Browsing Tag

corona

Gastblog

Het nieuwe normaal

nieuwe normaal corona samenleving anderhalve meter afstand

Soms heb ik het gevoel alsof we met elkaar in een slechte B-film terecht zijn gekomen.
We zijn nu zo’n tien weken verder, sinds Nederland dicht ging en afgelopen week kreeg ik een vraag.
Ik beken het maar gelijk, ik moest echt in mijn agenda kijken. Ik kreeg de vraag; ‘ Wat was het laatste sociale wat je deed voor de corona-lockdown?’
Ik was bij mijn schoonmoeder, met man en dochter. Schoonmoeder was jarig geweest en dat verdiende een cadeautje met taart.
De familie was er en uiteraard was de corona toen al het onderwerp van gesprek.
De kleine en ik niesten wat, maar voor de rest leek er niets aan de hand.
Thuis snoeiden we de buitenplanten en genoten van de vrije tijd. De wekelijkse afspraak met andere familie werd verplaatst, manlief had net een week op zijn nieuwe werkplek achter de rug en we doken vroeg ons bed in.

In de week erna ‘sloot’ Nederland. De kleine en ik kregen griepverschijnselen. Verkouden, zij hoge koorts en ik had spierpijn. Vriendelijk doch dringend werd me gevraagd om thuis te blijven en vanuit huis te werken. De kleine mocht niet naar de opvang en ineens moest ik thuis 8 uur per dag werken, terwijl de kleine erg aanhankelijk was.
Het was enorm wennen, maar we knapten redelijk snel op.
Het nieuwe normaal, werd er zo ingestampt, dat ik zelfs bij series op tv dacht ‘dat is geen anderhalve meter!’

Anderhalve meter alstublieft

Nu in het nieuwe normaal wordt er van ons gevraagd om maar te gaan wennen aan de anderhalve-meter-samenleving. Want men wil dat dat het nieuwe normaal wordt.
Ik ben echt geen knuffelbeer en ik meed voor het hele corona-tijdperk het liefst lichamelijk contact met vreemden. Het handen schudden was ook al geen favoriete bezigheid. Niemand vertelde namelijk wat hij of zij daarvoor met haar handen had gedaan.
Ja, lichte vorm van smetvrees. Mijn handen waren altijd al het slachtoffer van veel wassen.
Maar familie en vrienden werden vaak wel begroet met lichamelijk contact. Die extra stevige knuffel met de vriendin met wie je als klein meisje knikkerde en met wie je nog steeds contact hebt, met wie je genoeg hebt meegemaakt en waarvan je weet dat de vriendschap voor altijd is.
De groepsknuffels met de kleine in het midden, omdat ze dat hilarisch vindt.
De dikke pakkerd bij oma op haar warme wang, die rood was van plezier, omdat ze het zo leuk vindt dat je haar bezoekt in het verpleeghuis.

nieuwe normaal corona samenleving anderhalve meter afstand

Opa en oma

Gisteren kwamen haar opa en oma langs. Voor het eerst in 10 weken. De afspraak die 10 weken geleden werd verzet, werd langer verzet dan gewenst.
De kleine rende wel 10 rondjes om hen heen. Alles moest verteld worden en alles moest worden bekeken.
‘Kijk opa! Een wups, doorheen en dan koekoek!’
‘Kijk oma! Glijbaan! Kom, kom! Hier is mijn grote zachte bal!’
De kleine wist niet zo goed wat ze met zichzelf aan moest.
De afgelopen weken zag ze opa en oma alleen in de verte en mocht ze alleen zwaaien en kletsen. Nu waren ze ineens weer heel dichtbij.
Vol vertrouwen vouwt de kleine, als vanzelfsprekend, haar handje om opa’s wijsvinger.
Net als dat ik vroeger deed. Toen ik nog een klein meisje was. Mijn hand gevouwen om zijn pink. Dan voelde ik me veilig en kon ik alles aan.
Opa wordt meegesleurd en het voelt even als het vroeger van 10 weken geleden.
De kleine heeft rode wangetjes van opwinding en om de beurt worden opa en oma meegenomen om al haar schatten te bewonderen en vooral uit te proberen.

In een slechte B-film

En toch voelt het rebels en ongemakkelijk. Vroeger zat de kleine continu op schoot en knuffelde ze met haar favoriete mensen. Selectief, dat wel. Net als haar moeder.
En nu in het ‘nieuwe normaal’ voelt het ‘fout’ en wassen we onze handen nog maar een keer, als we elkaar hebben aangeraakt.
Wordt dit onze toekomst? Duurt deze slechte B-film nog lang? Mogen we elkaar ooit weer begroeten op de gewenste manier? Of voelt dat dubbel vanaf nu?
Het liefst vouw ik mijn hand weer om mijn vaders vinger en krijg ik het gevoel van veiligheid weer terug. Misschien kan ik dan ook wel de wereld weer ‘aan’.
Maar ja, vooralsnog mag dat niet meer.

