Browsing Category

Boeken

Boeken

Boekentips | Mooie boeken voor volwassenen

boeken boekentips christelijk boek volwassenen christelijke boeken romans romantisch blog over boeken voor volwassenen

Deze week deelde ik al een blog met boekentips voor kinderen, omdat het de Nationale Voorleesdagen zijn. Maar zullen we er (voor)leesdagen van maken? Want ook volwassenen mogen extra lezen deze dagen natuurlijk. Of voorgelezen worden, als je dat fijn vindt. Ik wil wat mooie boeken met jullie delen, die ik zelf de laatste tijd heb gelezen en écht de moeite waard vind. Dus hier 5 keer een christelijk boek dat op je boekenplank moet liggen.

Hart op het spel – Becky Wade

Dit boek, ‘Hart op het spel’ (en de rest van de serie ‘De zusjes Bradford’ en de losse boeken) is echt heerlijk om te lezen. Gewoon lekker romantisch en makkelijk weg te lezen. Nora is genealoog en is er maar wat druk mee. Een man is voorlopig niet waar ze aan denkt, maar dan komt ze John Lawson tegen. Een ex-marinier, die op zoek wil naar zijn biologische moeder. Hij roept haar hulp in. Maar waarom wil hij zijn biologische moeder vinden?
Nora merkt dat ze gevoelens krijgt voor John. Maar hoe moet dat nu? Want ze heeft ook gevoelens voor Duncan, een bekende acteur waar ze contact mee heeft…

Dit is een christelijk boek uit de serie gaat (natuurlijk!) over de zusjes Bradford en hun weg in de liefde. Een beetje zoetsappig wel, maar je wilt het boek niet wegleggen. Aanrader. Net als de losse boeken, zoals: ‘Het wachten waard’, ‘Geef me een kans’ en ‘Blijf bij me’.

Breed of smal – Ds. J. de Kok

Je kent vast de grote poster wel met de brede en smalle weg, bedacht door Charlotte Reihlen.  Daar is genoeg over te lezen, maar in 2022 heeft Ds. J. de Kok een boek geschreven over de plaat, in hedendaagse taal. Heel makkelijk en fijn te lezen. En elk klein detail van de poster wordt uitvergroot. Achter elke persoon of situatie op de plaat (vaak vergezeld door een bijbeltekst) is een verhaal te vinden. Confronterend, het zet erg tot nadenken! Heb je de Bijbelteksten wel eens opgezocht die overal op de plaat te vinden zijn? 

De auteur neemt je in dit boek bij de hand en voert je stap voor stap mee door de afbeelding. Zo wordt de bedoeling van de vele taferelen duidelijk. Telkens weer klinkt de indringende vraag: op welke weg reis ik; de brede of de smalle weg? Ik heb nog nooit zo goed begrepen en duidelijk gelezen wat de poster inhoud, als na het lezen van ‘Breed of smal’. Een christelijk boek wat je niet mag laten liggen!

Dwars door het vuur – Michelle Griep

Michelle Griep is, net als Becky Wade, een christelijke schrijfster. ‘Dwars door het vuur’ is dus ook een christelijk boek. Dat vind je hier en daar ook terug in de boeken. Het eerste boek wat ik van Michelle las, was ‘Dwars door het vuur’. En omdat ik het echt niet weg kon leggen, volgden daarna ook ‘De dochter van de ward’, ‘Op weg naar Brakewell Hall’ en ‘In naam van de kroon’. De verhalen spelen zich allemaal af tussen 1700 en 1800. Een tijdperk waar ik graag over lees. 

Zo gaat het verhaal van ‘Dwars door het vuur’ over een Engelse gouvernante die haar baan verliest en door een gedwongen huwelijk naar Amerika vertrekt. Een huwelijk met een pelsjager die in de wildernis woont, met zijn dochtertje. Hoe moet ze ooit aan zo’n leven wennen? Moeder zijn van een vreemd kind en omgaan met het constante gevaar? En dan haar man nog… Er is een zekere aantrekkingskracht, maar kan ze hem vertrouwen?

Het strand van de verloren schatten – Julie Klassen

Net als Michelle Griep, schrijft Julie Klassen christelijke historische romans. ‘Het strand van verloren schatten’ gaat over Laura. Zij loopt dagelijks langs de kust van Cornwall, die berucht is vanwege de vele scheepswrakken. Niet om kostbare schatten te jutten, maar om te zoeken naar het verhaal achter de levens die verloren zijn gegaan. Op een dag vindt ze op het strand een gewonde man. Ze verzorgt hem en ontdekt een wond die van een mes afkomstig lijkt. Als er nieuwe aanwijzingen aanspoelen, weet ze niet meer of ze er wel goed aan heeft gedaan om hem in huis te nemen.

Spannend, romantisch en Laura is echt de heldin van het verhaal. Een grote aanrader!

De buurtbarbecue – Gerjanne van Lagen

Wauw. Gewoon wauw. Gerjanne heeft een manier van dingen vertellen, waar je verbaasd van staat. Dit boek gaat over een straat met huizen, waarachter zich van alles afspeelt. De bewoners van de Kruizingastraat treffen elkaar soms in het voorbijgaan. Verder hebben ze hun eigen leven, hun eigen zorgen. Op een dag valt er een uitnodiging in de brievenbus, voor een buurtbarbecue, op het pleintje voor nummer 8. Wel opgeven, niet opgeven? Ieder maakt zijn eigen afweging. Als de buren elkaar ontmoeten bij de barbecue vermoeden ze niet half wat zich achter de voordeuren van hun buren afspeelt. Gerjanne van Lagen schrijft in De buurtbarbecue verhalen over het leven en leed van gewone mensen, en laat daarmee zien dat niets is wat het lijkt.

Hoewel de schrijfster christelijk is, is ‘De buurtbarbecue’ niet per se een duidelijk christelijk boek. Wel een bijzonder boek; ik moest soms best even slikken. Emoties volop. Lezen dus!

