De 5 momenten waarop ik het meest van mijn kind houd
Ik houd van mijn kind. Natuurlijk houd ik van mijn kind. Er zijn echter momenten waarop ik extra veel van mijn dochter houd. En dat is niet wanneer ze iets presteert, iets nieuws kan, nee…dan ben ik trots. Natuurlijk houd ik dan ook van haar, maar ik houd het meest van haar op deze momenten:
De vroege ochtend
In de vroege ochtend, na een lange nacht geslapen te hebben, is manlief al onderweg naar zijn werk en wordt Rosemarijn wakker, omdat ze een fles nodig heeft. Dat momentje, als ik haar bij me in bed leg en ze dicht tegen mij aan haar flesje drinkt, nog half slaapdronken; dat is één van de momenten waarop ik het meest van haar houd. Dat momentje geeft me elke dag weer de kriebels.
Glinsterende ogen
Als Rosemarijn ergers van geniet, al is het maar iets onbenullig kleins, dan glinsteren haar ogen en lacht ze haar acht tandjes bloot. Daar slaat mijn hart een slag van over. Dat zulke kleine dingen, waar wij niet eens meer bij nadenken, een kindje zo blij en gelukkig kunnen maken, dat is toch prachtig? Hoe verwend zijn wij dan hè?
Ik heb je nodig, mama
Ken je die onzekerheid die je soms bij kinderen ziet? Vooral in een grote groep mensen of in nieuwe situaties. Al is het maar bij de eerste stapjes zetten. Ze grijpen naar mama. Mama’s hand of vinger, om zich sterker en veiliger te voelen. Mama geeft hen de zekerheid die ze op dat moment nodig hebben en even missen. Ik voel me dubbel zo ‘mama’ als Rosemarijn naar mijn hand grijpt, omdat ze me even nodig heeft. Dan voel je hoe afhankelijk zo’n ukkie nog is. Ook al moet je ze beetje bij beetje loslaten, het voelt zo fijn als je kindje je weer even nodig heeft.
Zo ziek
Vanaf begin december is Rosemarijn af en aan ziek geweest. Wij zelf ook. Maar een kind kan natuurlijk niet uiten hoe hij of zij zich voelt op die momenten. Het enige wat Rosemarijn deed was huilen en hangen, bij mama (ook bij papa) op schoot klimmen. Tegen mama aan hangen en geknuffeld worden. Normaal gesproken was Roos helemaal niet zo’n knuffelkont, want mevrouw had echt geen zitvlees (en nu ze niet ziek meer is, ook niet meer haha), maar toen ze grieperig en koortsig was, wilde ze niet anders dan dichtbij mama (en papa) zijn. Als ze zich dan zo tegen mij aandrukte, groeide mijn moederhart, zodat het amper nog in mijn borstkas paste. Dan zijn woorden te weinig hoor!
Sleeping beauty
Deze mocht natuurlijk niet ontbreken; als Rosemarijn slaapt. Ik ga nu niet meer zo vaak even om het hoekje kijken hoe ze in haar bedje ligt te slapen, omdat ik bang ben dat ze wakker wordt. Toen ze nog kleiner was, wilde ik elke vijf minuten wel naar haar kijken. Zo vredig, zo schattig. Roos is een buikslapertje, dus als ze ligt te slapen, ligt er zo’n spekwangetje op het matras waar ik verliefd op ben. Ik houd van de momenten dat ik haar zie slapen, gewoon omdat ze een prachtmeisje is en ze dan extra knuffelgehalte heeft. Jammer dat ze wakker zou worden als ik haar even een kus geef of over haar bol aai!
Wat zijn jouw favoriete momenten van je kindje? Wanneer houd jij het meest van je ukkie?