Liefs,
Leontine

Volg je The Stout Journal en Leontine al op Social Media?

Mama Persoonlijk

Moederleven | Ik ben een slechte moeder

moeder slechte moeder schuldgevoel zwanger zwangerschap zwangerschapsklachten Corona covid covid-19

Van kinds af aan droomde ik ervan om moeder te worden. Ik wilde kindjes van mezelf. Sterker nog: ik wilde tien kinderen! En ook al veranderden mijn dromen met de tijd en kwamen er tijdens mijn tienerjaren ook nog wat onhaalbare dromen bij, de wens om moeder te worden, bleef. 

Eindelijk ben ik mama

Nu, vele jaren later, ben ik moeder. Ik heb een dochter van ruim tweeënhalf en ons tweede kindje is onderweg. Ik kijk er naar uit om ons kleintje ook te mogen ontmoeten en vast te houden. Maar toch twijfel ik soms…Doe ik hier wel goed aan? Ben ik eigenlijk wel geschikt om moeder te zijn? Ben ik wel een goede moeder voor mijn kind? Soms bedenk ik me dat mijn dochter veel meer verdient dan mij als haar moeder. Helemaal nu tijdens deze zwangerschap, ben ik gewoon niet de moeder die ik ooit wilde zijn. Ooit had ik stellig opgenoemd hoe ik als moeder zou zijn en hoe ik ábsoluut niet zou zijn. Nu schud ik mijn hoofd maar als ik daar aan denk. Er zijn teveel momenten waarop ik me een vreselijke moeder voel, me in een hoekje van de bank krul met een berg schuldgevoel. En waarom?

moeder slechte moeder schuldgevoel zwanger zwangerschap zwangerschapsklachten Corona covid covid-19
Een mooie kleurplaat voor…?

Samen spelen…?

Ik weet dat ik meer zou moeten doen met mijn kind. Lekker samen spelen, kleien, knutselen en kleuren. Boekjes lezen, Duplo torens bouwen en met de poppen of barbies spelen. Maar in plaats daarvan voel ik vaak geen puf om daarmee aan de gang te gaan. Ik merk dat ik soms echt genoeg of zelfs teveel heb aan mezelf en het spelen daar gewoon niet bij kan. Ik heb dan rust nodig, sluit mezelf het liefst af. Natuurlijk is dat niet dagelijks, maar omdat deze zwangerschap niet zo soepel loopt als gehoopt, gebeurt het wel vaker dan ik me ooit had kunnen bedenken. Helemaal nu we ook een periode van quarantaine achter de rug hebben! Er waren ook echt wel positieve kanten aan het samen thuis zijn, maar ik miste het om er lekker op uit te gaan. Ik heb het nodig om even weg te gaan, op te laden onder het genot van een kop koffie en een stuk appeltaart bij een leuk tentje. Samen met Rosemarijn lunchen, een ijsje halen of gewoon op visite gaan. En omdat ik me daar niet aan kon opladen de laatste tijd, merk ik dat ik nu flink door mijn puf heen ben. En dat vind ik moeilijk. Dan voel ik me dan een slechte moeder. 

Ik wil eruit!

Wat ben ik blij dat we nu weer wat meer mogen, wat meer de deur uit kunnen. Rosemarijn en ik genieten er allebei zo van om even de hort op te gaan! En zo vul je makkelijk een ochtend of twee uurtjes tijdens de lunch, waarna ik weer energie heb om te spelen, gek te doen en de kast vol speelgoed leeg te plukken. Dan kan ik weer torens bouwen, de hele boekenplank voorlezen en de pop haar flesje geven, voordat Rosemarijn haar in de poppenwagen door het huis racet. 

Ken je dat gevoel? Dat stemmetje wat je toefluistert: ‘Je bent gewoon een slechte moeder…!’