Zoals je merkt, is het hele lijstje wel geschreven door christelijke schrijvers en schrijfsters. En of jij dat nu zelf wel of niet bent: ik raad deze boeken van harte aan! Wat lees jij graag?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Boeken Kids

Boekentips | Kinderboeken die je echt moet lezen

kinderboeken kinderboekenweek boekentips kinderboekentips blog boeken voor kinderen

Aangezien het kinderboekenweek is, wilde ik eens wat boekentips geven. Voor kinderen is er enorm veel om uit te kiezen natuurlijk, maar ik wij hebben recent wat pareltjes gevonden, die ik echt in een blog moest zetten. Deze blog deel ik tips voor kinderboeken, dus kijk even mee voor je kroost.

Ik zou wel een kindje lusten – Sylviane Donnio

Een redelijk kort prentenboek, maar echt grappig. Hij moet steeds weer gelezen worden hier. Het gaat over kleine krokodil, die normaal gesproken altijd bananen eet, maar op een dag opeens zin heeft in een kindje. Vader en moeder doen van alles om het hem uit het hoofd te praten, maar het lukt niet. En dan ziet hij ook nog eens een kindje bij de rivier… 

Dit is bij ons één van de popuairste kinderboeken in huis momenteel.

Een olifant in het zwembad – Marjanne Hendriksen

Ik deelde dit boek eerder al in een blog over huisgodsdienst, maar nogmaals: een aanrader. Het is een christelijk boek, over een gezin dat naar Afrika verhuist voor zendingswerk. Alle hoofdstukken weergeven een stukje christelijke karaktervorming. Denk aan: dienstbaarheid, geduld, vriendelijkheid, eerlijkheid, moed, zelfbeheersing en nog veel meer eigenschappen die horen bij een christen. 

Het is voor kinderen mooi om over een ander land te lezen, de cultuur met alle tradities en gewoonten. Maar ook om te lezen hoe een Nederlands gezin daarmee omgaat en ervan leert. Het is grappig, herkenbaar en makkelijk te lezen.

De keutelkampioen – Marianne Busser & Ron Schröder

Wat een hilarisch boek is dit. Het boek vertelt je allerlei poep-weetjes over dieren in dichtvorm. Wist jij bijvoorbeeld dat een gorilla zijn eigen poep eet? En dat konijnen soms wel driehonderd poepjes er dag doen? Dat is toch wel echt de keutelkampioen. Er zijn acht hoofdstukken over verschillende dieren. Zo kan je kind zijn hart ophalen aan de versjes over poep en plas.
Het vervolg op dit boek (met wel twintig versjes!) heet: Het grote poeperdepoepboek. En er is zelfs nog een boek van Marianne en Ron over wat je als mens allemaal kunt doen met dierenpoep. Informatief en grappig: De koffiekakker.

En zo kan dit lijstje met poep-boeken nog wel even doorgaan.

Help! Mam is verliefd – Mirjam Schippers

Dit vind ik een leuke om te delen, want Mirjam is mijn oude studiegenootje. Ze heeft al heel wat boeken geschreven voor de jeugd. Dit boek gaat over Fleur, wiens moeder verliefd is. Voor Fleur is dat best even slikken, want haar vader is net vier jaar geleden overleden.
Fenna zit in hetzelfde schuitje: haar vader heeft een vriendin en Fenna vindt het maar wat spannend om kennis te maken met haar gezin.

Er zijn ook vervolgboeken over dit boek geschreven: ‘Yes! Papa gaat trouwen’ en ‘Help! Herrie in huis’.
Naast deze serie zijn er nog meer mooie boeken van Mirjam verschenen, zoals ‘Lijmen’, ‘Time-out’, ‘Vrije val’, ‘De opdracht’, ‘No fear’ en ‘Chaos’

Het ziet eruit alsof ik maar vier boeken in de blog heb gedeeld, maar uiteindelijk heb ik er redelijk wat genoemd. Veertien boeken om eens uit te proberen. Om zelf te laten lezen of om voor te lezen. Want voorlezen blijft toch altijd heerlijk, hoe groot of klein ze ook zijn. 

Welke kinderboeken vind jij absolute aanraders?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Boeken Gastblog

Lees je mee? Boeken Lezen is hip!

lezen reading boeken challenge bucketlist boek lees mee

Vorig jaar werden er, volgens internet, 43 miljoen (!!) boeken verkocht. Nederland ging klaarblijkelijk massaal aan het lezen. Voor de geboorte van dochterlief, las ik met regelmaat. Maar als nieuwbakken moeder, kon ik me er lang niet toe zetten. Begin vorig jaar, besloot ik om mijn boekenkasten eens flink onder de loep te nemen. Ondanks dat ik niet las, schafte ik wel boeken aan of kreeg ik boeken cadeau. Ik kwam toen een boek tegen, waarvan ik dacht dat het misschien wel weer zou lukken om me in te verliezen en sindsdien ben ik weer een actieve lezer. 

Ik verslind meer boeken dan dat ik series kijk. Voorheen kon ik op vrije momenten de televisie aanslingeren voor een serie die ik alleen keek, omdat manlief het te zoetsappig vindt. Maar ik kan me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst in mijn eentje naar een serie heb gekeken. 

Lezen is hip

Maar goed, wat is er dan ineens weer zo leuk aan lezen? Voor mij is het dat ik vanuit huis op avontuur kan en ter ontspanning. Als je een goede schrijfstijl treft, kunnen de beschrijvingen zo echt zijn, dat het lijkt alsof je het echt ziet. Ik heb dat altijd lastig gevonden met verfilmingen van boeken. Dat de hoofdpersoon er ineens heel anders uitziet en dat het pittoreske stadje, wat zo gedetailleerd was beschreven, niet bestaat uit een bosrijke omgeving, maar 2 halfdode bomen die dringend behoefte hebben aan water. Met het lezen van een boek, kan je je eigen beeld eraan geven en dat heb ik altijd prettig gevonden. 

Nu zijn er natuurlijk wel wat auteurs die ik via deze blog even in de schijnwerpers wil zetten. En laat dit onder andere nou net auteurs zijn, die afgelopen periode werden afgebrand in andere schrijfsels, omdat een stelletje hoge piefen blijkbaar vinden dat wij dat soort ‘zooi’ niet moeten lezen. Nou, gelukkig mag ik zelf beslissen waar ik mijn geld aan uitgeef en aan welke boeken ik mijn tijd besteed. Dus daarom de volgende auteurs, die ik afgelopen jaar ben gaan waarderen en wiens boeken ik heb stukgelezen. 

