Een tijdje geleden vond ik via Instagram een manier om met je kinderen te praten over “hoe vol zit mijn hoofd” of “Mijn beker is vol”, in de zin van: hoeveel kan ik nog aan vandaag? Ik vond het zo treffend! We zijn er dan ook direct mee begonnen om het in ons eigen gezin te verwerken. Ik zei er al eerder iets over in een blog: Buitenleven | Wij hebben iets anders nodig.
Helemaal mis
Zo nu en dan komt je kind uit school en gaat het meteen mis. Herkenbaar? In de auto begint het brommen op broertjes en zusjes; zuchten wanneer ze een koekje krijgen in plaats van het felbegeerde ijsje.
Ik vond het altijd maar vervelend. En nog hoor. Maar de manier waarop je ermee omgaat kan heel erg verschillen. “Nou, stop eens met dat gezeur,” is zo’n beetje het eerste wat in je opkomt. Maar als je je bedenkt dat je kind al een hele dag heeft gehad, waar van alles goed en fout ging, met moeilijke dingen en prikkels in overvloed, is het eigenlijk heel logisch dat het eruit komt zodra het kind thuis komt.
De beker is vol
In de Instagram post werd dit afgebeeld als een beker of glas. Dat glas zit in je hoofd. En elke keer als iets mis gaat, iets moeilijk is, als je teleurgesteld wordt of als dingen teveel zijn, komt er een druppel in je glas. Aan het einde van de dag is de beker vol. Waarom?
- een klasgenoot maakte je knutselwerkje kapot
- een toets op school; wat een spanning!
- slecht geslapen
- een grote jongen uit groep 7 duwde je
- je voelt je niet helemaal fit
- de juf was boos op je
- het regende de hele dag, dus buiten spelen kon niet
- je vulpen lekte en nu zit er een vlek op je nieuwe jurk
Al die ‘druppels water’ vullen je glas. En als je dan na school aan mama vraagt: “Mag ik een ijsje?” En mama zegt ‘nee’, dan stroomt het glas over.
Alle emoties van die dag komen eruit. Je kind schreeuwt, stampt, gromt en begint luid te huilen. Als je die opstapeling van vervelende dingen niet hebt als context, kan je zelf ook al snel geïrriteerd worden en nijdig reageren. Maar als je weet waar het vandaan komt, kun je er ook anders mee omgaan.
Het glas leegmaken
Er zijn een aantal dingen die het glas weer een beetje of helemaal leeg kunnen maken. Dat helpt je kind om weer zijn of haar rust te vinden en beter om te gaan met alles wat nog op zijn of haar pad komt die dag. Je kunt je kind natuurlijk laten schreeuwen en stampen. Dat leegt de beker. Maar er zijn fijnere manieren om de beker te legen. Dit zijn dingen die helpen:
- vroeg naar bed of een dutje doen
- zitten en diep, langzaam ademen
- rekken en strekken
- knuffel iemand van wie je houdt (vader/moeder/broertje/zusje/huisdier/knuffeldier)
- een warme douche of bad
- dansen en bewegen
- praten over hoe je je voelt
- sluit je ogen en denk aan iets/iemand waarvan je houdt
Zeg het tegen elkaar
Wij vinden dit een heerlijke methode om op een goede manier om te gaan met emoties. Je onderdrukt ze niet, maar je leert je kind ermee te werken. En gaandeweg leert een kind ook in te zien dat de beker vol is. Dat er iets nodig is om de beker te legen. Dus als het even niet gaat, kan hij of zij zeggen: “Mama, papa, mijn beker is vol!”
Andersom hebben vaders en moeders ook last van een volle beker zo nu en dan. Ook dat kun je prima aangeven bij je kinderen. “Sorry, lieverd, mijn beker is vol. Nu kan ik even niet met je gaan puzzelen. “De baby heeft me nodig, ik moet nog drinken inschenken en zo het eten koken.”
Bied meteen een manier om het glas (van jezelf en van je kind) te legen: “Mag ik een knuffel van je? Onze beker is vol en met een knuffel legen we ons glas.”
Het werkt echt!
Volg je The Stout Journal al op Social Media?