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Gastblog

Even een stukje positiviteit

top tien virus corona covid coronavirus positief positiviteit nieuwe normaal afstand anderhalve meter

3 weken geleden begon mijn man bij zijn nieuwe werkgever. Terwijl we nog aan het wennen waren aan de nieuwe situatie qua dochterlief ophalen/wegbrengen, andere ritme thuis, nieuwe indrukken en andere slaapritme, kwam het virus Corona keihard Nederland binnen.
Zelf was ik verkouden en had ik spierpijn. Geen verhoging, maar dochterlief wel. Daarnaast was ook zij verkouden. In overleg met mijn werkgever bleef ik thuis. Dochterlief kreeg flinke koorts, ik kon niet naar de dokter en de dokter kwam ook niet langs.
Nachtenlang lag ik wakker, mezelf voedend met allerlei informatie over het Coronavirus die te vinden was op Social Media. Overdag werkte ik vanuit huis, terwijl dochterlief alleen maar bij me wilde zitten.
Het slaaptekort begon er in te hakken en mijn man was er klaar mee.
‘In plaats van 10 artikelen lezen op het internet, ga je nu 10 dingen opnoemen waar je blij mee bent.’

Mijn ‘blije dingen’

Binnen een paar minuten snurkte ik harder dan dochterlief en man bij elkaar.
Sindsdien doen we dat elke avond voordat we gaan slapen.
Begrijp me niet verkeerd, ik maak me nog steeds elke dag zorgen over het virus. Maar mijn informatie haal ik nu bij betrouwbare bronnen en slechts twee keer per dag.

Een aantal blije dingen van mijn ’top tienen’ wil ik graag met jullie delen, want wellicht helpt positiviteit een klein beetje, als tegenpool van de angst voor het virus.

top tien virus corona covid coronavirus positief positiviteit nieuwe normaal afstand anderhalve meter

Lente

Ik ben heel blij dat het nu lente is, we zo nu en dan in de tuin wat zonnestralen kunnen meepikken. Gewoon gratis, terwijl de vogels zingen en de narcissen, blauwe druifjes en andere bloemen de grond uit schieten.

Digitale middelen

Houseparty, Whatsapp, Messenger. Een aantal apps die vrienden en familie toch wat dichterbij brengt. Samen sporten, kletsen, spelletjes doen en mooie dingen van kinderen kunnen delen.

Kerstgevoel in Maart

Net als de bloemen, schieten er prachtige initiatieven uit de grond. Berenjacht, inzamelacties, muzikale creativiteiten, drive-thru-verjaardag, weggeefacties. Net zo’n sfeer als een aantal dagen voor Kerst. Waarbij iedereen ineens een stapje harder zet voor een ander.
Dat betekent dus dat ik gewoon mijn kerstsokken aan mag doen!

Tijd voor jezelf en elkaar

Sinds jaren heb ik weer eens een boek gepakt en meer dan 1 hoofdstuk gelezen. Even terugtrekken in een andere wereld (zonder enge virussen) en daarmee bezig zijn. Haar fotoboek is eindelijk bijgewerkt en die ene Disney-film staat klaar voor vanavond.
Ook gaan we vroeger naar bed en hebben we tijd om een toren te bouwen met haar blokken. Die ze dan al lachend mag omgooien, want dat blijft het leukst toch?

Kijk, we krijgen er het virus niet mee weg. Maar wellicht slaap jij ook beter als je de dag eindigt met positieve gedachten en een kleine glimlach op je gezicht.

Positieve groetjes,
Leontine

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Persoonlijk

Het positieve aan quarantaine

Wat een stomme titel eigenlijk…Want het is echt geen pretje om in quarantaine te zitten. Voor veel mensen is dat alleen al de reden om lekker toch naar buiten te gaan en in groepen samen te drommen. Het maakt hen niet uit of er anderen besmet worden, zolang zij zelf maar plezier hebben. Lekker naar feestjes gaan en hangen in het park met een fles wijn, in de zon. Ik vind het zelf totaal geen leuke periode. Ik houd ervan om op pad te gaan, om op visite te gaan, playdates met Rosemarijn, winkelen, ergens een kopje koffie drinken…Maar helaas is dit gewoon even niet mogelijk en dan heb ik mezelf daaraan te houden. Maar toch zijn er een paar kleine dingen die ik tóch positief vind aan quarantaine. Nou ja…binnen ons gezin dan. Lees je mee?

Volledig op elkaar aangewezen
Zoals ik al zei: ik ga er graag op uit. Helemaal als het even niet zo soepel loopt tussen Rosemarijn en mij of als ik gewoon op ben en afleiding nodig heb. Of even op mijn ouders wil steunen. Maar nu is dat zo goed als niet mogelijk en zijn Rosemarijn en ik erg op elkaar aangewezen. Daar hebben we allebei best moeite mee, want Roos is net zo min een huismus als haar moeder. Maar ondanks dat het flink wennen is, merk ik wel dat we dichter tot elkaar komen en het steeds beter loopt om dagen samen te zijn! We doen meer dingen samen, want ja…weg hoeven we niet en mogen we niet. Dus kleuren we vaker, gaan we koekjes bakken en pakken we sneller een boek. Rosemarijn speelt nu veel meer zelfstandig, wat ook geen straf is: zo kan ik nog eens wat werk doen als ze wakker is!