Wist je dat lezen met je baby en kind heel belangrijk is?

Lucinda Riley

Bekend van de serie “De Zeven Zussen”. Het eerste deel kreeg ik voor mijn verjaardag en toen ik eenmaal was begonnen, wilde ik persé alle delen lezen. De boeken van de serie zijn dikke boeken (ruim 800 pagina’s per boek) maar ik heb ze alle zeven verslonden. Volgend jaar komt het (vooralsnog) laatste deel uit van de serie. Wel voor een groot deel geschreven door haar zoon, want Lucinda Riley is vorig jaar helaas overleden. Desalniettemin heeft ze ons niet met lege handen achtergelaten. Ze heeft nog een aantal losstaande boeken geschreven, die nu bij mij op mijn Reading Challenge 2022 staan. De schrijfstijl van Lucinda is een combinatie van het heden en het verleden. Je switcht dus, tijdens het lezen, van periode. In alle boeken die ik tot nu toe heb gelezen, wist Lucinda me elke keer weer te boeien. Gelukkig heb ik er nog een paar tegoed! 

Jenny Colgan

Jenny Colgan ontdekte ik tijdens een ruiling in een minibibliotheek. Deze minibibliotheek plaatst elke maandag een update met nieuwe boeken, waarbij één boek in de schijnwerpers wordt gezet. Dat was dus een keer “De kleine bakkerij aan het strand” waar een papagaaiduiker een opvallende plek op de cover van het boek in beslag neemt. Deze papagaaiduiker is ook vaak te vinden op andere covers van Jenny Colgan. Ik had het boek in een aantal dagen uitgelezen en uitgeleend aan verschillende mensen, die net zo gecharmeerd waren van haar manier van schrijven. En weet je wat echt heel leuk is? Terwijl je watertandend de gerechten uit (in dit boek) de bakkerij voorbij ziet komen, kan je ze ook gewoon zelf maken. De schrijfster heeft in meerdere boeken verschillende recepten neergezet, die in de boeken worden gebruikt. Kan je kijken of je zelf al net zo’n bakwonder bent als de hoofdrolspelers! 

Jenny schreef meerdere series, die bij voorkeur wel in volgorde worden gelezen. Met deze resterende delen van verschillende series, moet ik wel gaan opschieten. Een vriendin van me is een geleende serie namelijk aan het verslinden.  

lezen reading boeken challenge bucketlist boek lees mee

Charlotte DeMonchy

Als je liever een Nederlandse schrijfster wil supporten, dan is Charlotte misschien een idee voor jou. Voorspelbare chicklits, die menig vakantiedag al prima heeft gevuld. Ze schrijft met humor en het is leuk om Nederlandse kenmerken tegen te komen. Boerderijdrop bijvoorbeeld, daar krijg je dan toch instant trek in? Hoofdstukken zijn lekker kort, maar daarmee heb je dan wel jezelf, want je neemt je voor om nog één hoofdstuk te lezen en 20 minuten later heb je er zo weer 4 op zitten. Ik vond dit vooral leuke boeken voor in de zomer, want dan kan je lekker in je tuin hangen met een boek waarbij je niet te veel hoeft na te denken. 

Robyn Carr

Vorig jaar kwam ik erachter, dat mijn guilty pleasure op Netflix een verfilming was van een boekenreeks van Robyn Carr. Virgin River bestaat uit een boek of 20 en beschrijft het reilen en zeilen in het kleine nostalgische stadje Virgin River. Elk deel heeft één of meerdere andere hoofdrolspelers en de hoofdrolspelers uit andere delen, spelen dan een bijrol. 

De serie heb ik overigens al lang niet meer gekeken, want ik vind de boeken vele malen leuker! Andere series heeft Robyn ook geschreven, maar daar kan ik nog niets over zeggen. Ik ben namelijk nog niet klaar met de Virgin River serie. Oh, en ik wil naar Virgin River toe. Want die beschrijving van het stadje is echt zo uitnodigend! 

Jill Mansell

Jill Mansell heeft het nog steeds in zich om je te vangen met een boek. Ze is natuurlijk een hele bekende schrijfster die al vele boeken op haar naam heeft staan. Maar Jill doet ook andere dingen goed. Zo gaf ze een eerste druk uit met roze bladzijdes in plaats van witte. Wat de dimensie van een boek toch net weer anders maakt. Jill Mansell is natuurlijk wel een schrijfster die hoog in de top staat wat betreft chicklits. Haar boeken vragen verder weinig aanvulling. Humor, leest gemakkelijk weg en kan, zelfs na zoveel boeken te hebben geschreven, de lezers nog steeds boeien met nieuwe verhalen. 

Losse titels om nog te lezen

Sommige schrijvers ken ik nog niet, maar zijn de recensies zo lovend over boeken, dat ik die dus ook op mijn lijst heb gezet. 

  • Daar waar de rivierkreeften zingen – Delia Owens. Recensies liegen er niet om. Op elke site stijgen de positieve recensies de pan uit. Hoge verwachtingen van dit boek. 
  • Een jongen met de naam KerstmisMatt Haig. Afgelopen december zag ik de film op Netflix en de film steeg hoog in de top 5 van favoriete films. Dus het boek ligt ook te wachten. Wel (uiteraard) de editie, die is uitgegeven voordat de verfilming van het boek. Want de edities achteraf zijn altijd van lagere kwaliteit. 
  • Grote panda & Kleine Draak – James Norbury. Een verhaal met prachtige tekeningen over een reis van twee vrienden, waarbij ze alle seizoenen passeren. Met daarin verdieping in gevoelens en gedachtes. Een boek om open te slaan, korte stukjes te lezen en je eigen gedachtes en gevoelens de ruimte te geven.  
  • De jongen, de mol, de vos en het paard – Charlie Macksey. Dit boek heb ik al een aantal keer doorgebladerd. Er staan mooie diepzinnige stukken in, die je laten nadenken over je perspectief op vriendschap, toekomst en jezelf zijn. De tekeningen zijn in dit boek ook prachtig en de cover met gouden letters is erg uitnodigend. 
lezen reading boeken challenge bucketlist boek lees mee

Hebban-app 

Sinds eind vorig jaar, heb ik een app op mijn telefoon, met mijn digitale bibliotheek. Hierin kan je verschillende boekenplanken maken. Bijvoorbeeld “Heb ik gelezen” of “wil ik nog lezen” en je kan titels opzoeken. Je kan recensies schrijven en lezen. Je kan leestips vinden, mensen volgen en er is een “Reading Challenge” waarmee je jezelf kan uitdagen met een aantal boeken wat je dat jaar gaat lezen. We moeten natuurlijk niet te ontspannen worden! 

