Afgelopen week deelde ik op Instagram al dat ik stille tijd miste. Stille tijd als in: tijd voor mezelf om uit de Bijbel te lezen, het te bestuderen en onderzoeken en ook het bidden. Het liefst wilde ik het in de ochtend, om de dag ermee te beginnen, met volle energie. In de avond ben je vaak al moe en toe aan slapen, dus staat je brein ook al gauw uit.
Helaas…het werkte niet
Ik miste dus stille tijd. Het is gewoon zo dat je met een heel gezin niet altijd tijd hebt voor jezelf. Daarom besloot ik een poosje terug om eerder op te staan. Dan had ik een half uurtje voor mezelf, voordat de kinderen uit bed moesten. Ja…een goed idee. Maar helaas, een half uur voordat de wekker gaat, zijn de kinderen al (half) wakker. Het gevolg daarvan was, dat ze mij naar beneden hoorden gaan en uit bed kwamen. Daaaag, stille tijd!
Een aantal weken gingen daarna voorbij, zonder stille tijd in de ochtend. En afgelopen week besloot ik: ik doe het anders. Ik maak een hoekje op onze slaapkamer, waar ik mijn stille tijd kan hebben, zonder dat de kinderen wakker worden van het kraken van de trap. Dus bestelde ik het één en ander, om het hoekje compleet te maken.
Een eigen hoekje inrichten
Wat ik aan heb geschaft?
- een bureau van Ikea, smal, zodat het weinig plek inneemt
- een zwevende wandplank voor aan de muur
- een koffiezetapparaat voor één kop koffie (met thermosbeker erbij) in de kleur rose goud
- een glazen voorraadpot voor de koffie met een houten deksel
- een koffieschepje in de kleur rose goud
- een bureaustoel (via marktplaats)
Ik heb niet veel ruimte in de kamer, maar het hoekje in zijn geheel is ook klein. Het enige wat ik moet kunnen doen is mijn Bijbel en notitieboek neerleggen op het bureau, het koffiezetapparaat met voorraadpot neerzetten. Op het bureau of op de wandplank.
Waarom stille tijd?
Misschien vraag je jezelf wel af waarom ik zo moeilijk doe. Waarom moet je per se stille tijd? Waarom geef je daar geld aan uit? En waarom de koffie?
Zo’n anderhalf jaar geleden zijn Augustijn en ik meer gaan kijken naar de invulling van ons geloofsleven. Naar de manier waarop wij omgaan met God en Zijn Woord. Hoe we leven. Wat we doen met alles wat de Heere van ons vraagt en eist. Wat Hij tot ons zegt tijdens de kerkdienst, het lezen, bidden en zingen. We kwamen erachter dat we eigenlijk maar het ‘bare minimum’ deden. Als in een sleur. Gebedje bij het eten, lezen uit de Bijbel, dagafsluiting met een dagboek en gebed. Het voelde niet goed. We voelden er niks bij en we misten betrokkenheid van onszelf bij het geloof, maar ook misten we God dichtbij ons.
De Heere betrekken bij mijn dag
De dag met de Heere beginnen is een basis voor mij. Ik kan de dag op dat moment bij Hem neerleggen. Vragen om hulp, een zegen. Vragen of Hij me wil behoeden voor verkeerde dingen. En vragen of Hij me wil leiden op Zijn weg, voor mijzelf, maar ook mijn gezin. In het opvoeden van de kinderen die dag. De ochtend beginnen met de Heere, geeft meer bewustheid de rest van de dag. Je vergeet dan minder snel om bij alles de Heere te betrekken. Ook in de kleine dingen.
Heere, wilt U geven dat deze les vandaag goed loopt? Dat ik aandacht heb voor dit of dat kind? Wilt U ervoor zorgen dat ik niet ongeduldig ben naar mijn eigen kinderen? Dat ik hen kan geven wat ze nodig hebben?
Het zijn maar kleine dingen, maar we hebben daar God wel voor nodig. En ik vergeet dat zelf erg vaak. Ik leef maar door. En als de dag dan soepel is verlopen, denk ik ook nog: “Zo, dat heb ik toch maar weer gefixt.” Alsof ik het kan, zonder dat de Heere mij de kracht ervoor geeft.
Herken jij dat?
Oh en de koffie…Tja, dat is een stukje zelfzorg. Want meestal denk ik er de rest van de ochtend al niet meer aan. En dan drink ik dus geen koffie.
Volg je The Stout Journal al op Social Media?
