Saturday Stories: Bedrust, bloedingen en wakker worden op de IC!

Juli 2017 begon voor mij met allemaal kleine bloedingen. Ik dacht dat mijn menstruatie niet door wilde breken en schonk er geen aandacht aan. Ik had net een nieuwe baan en dat nam al mijn energie weg.
Zes weken later zat ik met een vriendin sushi te eten en we hadden het erover. Nog steeds had ik bloedingen en enorm zere borsten. “Ben je niet gewoon zwanger?” vroeg ze. Ik was ervan overtuigd dat het niet zo was, maar kocht voor de zekerheid toch een zwangerschapstest. De volgende dag deed ik de test en binnen een paar seconden wist ik dat ze gelijk had: hartstikke zwanger.

Een week later kwamen we bij de verloskundige voor een echo met nog steeds bloedingen. Ruim 8 weken was ik zwanger. Bloedingen was waarschijnlijk innesteling en we hoefden ons geen zorgen te maken: alles zag er goed uit. De bloedingen bleven maar komen en op een gegeven moment zagen ze dat ik een placenta previa had. Mijn placenta lag over mijn baarmoedermond. 2 weken totale bedrust en dan zou ie waarschijnlijk opgetrokken zijn. Ik was dan 12 weken zwanger. Na 2 weken leek het inderdaad beter te gaan en ik ging weer aan het werk. Met 16 weken begon het echter weer. Ik werd naar het ziekenhuis gestuurd en het advies was om tot 24 weken volledige bedrust te houden en we mochten hopen dat die kleine er dan nog zou zitten. Super spannend en eng! 

Met 23 weken en 6 dagen kreeg ik een enorme bloeding en werd ik opgenomen. De kleine was vanaf nu levensvatbaar. Gelukkig bleef ‘ie weer zitten. Ik mocht vanaf nu niets meer, alleen maar rust houden. Vreselijk lang zijn de dagen dan. Maar je doet alles om die kleine binnen te houden en goed te laten groeien. Ik heb nog 2 keer in het ziekenhuis gelegen maar hij bleef zitten en groeide goed. Thuis werd er ontzettend goed voor me gezorgd. Elke dag kwam er volk over de vloer. Wat dat betreft heb ik het zo goed gehad! Ondertussen lag die kleine vanaf 27 weken al verkeerd om. Zou wel goed komen, hij had zoveel ruimte. Maar met 34 weken lag ie nog steeds in een stuit. En met 37 weken nog steeds! Met bloedingen wordt het afgeraden om je baby te laten draaien, dit wilde wij dus ook niet. We waren heel bang voor een hele grote bloeding. De keizersnede werd ingepland, maar 2 dagen voor die datum braken mijn vliezen. In het ziekenhuis werd ik gelijk die dag ingepland, want ze wilden me geen 2 dagen zo laten rond lopen.

De keizersnede ging hartstikke voorspoedig en binnen een half uur had ik het mooiste mannetje ooit in mijn armen. En kerngezond! Ik voelde me prima en alle familie kwam langs om Shane te bewonderen. Maar na een paar uur kreeg ik wat buikpijn, dacht dat het de uitwerking van de ruggenprik was. De pijn werd in een hard tempo erger. Op een gegeven moment wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Er liepen allemaal verpleegkundigen mijn kamer in en uit. Ook de dokter kwam, er moest iets aan de hand zijn! Op de echo konden ze geen bloeding zien maar ik ging hard achteruit. Mijn bloeddruk was nog 70 over 20 en ze konden mijn pols niet meer vinden. Snel werd ik teruggebracht naar de OK. Van dat stuk weet ik weinig meer. Ik had een shock en kon alleen nog maar trillen en ‘au’ zeggen.

Mijn vriend werd die nacht helemaal alleen gelaten met Shane, heel erg vind ik dat. Pas na 5 uur kwam iemand hem vertellen dat ik stabiel was, maar dat ze me nu verder open gingen maken omdat ze de bloeding niet konden vinden. De volgende ochtend werd ik wakker op de intensive care. Het enige dat ik wilde was Shane in mijn armen hebben en die werd dan ook snel opgehaald. Oh wat was ik blij om hem te zien. Toen ik van de intensive care af mocht is de arts langs geweest om te vertellen wat er gebeurd was. Ik had 3,5 liter bloed verloren en het is echt kantje boord geweest! 8 zakken bloed heb ik gekregen! We hebben een week in het ziekenhuis gelegen en thuis kon ik echt niks! Zo vreselijk balen was dat. Weer elke dag hulp! Na 8 maanden was ik eindelijk zover dat ik weer kon gaan werken, heerlijk!

Shane doet het super, hij is de leukste mooiste en de liefste! Ik heb het er volledig voor over gehad, maar of ik nog een keer een zwangerschap aandurf…?