Tips? 

Welk boek kon je echt niet wegleggen? Welk boek moet echt op de bucketlist? Er is nog zat ruimte natuurlijk! 

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Boeken

Na Jou – Epiloog

na jou epiloog hoofdstuk lezen online boek ebook mevrouw ryan

Een jaar later

Ik voel mijn wangen gloeien als ik tussen de rijen stoelen loop, over het gras wat nog vochtig is van de dauw. De appelbomen reiken zover ik kan kijken, maar daar tussen die prachtige bomen vol bloesem zie ik de man staan waar ik mijn verdere leven mee wil delen. Naast hem staat Micha, als een klein heertje gekleed in een kort linnen broekje en witte blouse. Op Matthew’s arm zie ik Josie, die met grote ogen naar me kijkt, terwijl ze daar duim in haar mond steekt. 

Op de stoelen die aan weerskanten van mij staan, zitten onze families, vrienden en bekenden, op hun paasbest gekleed. Glimlachend en nieuwsgierig kijken ze om als ik me een weg baan naar mijn aanstaande. Mijn witte jurk ruist bij elke stap. Zonder mijn ogen van hem af te halen, loop ik naar Matthew toe. Ik zie de emotie in zijn ogen. Hij steekt zijn arm uit en pakt mijn hand vast. “Wat ben je mooi!” fluistert hij. Ik lach naar hem en vraag mezelf af of ik me ooit gelukkiger heb gevoeld. Er zijn zulke mooie dagen geweest. Dagen met Sam, dagen met Matthew. Dagen met familie en vrienden. Maar nu ik mijn gezin zo voor me zie, barst mijn hart bijna van trots. Dit is wat ik wil. Dit zijn de drie mensen waar ik samen mee wil zijn.

De ambtenaar steekt zijn verhaal af, waar ik het meeste niet eens van hoor. Ik zweef. En als in een droom zeggen we ons ja-woord. En met de glinsterende ringen om onze vingers delen Matt en ik onze eerste kus als man en vrouw. De bruiloftsgasten staan op en juichen luid. Ik voel Matthew’s mond een lach vormen en kijk hem met een brede grijns aan. “Dag meneer Ryan.” 
Matt kust me nog eens. “Dag mevrouw Ryan. Bent u klaar voor een nieuw avontuur?” 
Ik knik. “Met jou, meneer Ryan? Zonder enige twijfel.” 
Matt grijpt mijn hand en steekt die als een trofee in de lucht, waarop het gejuich van de gasten versterkt. 

Omdat we besloten de bruiloft klein en knus te houden, zijn alleen onze naaste familieleden aanwezig en onze beste vrienden. Na de ceremonie houden we met alle gasten een maaltijd in de buitenlucht. De kinderen rennen door de boomgaard heen en spelen gillend tikkertje. Met een zucht kijk ik rond door de boomgaard. De boomgaard die ik nu de mijne mag noemen. Een stukje land van onszelf, achter ons nieuwe huisje. Ik kan niet wachten om het huis in te trekken. Het huis wat we zo zorgvuldig de onze hebben gemaakt. De toekomst ziet er zo mooi uit. En hoewel ik nog steeds een stukje van mijn hart mis, een stukje dat Sam toebehoort, weet ik dat Matthew me gelukkig zal maken. Dat hij ons samen gelukkig zal maken. 

Nadat de laatste gasten zijn vertrokken, ruimen Matthew en ik samen met onze ouders de rommel van de dag op. 
“Ik hoop dat vandaag was wat je ervan hoopte.” Zei Matthew’s moeder Ellis, toen ze afscheid kwam nemen. “Wij hebben ontzettend genoten.”
Ik drukte drie kussen op haar wangen. “Ik had het me niet mooier kunnen voorstellen.” Verzeker ik haar. 
Ellis drukt mijn handen en wendt zich dan tot haar zoon. “Zorg goed voor haar, Matthew Ryan. Anders krijg je met mij aan de stok.” 
Matthew schatert en omhelst zijn moeder. “Maak je je daar maar geen zorgen om, ma.” 

Samen zwaaien we de ouders van beide kanten uit tot ze uit het zicht zijn en lopen dan hand in hand naar binnen. Het is stil in huis. De kinderen liggen al op bed. Op het schemerlicht van één lamp na, is het donker in huis. 
“Wat dacht je ervan?” Fluistert Matthew in mijn oor. Aan mijn hand trekt hij me de trap op. Ik druk een vinger tegen mijn lippen. “Ssst….Zachtjes. Je wekt de kinderen nog.” Op onze tenen lopen we naar de deur van Micha’s kamer en openen die zachtjes. Ik zie mijn oudste liggen, diep in slaap en word warm van binnen. Zo stil mogelijk sluit ik de deur en kijk ook bij Josie even om het hoekje. Overdwars ligt ze in haar bedje, onder de deken uit, haar duim in haar mond. 

“Kom.” Matthew trekt me bij Josie’s kamertje weg en tilt me op. Ik sla mijn benen om zijn middel en houd zijn gezicht in mijn handen. Dan kus ik hem zacht. Matthew trekt me dichter tegen zich aan, terwijl hij achteruit loopt, naar onze slaapkamer. Hij legt me op het bed en schopt de deur achter ons dicht. En eindelijk, na zo lang wachten, word ik de zijne. 

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Boeken

Na Jou – Hoofdstuk 10

na jou hoofdstuk 10 ziekenhuis bevallen lezen ebook boek online

“Oh lieverd, wat ben ik blij dat je weer terug bent.” Mam gaf me drie kussen en hield me stevig bij mijn schouders vast. Ik was nog maar net het erf opgereden, toen ze naar buiten kwam benen, met Micha als een hondje achter haar aan. Die klemde zich direct aan mijn been vast en drukte zich tegen me aan. 
Ik glimlachte. “Ik ben ook blij jullie weer te zien. Is pa in de garage?” 
Mam schudde haar hoofd. “Die is zijn schoenen aan het aantrekken. We wilden net naar de pub gaan om een hapje te eten. Ga je mee?” 
Ik knikte. “Gezellig. Ik heb reuze honger!” 
Mam checkte haar horloge. “Mooi zo. En je zult vast ook blij zijn om je broers weer eens te zien.” Ze lachte guitig naar me. 
Ik knipperde met mijn ogen. “Aaron en Oliver? Zijn ze helemaal hierheen gekomen?” 

