Femke | Juffen, meesters en ASS
In deze tijden weet iedereen hoe belangrijk het is, om een goede band te hebben met de juf of meester van je kinderen. Je wilt weten hoe het gaat. Helemaal na zo’n periode van thuisonderwijs. De kranten staan vol met verhalen over achterstanden. Kinderen die niet meekomen op school. Die cito toetsen die wel gedaan worden, maar niet zo zwaar aan getild wordt. En hoe past ASS in dit plaatje?
Onze Olaf
Maar hoe belangrijk is een juf nou eigenlijk voor de ontwikkeling van een kind?
Ik kan alleen vertellen wat mijn ervaringen ermee is, maar ik denk dat dat voor iedereen geldt. Namelijk, de juf/meester kan je kind breken of maken.
Als voorbeeld neem ik mijn jongste mee in het verhaal. Ik moet erbij vertellen dat mijn jongste sinds een jaar gediagnosticeerd is met ASS. Lichte vorm weliswaar. Maar toch. ASS.
In groep 3 werd er al heel snel met een vingertje gewezen. Hij is zo snel boos, hij komt niet mee, hij heeft geen vriendjes, hij moet maar alleen gaan zitten. Oftewel alles zou aan hem en zijn ASS liggen. Er zaten in die klas 30 kinderen, waarvan er minstens 20 een rugzakje hebben. Zodra mijn zoon die klas binnenkwam, zat hij al aan de maximaal aantal prikkels voor die dag. Geen wonder dat er geen enkele leerstof in dat hoofdje binnenkwam.
Groep 3
Er werd gezegd dat hij met geluk zou slagen op de basisschool. Hij zou er keihard aan moeten trekken en dan nog zou het maar net-net lukken. Laat hem maar een jaartje zitten. Dan hoeft hij niet zo hard te werken.
Groep 4
Wat ben ik blij dat ik ervoor gekozen heb om hem toch over te laten gaan. Hij heeft zich ontpopt tot een heel ander kind. Zijn boze buien verdwenen, hij kreeg vriendjes, zijn cijfers schoten omhoog. Zelfs zo hoog, dat hij naar een plusklasje mag. Het gaat me echt niet om zijn hoge cijfers, maar om zijn ontwikkeling tot gelukkig, lief , vrolijk mannetje wat hij nu is.
Wat is er dan veranderd?
Zijn juf! Manier van lesgeven, manier van kijken naar het kind. Het mooie is dat zijn juf zei bij de kennismaking, dat ze volgend jaar een map wil meegeven die zegt: “Dit is Olaf, 9 jaar en gedijt het best bij bewegend leren in plaats van :”dit is Olaf, 9 jaar en hij heeft ASS. Zij kijkt echt naar de leerlingen.
Waar het jaar ervoor 2 leerkrachten per dag voor nodig waren om de klas een beetje onder controle te houden, draait zij de klas in haar eentje. Toegeven, van de 30 zijn er nu nog 20 over. De andere 10 zijn naar een andere school gegaan, verhuisd of blijven zitten.
Ze is een jonge vrouw van 22 jaar, maar met zoveel begrip en inzicht. Ieder kind, geen uitzondering, bloeit bij haar op.
De waarde van een leerkracht
Wat is het dan gek om te weten, dat je kind dus blijkbaar niet op de goede manier les heeft gekregen. Ik vind het ook een eng idee. Wat nou, als hij die juf niet had gehad? Wat nou, als hij volgend jaar weer een leerkracht krijgt, die hem niet begrijpt en verkeerd inschat.
Er is een groot tekort aan leerkrachten, maar is het dan maar oké om iedereen voor een klas te gooien die een papiertje heeft? Moet dan maar iedereen toegelaten op een opleiding? Of moeten er dan zelfs maar mensen komen, die misschien wel affiniteit hebben met het onderwijs, maar niet het juiste papiertje?
Je brengt je kind een groot gedeelte van zijn tijd naar school en je verwacht dat het daar in een veilige en prettige omgeving de kans krijgt om zich te ontpoppen tot de persoon die hij of zij later zal worden. Dan hopelijk met voldoende bagage met zich mee heeft gebracht, zodat hij mee kan in de maatschappij.
Femke is tekstschrijver (in de breedste zin van het woord). Wil je meer van haar weten? Stuur haar een berichtje.
Volg je The Stout Journal al op Social Media?
