Over

Voorstelrondje

Ik ben Ineke, een impulsieve chaoot, geboren in 1993 (dus reken maar uit!). Ik ben sinds juni 2017 gelukkig getrouwd en ben een parttime thuis-mama, parttime juf Engels én parttime pedagogisch werker op een kinderdagverblijf. Ik heb een schat van een dochter: Rosemarijn. Ze is geboren in oktober 2017, na een rommelige start. Ook hebben we een zoon gekregen in juni 2020: Luc. In april 2022 hebben we ons derde kindje mogen verwelkomen: Thamar.

Over de kinderen

Rosemarijn werd zeven weken te vroeg geboren, al wilde ze al een week eerder komen. Gelukkig hebben ze de geboorte in het ziekenhuis nog een week kunnen uitstellen door weeënremmers. Ze heeft na de geboorte drie weken in het ziekenhuis gelegen en deed het erg goed. Maar zodra we thuis kwamen, begon de ellende. Drie maanden lang krijsen, huilen en weinig slapen. We waren zelf uitgeput en wisten niet meer wat we moesten doen. We hebben uiteindelijk contact gezocht met een orthomoleculair therapeut, die erachter kwam dat Rosemarijns darmen zodanig onderontwikkeld waren door de stress rondom de vervroegde bevalling, dat ze de kunstvoeding niet aankonden. Daardoor waren haar darmen ontstoken en had Rosemarijn dag en nacht pijn. Daarbij was ze een erg nieuwsgierige baby en wilde ze alles zien en horen, maar was ze erg snel overprikkeld. En dat, in combinatie met haar darmen, werd haar teveel. Gelukkig konden we probiotica krijgen en was ze binnen een maand een veel blijere en gelukkigere baby. Haar darmen hadden een goede boost gekregen en opeens ging ze als een speer.

Nu kunnen we het ons niet eens meer voorstellen dat ze zo klein en teer was, zoveel pijn had en constant overprikkeld was. Ze is een ontzettend vrolijke en drukke dreumes en gaat graag op onderzoek uit. Daar heb ik dagelijks mijn handen vol aan, maar wat kan ik ervan genieten!

PCOS en toch zwanger

Toen Rosemarijn 2 jaar was, wilden we graag nog een kindje. Helaas ging dit niet vanzelf. Na onderzoek in het ziekenhuis bleek dat ik PCOS had, met verminderde kans op bevruchting. Daarom kreeg ik medicatie om een zwangerschap te stimuleren.
Bij Luc ging alles gelukkig veel soepeler. Afgezien van flinke bekkeninstabiliteit, was het een goede zwangerschap. Wel werd hij met 38 weken gehaald, omdat ik zwangerschapsdiabetes had. Een fijne bevalling en een makkelijk kindje! Een heerlijke aanvulling in ons gezin.

Ook de derde zwangerschap moest met medicatie een handje geholpen worden. De zwangerschap van Thamar leek tot ruim na de 30 weken heel soepel te verlopen. Zelfs geen diabetes! Maar rond de 36 weken zag de gynaecoloog dat ik minder vruchtwater had. Dus kreeg ik meer controles. UIteindelijk vulde het vruchtwater zich vanzelf weer aan, maar ik had geen rust meer. met 39 weken en 3 dagen mocht ik worden ingeleid. Ik zou een ballonnetje krijgen en weer naar huis gaan, tot de bevalling op gang zou komen. Dit ging toch even anders: bij binnenkomst had ik al 2 centimeter ontsluiting, dus mocht ik blijven en had ik diezelfde dag nog mijn kleine in mijn armen liggen.

Hobby’s en dergelijke

Naast alle dagelijkse thuis-taken en het zorgen voor de kids en het werk, schrijf ik erg graag, maar doe ik het veel te weinig. Ik wil van mezelf vaak geloven dat ik creatief ben, maar buitenom muziek en schrijven, gaat dat niet zo ver. Ik ben wel erg fan van een heerlijk boek lezen, in het hoekje van de bank met een kop thee of een glas wijn. Maar dat is iets wat maar sporadisch voorkomt jammer genoeg. We zijn nog te druk om ons huis op orde te maken en ons gezin te managen.

Mis je nog leuke weetjes of heb je vragen? Laat maar horen!
Wil je meer weten over (mijn) PCOS? Dat kan! Ik heb er meerdere blogs over geschreven.