“Eén keer in de drie maanden komen we allemaal bij elkaar.” Legde mam uit. “Het is voor hen een eind rijden, maar ze doen het graag. Het is een gewoonte geworden.” 
Diep van binnen voelde ik jaloezie. Mijn broers en hun gezinnen hadden al die tijd gewoonten op kunnen bouwen met pa en ma, terwijl ik alleen in Nederland zat, zonder ouders. Hun kinderen zagen hun grootouders met regelmaat, terwijl Micha het moest doen met videobellen. 
De achterdeur ging knerpend open en pap kwam naar buiten in een spijkerbroek, wit shirt en witte sneakers. Hij zwaaide vrolijk naar me. “Precies op tijd, Leah! Ga je mee voor een goede burger met friet?”
“Dat kan ik niet afslaan natuurlijk!” Grijnsde ik terug en omhelsde hem. “Fijn om weer terug te zijn.” 

We propten ons in de auto van mijn ouders en reden naar de bekende pub, waar we vroeger al wekelijks kwamen om de goede broodjes en de friet. Toen we arriveerden, zag ik de Volvo van Aaron al staan. Ik kon niet wachten om hem te zien en zijn kinderen weer eens in het echt te zien. Ik stapte uit en tilde Micha uit zijn zitje. “Kom gauw, Micha, we gaan kijken of oom Aaron al binnen zit. En zodra ik de deur van de pub opentrok, stoof er een Kever de parkeerplaats op. Het kon niet anders of dat was Oliver, mijn jongste broer. Ik stapte de donkere ruimte binnen, waar de muziek ons al tegemoet kwam en rook de geur van bier en gebakken ui. In de hoek van de pub zag ik Aaron al zitten, met zijn vrouw Aideen en hun kinderen: Michael, Noah, Abby en kleine James van vijf maanden. Met veel kabaal en grote gebaren begroetten we elkaar en ook pa, ma en Oliver werden hartelijk begroet. Ik werd voorgesteld aan Oliver’s nieuwe vriendin Breanna en de kinderen dromden zich ondertussen om Micha heen. Ik zuchtte met een lach op mijn gezicht en voelde me weer direct thuis tussen mijn luidruchtige familie. 

De volgende dag werd ik met een lach op mijn gezicht wakker. Het voelde alsof de gezelligheid van het etentje me had opgebeurd, om zo even alle ellende te vergeten. Toen ik in Micha’s bedje keek, zag ik dat hij al weg was. Die was al stilletjes uit bed geklommen en naar beneden gegaan, vermoedde ik. Ik besloot me lekker op te frissen en nam een hete douche. Daarna kleedde ik me aan. Een donkerrode wikkeljurk en zwarte lage sandalen. Ik bracht een beetje mascara op en kamde mijn lange rode haar, dat ik in een dikke vlecht over mijn schouder liet hangen. Ik nam de moeite niet om een laag foundation op mijn gezicht te smeren om de vele sproetjes te bedekken en liep mijn kamer uit, de trap af naar beneden, waar ik de verse koffie en broodjes al kon ruiken. 

Maar in de keuken was niemand. De huiskamer was ook leeg en pa’s auto was verdwenen. Ik fronste en liep naar buiten om een kijkje te nemen in de garage. Geen van mijn ouders was daar te vinden en ook Micha niet. Wel zag ik de rest van het personeel aan het werk. Gauw, om te voorkomen dat Matthew me zou zien en naar me toe zou komen, verliet ik de garage en liep terug het huis in. Op de keukentafel lag een briefje.

Goedemorgen schone slaper,
Wij zijn met Micha boodschappen gaan doen.
Geniet van je ontbijtje en neem tijd voor jezelf.
Liefs pa en ma

Ik glimlachte en liep naar het koffiezetapparaat voor een flinke mok koffie. Op de tafel stond een mandje met gebakken broodjes, een theedoek erover om de warmte een beetje in het mandje te houden. Beleg stond op het al jaren oude ronde dienblad, wat aan alle kanten beschadigd was. Ik schepte vier lepels suiker in mijn koffie en ging zitten om van een vers ontbijtje te genieten. Maar zodra ik me op de stoel liet zakken, voelde ik een heftige pijn door mijn rug trekken. Ik kreunde en drukte mijn handen tegen mijn rug, hopend dat ik de pijn een beetje zou kunnen opvangen. Dat hielp niks. Zachtjes wiegde ik mezelf heen en weer, tot de pijn afzakte. Opgelucht blies ik mijn adem uit en begon met het smeren van een broodje. Ik smeerde er flinke lagen jam op en werkte broodje na broodje weg, om het vervolgens na te spoelen met de mierzoete koffie. Pas toen er echt geen hap meer bij kon, stopte ik met eten en ruimde de boel op. En opnieuw schoot er een vreselijke pijn door mijn rug. Ik boog me voorover, wiegde heen en weer en drukte mijn handen tegen mijn onderrug. Niet nu! Nu nog niet! Gilde een stemmetje in mijn hoofd. Het is nog te vroeg! Ik heb pap en mam nodig! Ik griste mijn telefoon van het aanrecht en besloot de weeën te timen. Puffend liep ik rondjes door de keuken, probeerde te ontspannen op de bank en liep uiteindelijk naar boven om wat spullen in te pakken. Je weet maar nooit… Elke wee noteerde ik in mijn telefoon en wanhopig keek ik naar de tijd die tussen de weeën zat. Nog geen drie minuten. Ik moest naar het ziekenhuis, zo gauw mogelijk. Zo vroeg thuis bevallen zou gevaarlijk zijn voor de baby. Ik sjouwde de ingepakte tas mee naar beneden, pakte mijn sleutels en liep naar buiten, naar de Jeep.

