afgekolfde borstvoeding, flesvoeding, groenten, fruit en andere gezonde snacks). Misschien ben ik toch wel wat meer geslaagd in het mezelf houden aan mijn toenmalige voornemens.

Hadden/hebben jullie ook zulke voornemens? Lukt het je om je eraan te houden?