Kunstwerken op de stoep

Naastenliefde
Misschien rol je al met je ogen als je dit leest, maar echt: ik merk dat het me dwars zit als ik niks voor een ander kan betekenen in deze tijd. En dan ga je op zoek naar de kleine dingen die je wél kunt doen! Zoals even een pakketje in elkaar draaien, met zelfgebakken koekjes, een vers geperst sapje en een prachtige tekening van Rosemarijn, om die in een leuk tasje aan de deur van een vriendin te hangen, die zelf ziek is en met twee kinderen zit opgesloten tussen vier muren.
Even een belletje extra naar oma, een berichtje naar mensen waarvan je weet dat ze het ook niet makkelijk hebben en best wat aandacht kunnen gebruiken. Er komt toch wel wat liefde naar boven, waarvan je soms niet eens wist dat je het had. Ik merk dat het makkelijker is om mezelf nu weg te cijferen om een ander bij te staan. Veel makkelijker dan toen alles nog ‘normaal’ was. Iedereen is toch meer op elkaar aangewezen nu. 

Genieten van de kleine dingen
Nog zo’n cliché, maar zeker waar! Omdat je nu niet meer op pad kunt en grootse dingen kunt beleven, moet je het doen met de kleine dingen in het leven. Zoals samen stoepkrijten in de zon, de fluitende vogeltjes, een vriendelijk knikje van de buurvrouw door het raam heen, een kopje koffie op de bank, een dutje in de middag, de tijd nemen om een nieuw kookboek door te bladeren of gewoon genietend kijken naar je kind die geconcentreerd zit te kleuren. Het zijn dingen waar ik zelf vaak niet eens meer bij stil sta, niet eens bewust van geniet. En nu is het iets waar ik voor op wil staan, elke dag!

Het is echt niet zo dat ik blij ben met de situatie waar we met z’n allen in zitten, maar het is en blijft toch goed om de positieve kanten ook te zien en te te benoemen! Dat houd je op de been!

Wat vind jij positief aan thuiszitten?

Food & Health

Corona! Onnodige ophef of echt drama?

Het Coronavirus. Je hoort erover van alle kanten. Het begon ergens ver weg in China en hier ons kleine kikkerlandje maakten we ons er niet druk om. “Het is maar griep, doe niet zo overdreven!” Riep men steeds weer. Maar ook in Italië waren recent al flink wat gevolgen te merken en artsen deden hun verhaal via Social Media, om de wereld te waarschuwen voor wat er komen ging. Nog steeds bleef een deel van de nuchtere Nederlanders de schouders ophalen en leefde door. Een ander deel voelde toch wel wat paniek en besloot grote inkopen te doen, om in ieder geval voorlopig niet zonder eten, drinken, medicatie en wc-papier te zitten. 

Nu zijn er ondertussen in Nederland toch ook wel maatregelen getroffen. Mensen met symptomen zoals koorts, hoesten en verkoudheid moeten thuis blijven van hun werk en er is zelfs al sprake geweest van scholen sluiten. In korte tijd verspreidde het virus zich in Nederland, waardoor de besmette mensen van 111 opliep naar 614. Het dodental staat momenteel op 5. Toch is dit niet voor iedereen een teken om zich ontzettend veel zorgen te maken. Want wat kun je eigenlijk doen om te voorkomen dat je besmet wordt?

  • je handen regelmatig wassen
  • in je elleboog niezen en hoesten
  • grote groepen vermijden
  • veel drinken 
  • vitamine C en D slikken
  • zorgen dat je weerstand op peil is door gezond te eten
  • suikers vermijden (ongezond en verlagen dus je weerstand)
  • Lichaamscontact vermijden (zoals handen geven of knuffelen)

Het Coronavirus is een virus die zich richt op de luchtwegen. In Italië weten ze zich geen raad meer met het aantal besmette mensen wat naar het ziekenhuis komt, elke dag. Sommigen zijn niet eens meer te redden door hoe ziek ze zijn met hun dubbele longontsteking.
Het is wel duidelijk gemaakt dat het slim is om bij jezelf elke dag een kleine controle te doen, om te zien of je mogelijk besmet bent. Sowieso is een droge keel geen goed idee, dus drinken (en vooral warm, dus warm water of thee bijvoorbeeld) is aanbevolen. En houd elke ochtend even tien seconden je adem in. Wordt je niet benauwd en hoef je niet te hoesten? Dan is er waarschijnlijk nog niks aan de hand.

De één vindt het allemaal maar ophef en drama,de ander maakt zich toch wel zorgen. Hoe zit dat bij jou?