“Leah?” 
Ik negeerde de bekende stem. Geen tijd. Ik moet nu naar het ziekenhuis. 
“Leah! Heb je even? Ik zou graag even met je praten!” Ik hoorde Matthew’s snelle voetstappen toen hij naar me toe rende. Zachtjes kreunend opende ik het portier van de Jeep en plofte de tas op de bijrijdersstoel. “Geen tijd.” gromde ik met opeengeklemde kaken. 
“Wacht…Wacht even…Wat is er aan de hand? Wat ga je doen? Gaat het wel?” 
Ik klapte het portier dicht en opende mijn mond om te antwoorden, toen ik een onmiskenbaar knap voelde en er vocht langs mijn benen liep. Een plas vormde zich tussen mijn benen.

“Oh mijn…” Matthew staarde me aan. “Is de bevalling begonnen?” De paniek was duidelijk in zijn ogen te zien. “Ik haal je ouders, ik…” 
Ik gaf een brul. “Ik moet naar het ziekenhuis! Breng me naar het ziekenhuis, de baby komt eraan. Het is nog veel te vroeg. Breng me nú naar het ziekenhuis!” 
Matthew knipperde even met zijn ogen en knikte toen. “Ja. Ja, tuurlijk.” 
Beiden stapten we in de Jeep. Ik gaf hem de sleutels en met een vaart raceten we het erf af. 

Daar was ze dan. Een minuscuul roze wormpje, gerimpeld, met licht rossige haartjes. Josie Grace, geboren met vierendertig weken en één dag. Een klein wezentje van nog geen drie kilo. Ik kon mijn ogen niet van mijn kleine dochtertje afhouden, die in de couveuse lag te slapen. Plakkertjes op haar buikje, een sonde in haar neusje. Ze droeg alleen een piepkleine luier en een roze mutsje. Een rilling liep over mijn rug, toen ik terugdacht aan hoe de bevalling was verlopen. Ik was mijn kind bijna verloren en kampte zelf met een flinke inwendige bloeding. Ik sloot mijn ogen even en voelde me verwonderd en dankbaar dat het toch nog zo goed was geëindigd. 

Een klopje op de deur deed me opkijken. Matthew stak zijn hoofd om de deur. “Mag ik binnenkomen?”
Ik knikte en werkte mezelf wat omhoog in het ziekenhuisbed. Matthew liep de kamer binnen en hield zijn adem in, toen hij een blik in de couveuse wierp. “Wat is ze mooi! Alles zit eraan…en ze is zo klein!” Met glanzende ogen keek hij me aan en ik zag zijn zachte blik, wat me mijn ogen deed neerslaan. 
“Leah…” Matthew ging op het randje van het bed zitten en pakte mijn hand vast.
“Heb je mijn ouders kunnen bereiken?” Vroeg ik.
“Ja…” Matt keek me aan en veegde een pluk haar uit mijn gezicht. “Leah ik…Ik weet dat het totaal niet handig getimed is en dat je er waarschijnlijk nog absoluut niet aan kunt denken, maar ik moet iets van mijn hart.” 

Met opgetrokken wenkbrauwen zocht ik zijn blik. “Wat is er?” 
Een zucht ontsnapte uit zijn mond. “Ik houd van je, Leah. Ik heb altijd van je gehouden.” 
Ongelovig keek ik me aan. “Wat zeg je?” 
“Je hebt me wel gehoord.” reageerde Matthew. “Ik houd van je. Met heel mijn hart.” 
Ik schudde mijn hoofd. “Je zegt heel wat anders dan je laat zien, Matt. Hoe kun je van mij houden en tegelijkertijd besluiten dat Victoria weer bij je intrekt? Ze heeft het me verteld, dat jullie je relatie weer een kans wilden geven.”
“Wat bedoel je? Onze relatie een kans geven?” 
Ik knikte. “Daarom woont ze weer bij jou, toch?” 

Matthew keek me verward aan. “Leah, Vicky woont niet bij mij. We hebben nooit besproken dat we weer bij elkaar terug zouden komen. Ik weet dat ze ziek is en ik doe wat ik kan om haar te helpen en haar te geven wat ze nodig heeft, maar dat betekent niet dat we weer samen zijn.” 
“Maar Vicky zei…” Stamelde ik.
“Oh Leah…” Matthew legde zijn hand om mijn gezicht. “Is dat de reden waarom je wegging? Is dat waarom je opeens weg wilde en me ontliep?” 
Ik wist niks meer te zeggen. Matthew tilde mijn kin wat omhoog en dwong me hem aan te kijken. Nadrukkelijk en langzaam zei hij: “Ik houd van je, Leah. Ik houd van je met heel mijn hart.” 

Spanning vloeide uit mijn lichaam toen ik zag dat hij elk woord meende. Ik slikte de tranen weg en genoot van de warmte van zijn hand, tegen mijn gezicht. “Ik houd ook van jou…” 
Zwijgend boog Matthew zich voorover en kuste me zacht en voorzichtig. 
Opnieuw klonk een klop op de deur en een verpleegster kwam binnen, met achter haar mijn ouders en Micha. Verontschuldigend keek ik Matthew aan, die geruststellend grijnsde en fluisterde: “Hier komen we nog op terug.”
Pap en mam dromden zich om ons heen en kirden opgewonden bij het zien van Josie. De verpleegster legde haar op mijn borst en op dat moment, met iedereen die ik liefhad om me heen, voelde ik me de gelukkigste vrouw op aarde.

Stay tuned, er komt nog een epiloog!
Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Boeken

Na Jou – Hoofdstuk 9

Na jou hoofdstuk 9 tina ouders liefde verlies rouw zwanger ebook lezen online gratis boek verhaal

Verslagen door de gebeurtenis van die avond, huilde ik mezelf leeg die dagen erop. Ik stortte me op de verkoop van het huis in Nederland, nu vast hopend dat het gauw verkocht zou worden en ik de kans zou hebben om opnieuw te beginnen. Maar terwijl ik nog maar zo kort geleden in Ierland wilde blijven, wilde ik nu zo gauw mogelijk weg. Ik besloot terug te gaan naar Nederland om onafgemaakte zaken af te handelen, rekeningen te betalen, een steen op Sam’s graf te laten plaatsen en me te richten op het vinden van een baan. Ik kon niet anders denken dan dat het toch voorbestemd was voor mij om me in Nederland te settelen en daar een nieuw bestaan op te bouwen met Micha. 

