Het was één van de eerste dingen die ik tegenkwam op internet na mijn positieve zwangerschapstest: zorg dat je een bevalplan hebt. Ook op social media werd er veel over gesproken. Ik kreeg wat tips van een leuke dame die zwangere vrouwen begeleidt en ze klaarstoomt voor de bevalling. Ik vond het idee heel leuk en printte vol enthousiasme het bevalplan uit. Ik ging er echt voor zitten en toen wist ik het niet meer.
Alles liep direct al anders dan ik had gepland
Nu leerde ik het loslaten al vroeg in de zwangerschap kennen; ik was namelijk in verwachting van een tweeling. Dat gevoel had ik van te voren wel, maar toch was het even slikken toen ik echt twee kindjes op de eerste echo zag. Voor mijn man nog meer, want hij had al drie kinderen, waaronder ook een tweeling! Desalniettemin geldt het loslaten voor welke zwangerschap dan ook, want het kan ten alle tijden anders lopen.
Het bevalplan
Daar zat ik dan, met een leeg bevalplan voor mijn neus. Wilde ik in bed of in bad bevallen? Hoe fel mocht het licht staan? Wilde ik ingeleid worden? Wanneer wilde ik met de baby(s) naar huis? Het waren vragen waar ik niet eens aan gedacht had, maar die eigenlijk allemaal hetzelfde antwoord hadden: als het maar goed is voor onze baby’s. De bevalling ging namelijk niet om mij, maar om het geven van een nieuw leven. In ons geval zelfs twee.
Maar ik ben juist een controlfreak, wat nu!?
Eerlijk, ik ben ook een enorme controlfreak. Ik ben me er erg bewust van en probeer het te onderdrukken zodra ik het merk, maar dat lukt me nooit helemaal. Ik kan uren chagrijnig zijn omdat het niet loopt zoals ik wil. Dit loslaten was voor mij ook niet makkelijk, maar ik wist dat ik anders gek zou worden. Dat ik een heel voorgekauwd plan zou maken waar hoe dan ook van afgeweken zou moeten worden en ik dus eigenlijk meer mezelf ermee had. Dus de innerlijke Elsa in mij werd wakker en ik ‘liet het los’.
Denk wel heel goed over na over je bevalplan
Geen plan is eigenlijk alle plannen door elkaar. Ik zorgde dat ik goed geïnformeerd was en besprak de mogelijkheden met mijn gynaecoloog. Zo hadden we de afspraak dat, wanneer baby één ingedaald zou liggen, ik natuurlijk zou bevallen. Baby twee lag al weken dwars, de kans was klein dat hij zou draaien voor de bevalling. Wanneer baby één maar net iets anders zou liggen, zouden we een keizersnede inplannen. Ook daar hield ik dus al rekening mee. Hoe het ook zou lopen, ik wist wel welke stap ik erna kon verwachten. En dat was maar goed ook, want baby één had zich een aantal uur voor zijn geboorte omgedraaid en lag met zijn voeten het geboortekanaal in. Vier centimeter ontsluiting, tegen een weeënstorm aan en daar waren de woorden waar ik me toch al op had voorbereid; het werd een keizersnede.
Alles is goed
Ik wil wel gezegd hebben dat iedereen er vrij in staat om een bevalplan te maken. Misschien dat je eerdere bevalling niet fijn was en dat je nu precies weet wat je niet wilt of voor hetzelfde geld gaat het precies zoals je gepland had. Toch wil ik je meegeven om je ook in te lezen in de mogelijkheden die minder in je straatje liggen, zodat je weet wat je kan verwachten, in welke situatie dan ook.
Elke bevalling is weer anders. Lees maar eens hoe het verschilde bij Ineke!
Volg je The Stout Journal al op Social Media?
No Comments