Ik rook al vanaf mijn twaalfde. Dat was nog in de tijd dat niemand er bezwaar tegen had dat de hele huiskamer blauw stond van de rook. Iedereen stak gewoon een sigaret op tijdens een verjaardag. En degenen die niet rookten hadden er geen probleem mee. Of ze maakten er geen probleem van, dat kan ook. Ik nam mijn eerste hijs van een een gerolde sigaret rond mijn elfde. Achter de bank, op een verjaardag, met mijn broer samen, die toen al pakjes shag rookte. Een jaar later, toen ik naar de middelbare school ging, moest ik er natuurlijk bij horen. Ik moest de stoere puber uithangen. Dus ik ging roken. Ik snap nog steeds niet hoe ik ze zo maar mee kreeg in de winkel, maar goed. En nu?
Ik heb al zo vaak geprobeerd te stoppen met roken, maar als de mensen in je omgeving ook roken, is dat echt heel lastig. Het is een gewoonte, je doet zonder nadenken mee. Het hoort erbij. Wel had ik me ooit voorgenomen dat als ik zwanger zou raken, ik geen sigaret meer zou aanraken. Toen de dag kwam dat ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond, heb ik me ook gehouden aan wat ik ooit zei. Na die test, heb ik geen hijs meer genomen. Ik probeerde me een beetje uit de buurt te houden van mensen die rook mijn kant op bliezen. Ik was vastbesloten er nooit meer mee te beginnen. Ik heb tijdens de zwangerschap ook geen moeite gehad met het niet-roken. Ik had een prachtig vooruitzicht en daar had ik alles voor over. Een kindje. Die wilde ik niet in gevaar brengen door lekker door te roken (of drinken), ook al vond ik het heerlijk ruiken hoor!
Ik hield het vol totdat Rosemarijn uit het ziekenhuis mee naar huis mocht. Toen begon de ellende. Huilen, krijsen; Roos had ontzettend veel pijn. Een paar maanden lang deed ik niet veel anders dan met een zielig klein kindje op schoot op de bank hangen. Troosten, veiligheid bieden. Proberen op te lossen wat er gaande was, al wist ik niet het was. Maar door de stress, vermoeidheid en het verdriet greep ik weer naar de oude gewoonte. Ik begon weer te roken. Ik was het helemaal niet van plan, maar toen voelde het alsof ik geen andere keuze had. Ik moest de spanning even kwijt, stoom afblazen. Even weg bij het gehuil, even buiten rustig een sigaretje roken.
Nu besloot ik in januari een grote detox te doen en vond dat het onzin was om eraan te beginnen als ik bleef roken. Want dan was ik tegelijkertijd mezelf aan het ontgiften en weer aan het volstoppen met troep. Dus op de dag dat de detox begon, gaf ik al mijn rook-spullen weg. Het is nu bijna drie maanden verder en ik heb er nog steeds geen moeite mee dat ik niet meer rook. Nog steeds vind ik het lekker ruiken, maar als ik de adem van een roker ruik, net nadat ze de sigaret hebben uitgedrukt, ben ik toch blij dat ik niet meer zo ruik!
Ik heb geen idee of ik het volhoud, maar ik hoop het wel. Ik wil er niet weer aan beginnen. Ik ben nu al zo ver, waarom zou ik het dan weer verpesten en opgeven?
Rook jij of heb jij gerookt? En hoe deed je dat tijdens je zwangerschap? En drinken?