Diezelfde week nam ik afscheid van mijn ouders en Micha, die de komende tijd bij hen zou blijven, zodat ik de vrijheid en ruimte zou hebben om alles op orde te krijgen. Met pijn in mijn hart sloeg ik mijn armen om Micha heen en drukte kusjes op zijn haar. “Mama komt gauw weer terug, lieverd. Mama komt je weer halen, als alles klaar is voor ons. Zul je lief zijn voor opa en oma?” 

Micha knikte. “Lief oma en lief opa.” reageerde hij wijs. 
Ik lachte door mijn tranen heen, stond op en knuffelde pap en mam. “Bedankt hiervoor, mam, pap. Ik had het zonder jullie nooit gekund.” 
Mam klopte op mijn bolle buik. “Doe voorzichtig, neem niet teveel hooi op de vork. En bel ons elke dag.” 
Pap hield me op zijn beurt stevig vast. “We gaan je missen, meisje.” 
Ik slikte en deed een stap achteruit. “Ik jullie ook. Ik houd van jullie. Zoveel!” Ik draaide me om en sprong in de Jeep. En terwijl ik achteruit reed, het pad af, zag ik Matthew de garage uitkomen. Hij veegde zijn handen af aan een smerige lap stof en keek teleurgesteld, verdrietig. Ik keek weg, draaide de weg op en vertrok. 

Het was vreemd om weer binnen te stappen in een groot huis, waar niet meer geleefd werd. Het voelde vreemd om nog steeds die bekende geuren te ruiken, de spullen te zien. Alsof ik het herinnerde uit mijn vorige leven. Uit een film.  Er lag een laag stof op de houten meubels en op de keukentafel lagen hoge stapels ongeopende post. Kranten, tijdschriften, folders en reclame. Brieven en kaartjes van Sam’s familie, onze vrienden en bekenden. Ik liet mijn tas van mijn schouder vallen en liet mijn hand over het brede dressoir gaan, de trots van Sam. Hij maakte het meubelstuk zelf, als middelpunt van de aandacht in de huiskamer. En als een zware deken overviel opeens de vermoeidheid mij. Het overdekte me en ik wist dat ik het niet langer vol zou houden zo. Ik sleepte mezelf naar boven, waar ik me op het onopgemaakte tweepersoonsbed liet vallen. 

Ik schrok op van het schelle geluid van mijn telefoon, griste het ding van het nachtkastje en nam op. “Leah Jacobs.” 
“Mevrouw Jacobs, u spreekt met Paul Van Diepen, makelaar bij Van Diepen en Klaver. U had contact met mijn collega gehad over de verkoop van uw huis.” 
Ik werkte mezelf moeizaam overeind. “Ah ja! Wat kan ik voor u doen?” 
“We wilden graag een afspraak maken om foto’s te komen maken voor op de website. Is het mogelijk dat we binnenkort eens langskomen?” 
Ik klemde de telefoon tussen mijn oor en schouder en stond op van het bed, om naar beneden te lopen. “Natuurlijk, hoe eerder hoe beter.” 

De man lachte. “Dat klinkt alsof u haast heeft. Is morgen een optie voor u? In de ochtend?” 
Ik greep mijn agenda uit mijn tas, om me vervolgens te herinneren dat ik totaal geen afspraken had staan sinds het overlijden van Sam. Ik hield niks meer bij en had niemand waar ik rekening mee moest houden. “Ja natuurlijk. Hoe laat had u in gedachten?” 
“Als half tien niet te vroeg voor u is, dan zou ik graag dan voor de deur staan.” Antwoordde Paul.
“Helemaal prima.” Ik vond een pen onderin mijn tas en schreef de afspraak op. Waarom wist ik niet, want ik zou het hoe dan ook weer vergeten en absoluut niet in de agenda kijken. Ik was het drukke leven met werkdagen, afspraken in het ziekenhuis en het halen en brengen van Micha bij het kinderdagverblijf een beetje vergeten. Ik zei de beste man gedag en verbrak de verbinding. 

Drie weken spendeerde ik in Nederland. In mijn eentje koos ik een grafsteen uit voor Sam en een passende inscriptie. Alleen stond ik bij het graf, toen de steen geplaatst werd, in een simpel zwart jurkje, een zwarte panty en oude afgetrapte pumps. Ik staarde naar de plaats waar mijn man begraven lag. Ik voelde me leeg. Met mijn handen om mijn dikke buik, vertelde ik Sam zonder een woord hardop te zeggen, dat ik ons tweede kindje verwachtte. Ik vertelde hem dat ik dit kleine kindje zou vertellen over zijn of haar vader, de liefste vader die er ooit bestond. De vader die zo dapper streed tegen zijn ziekte, maar het toch moest verliezen. De vader die al zijn liefde had gegeven aan Micha en ook zielsveel van dit tweede kindje gehouden zou hebben. Ik vertelde hem hoe erg we hem misten en hoe moeilijk het was om door te gaan zonder hem. Daarna nam ik in stilte afscheid. Ik nam afscheid van een verleden van pijn en verdriet. Ik nam afscheid van mijn man, die ik niet meer terug zou zien. De man die me achter had gelaten met twee kinderen.

Na het plaatsen, draaide ik me om en liep over de lange paden naar de parkeerplaats, naast de begraafplaats. Ik stapte in de auto en reed naar het aanliggende dorp, waar Sam’s ouders woonden. Met lood in mijn schoenen baande ik een weg naar de voordeur over het grind en belde aan.
De deur werd al gauw met een zwaai geopend en Sam’s moeder keek me glimlachend aan. Ze droeg een Burberry blouse met een bijpassende beige rok en leren sandalen. “Leah, wat fijn je weer eens te zien.” Zei ze. “Kom gauw binnen. We hebben je gemist de afgelopen tijd.” 

Ik liep haar achterna door de hal en de keuken, naar de achtertuin, waar ook Sam’s vader zat, op de veranda. Hij keek op van zijn boek, hing zijn sigaar in zijn mondhoek en grijnsde hartelijk naar me. “Daar is ze dan eindelijk!” bulderde hij. Hij stond op en schudde ruw mijn hand. “Wat een plezier om je te zien, Leah. Hoe gaat het met je?” Hij gebaarde me te gaan zitten, waarna ik plaats nam op het randje van een tuinstoel. Ik bekeek Sam’s vader eens goed. Zijn zout en peper kleurige haar was in een keurige zijscheiding gekamd en golfde over zijn voorhoofd. Hij droeg een kraakhelder wit poloshirt en had een baby blauw vest over zijn schouders liggen. Onder zijn donkerblauwe korte broek staken bruine gladde benen en zijn voeten zaten in dure cognac kleurige instappers. Dat de familie Jacobs geld had, was wel duidelijk aan hen te zien. En anders kon je het wel horen als ze het hadden over hun favoriete bezigheid: golven. 

“Lust je een glas ijsthee? Zelf gemaakt!” Kwam Sam’s moeder tussen beiden, voor ik antwoord op Benjamins vraag kon geven. 
Ik knikte. “Heel graag, dank je, Tina.” 
Het bleef even stil, tot Tina me het glas aanreikte en ook ging zitten. “Hoe kom je hier zo verzeild? Kunnen we iets voor je betekenen?” 
Ik boog mijn hoofd, bloosde licht. “Ik kom net van de begraafplaats. Vanmorgen is de steen op Sam’s graf geplaatst.” 
Alsof ik zojuist had verteld dat ik hun kat overreden had, zo ijzig stil bleef het. Sam’s ouders staarden me allebei wezenloos aan. 
“Pardon?” stamelde Benjamin, Sam’s vader even later.

Tina snoof ongemakkelijk. “Nou, dat is me ook wat zeg.” sneerde ze toen. “Het was toch wel fijn geweest als je ons erbij had betrokken. Een steen uitgezocht, zonder Sam’s bloedeigen ouders in te lichten. En de tekst dan?” Tina ratelde door.
Ik voelde mezelf verstijven en wist niet wat ik moest zeggen. 
“Maria zal ook wel flink overstuur zijn!” voegde Benjamin eraan toe, doelend op Sam’s zus. 
“Het spijt me,” fluisterde ik, “Het was iets waarvan ik voelde dat ik het alleen moest doen. Sam en ik hebben het er vaak over gehad. Ik wist precies wat hij wilde.”

Opnieuw snoof Tina. “Denk je niet dat het voor ons ook meerwaarde had gehad als we bij de plaatsing zouden zijn geweest? En de tekst op de steen…ik zou het toch graag gezien hebben voor het definitief was!” 
Ik knikte onderdanig. “Ik begrijp het. Het spijt me. Ik wilde niemand voor het hoofd stoten, maar…”
“Je hebt ook totaal geen moeite gedaan om maar enig contact met ons te zoeken na Sam’s dood. En nu sta je zomaar op de stoep met dit nieuws! Waar ben je al die tijd geweest?” Klonk Tina’s schelle stem over de mijne heen. 
“Ik moest hier weg…” mompelde ik bijna onhoorbaar. “Ik kon het niet meer volhouden in dat huis.” Instinctief legde ik mijn handen op mijn buik en ik zag hoe vier paar ogen dat gebaar volgden. Beiden snakten ze naar adem. 

“Hoe is het mogelijk! Wat een schande!” Tina stond op en wees met haar priemende vinger naar de deur. “Hoe durf je!” Schreeuwde ze. “Eruit!” 
“Wacht!” Riep ik, “Wacht! Het is niet wat jullie denken! Dit…dit is…Deze baby is van Sam…Ik kwam er pas achter na zijn overlijden. Hij…we…We wilden zo graag een tweede kindje, maar Sam heeft nooit geweten dat ik in verwachting ben van zijn tweede kindje.” Uitgeput liet ik de tranen, die achter mijn ogen brandden, lopen. “Hij zou zo gelukkig zijn geweest…” 
Opnieuw staarden Sam’s ouders me aan. 
“En nu?” Vroeg Tina. “Wat ben je nu van plan?” 

Ik haalde mijn schouders op. “Ik weet het niet. Ons huis staat te koop. Ik weet nog niet waar ik heen ga. Misschien blijf ik hier in Nederland, maar misschien is het voor mij en de kinderen beter als ik terug ga naar Ierland, vlak bij mijn ouders.” 
Tina schudde haar hoofd. “Je weet niet wat je ons aandoet, Leah.” Zei ze strak. “Onze zoon is dood, jij verdwijnt en je ontneemt ons onze enige kleinkinderen ook nog!” 
Verbluft keek ik haar aan. “Moet ik dan hier blijven? Ik heb hier niks! Er is hier niks waardevols dat me doet blijven.” 

“En Micha dan? En de baby? Hoe denk je dat het voor ons voelt om hen nooit meer te zien als jij besluit te vertrekken?” Tina wees voor de tweede keer naar de deur. “Ik denk dat het beter is dat je gaat. Ik hoop dat je goed nadenkt voordat je iets beslist en ook eens denkt aan anderen, in plaats van alleen aan jezelf.” Tina draaide me de rug toe. Benjamin pakte zijn boek weer op en deed alsof ik niet bestond. 
Ik zuchtte, pakte mijn tas van de grond en vertrok. Ik wist wel dat het niet zo slim was om hen niet te betrekken bij alles rondom de steen, maar was het wel eerlijk dat zij zoveel van mij verwachtten?

Eenmaal thuisgekomen, schopte ik mijn pumps uit en stroopte de panty van mijn benen. Op blote voeten liep ik naar de huiskamer, waar ik bij de stereo bleef staan. Een oud beestje. En ook al hadden we veel betere techniek tegenwoordig en lagen er minstens drie iPods in huis, bleef dit apparaat toch ons favoriet. Mijn blik gleed over de tientallen CD’s die ernaast stonden, netjes gesorteerd op alfabet. Ik liet mijn vinger over de rij gaan en koos een CD, die Sam zelf ooit eens had samengesteld. Ik zette de stereo aan, sloot mijn ogen en met een hoofd vol verwarrende gedachten, liet ik de bekende klanken over me heen komen. Pas toen ik enigszins rust kreeg, opende ik mijn ogen en besloot het hele huis van onder tot boven een goede poetsbeurt te geven. 

Volg je The Stout Journal al op Social Media?