Baby

Ken je Mandy nog? Zij schreeef eerder over het loslaten van je bevalplan. Zij vertelt ons nu over haar zoektocht naar een bakfiets.

Ik heb het altijd erg mooi gevonden, moeders (of vaders) op de bakfiets, met een kar vol kindjes. Lekker in het zonnetje of door een enorme regenbui, het ziet er altijd gezellig uit. Vrij snel na mijn eerste echo, waaruit bleek dat ik in verwachting was van een tweeling, besloot ik dat ik ook een bakfiets wilde. Ik zag mezelf al helemaal gaan met de kindjes. 

Angst

Toen de jongens er eenmaal waren en we de eerste maanden door waren, dacht ik weer aan de bakfiets. En ineens overviel mij een golf van angst. Kon ik mijn baby’s wel goed vervoeren in de bakfiets? Was het niet te gevaarlijk voor ze? Moest ik een 2-wieler of een 3-wieler aanschaffen? Wat als ik niet meer vooruit kom? Zijn de zitjes die je kan kopen voor de bakfiets wel veilig? De onnodige maar o zo aanwezige angsten van vrijwel iedere moeder. En daardoor gingen er nog wat maanden voorbij. Ik dacht goed na, keek soms op de websites van aanbieders en na de prijs te hebben bekeken, sloot ik de webpagina weer. Wat een geld. 

Alles op een rijtje

Ik wilde eerst wel zeker weten wat voor bakfiets ik wilde. Ik heb genoeg moeders voorbij zien gaan op een tweewieler, maar het leek mij doodeng. Ik las me goed in en kwam tot de conclusie dat ik toch een driewieler wilde. Met een driewieler kon ik namelijk gewoon stilstaan, had ik geen zware standaard om hem op te zetten en het voornaamste; ik legde de verandering bij mezelf. De jongens waren net 6 maanden en ze konden toen al niet van elkaar afblijven of stilzitten. Wanneer ik een driewieler zou kopen, zouden zij gewoon kunnen ravotten tot op zekere hoogte. Ik las online dat je helemaal opnieuw zou moeten leren fietsen met een driewieler, maar dat was dan wel een verandering die ik zelf in de hand had. 

Een goede deal

Het was uiteindelijk mijn man die met een advertentie aan kwam van een mooie nieuwe bakfiets. Een driewieler, helemaal zwart en een mooie hoes eroverheen zodat de kids droog zouden zitten. We maakten een afspraak om te bekijken en twee dagen later werd hij afgeleverd. Hij was echt prachtig. 

Ik heb mijn wagen volgeladen…

Ik reed een testrondje met de jongens in stoeltjes en de dochter van een vriendin op het bankje er tegenover. Daar was het gevoel, wat een gezelligheid op de fiets. Echt heerlijk. Nog steeds gooi ik graag de wagen vol. Laatst nog reed ik met een volgeladen bak naar de kringloop om daar kleding en spullen te brengen die wij niet meer gebruiken. Ook ga ik graag met de jongens naar de dierentuin; twee kids, een tweelingbuggy, een grote luiertas en nog een kleinere tas met wat spullen gaat allemaal mee. Ruimte zat! 

Belangrijke keuzes voor bakfiets

Er zijn dus een aantal dingen waar je op moet letten als je een bakfiets wilt kopen:

• Twee of driewieler: een tweewieler is makkelijker te manoeuvreren, maar wat instabieler wanneer je stil staat. Een driewieler stuurt wat zwaarder, maar blijft rechtop staan wanneer je stil staat.
• Elektrisch of niet: dit verschil snappen we allemaal wel, natuurlijk. Ik wil je toch aanraden een elektrische aan te schaffen. Je kinderen worden alleen maar zwaarder en dan is die ondersteuning echt een uitkomst.
• Grote van de bak: sommige bakfietsen hebben één bankje, andere twee. Ook qua ‘beenruimte’ kan het verschillen. Hoe veel kinderen neem je mee? Gaat de hond ook mee? De buggy misschien? En vergeet niet dat tassen ook tassen veel ruimte innemen. 
• Probeer ze allebei: Hoewel ik eigenlijk alleen een testrondje op een driewieler heb gedaan, adviseer ik je wel om zowel een tweewieler als een driewieler uit te proberen als daar de mogelijkheid voor is.

Succes met jouw zoektocht naar een bakfiets!

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Wat is een voorkeurshouding?

Ik weet het nog zo goed, als vanaf de eerste keer dat ik op Het consultatiebureau kwam met mijn kersverse baby werd er gesproken over een voorkeurshouding. Ik wist niet zo goed wat het inhield en om mij niet nog onzekerder te gaan voelen als newborn mama besloot ik hier ook niet naar te vragen. Inmiddels heb ik drie kinderen en een hoop meer zelfvertrouwen. Tijd om uitgebreid te schrijven over een voorkeurshouding van je baby. Want juist bij mijn derde overkwam me dit wel! Je spreekt van een voorkeurshouding als:

“Je baby steeds met zijn hoofdje naar dezelfde kant ligt. Het is niet gevaarlijk, maar ook niet wenselijk. Het kan namelijk leiden tot afplatting van de schedel en als je er niet op tijd bij bent invloed hebben op de verdere motorische ontwikkeling.”

Ongeveer acht op de tien baby’s ontwikkelt een voorkeurshouding: een houding waarbij een baby meer dan 75 procent van de tijd met zijn hoofd dezelfde kant op ligt. Als een baby te lang en te vaak in een voorkeurshouding ligt kan er een afgeplat hoofdje of een lange, smalle schedel ontstaan. Omdat de schedel van een baby nog week is, hierdoor kan het makkelijk vervormen

Wat kun je als ouder tegen een voorkeurshouding doen?

Je baby loopt in de eerste drie maanden van zijn leven het meeste risico op een afgeplat of scheefgegroeid hoofdje, omdat zijn schedel dan nog erg week is. Het is daarom van belangrijk om vanaf de geboorte goed op de houding van je baby te letten tijdens het slapen, spelen, voeden en verschonen. Met deze tips kun je in veel gevallen een voorkeurshouding voorkomen of afleren.

• Leg je baby afwisselend met het hoofdje naar links en naar rechts als je hem in bed legt. 
• Draait je baby zijn hoofd toch steeds naar de voorkeurskant? Misschien is aan die kant van de kamer iets aantrekkelijks te zien. Zorg dat je de andere kant aantrekkelijk maakt.
• Leg je baby in de box en zorg ervoor dat hij licht- en geluidsprikkels van links en rechts krijgt. Zo draait hij automatisch zijn hoofd allebei de kanten op
• Leg je baby minimaal 3x per dag even op zijn buik. Dit traint de nek spieren en verlicht het achterhoofd (blijf wel bij je baby in de buurt). 
• Neem je baby afwisselend op je linker- of rechterarm tijdens het voeden &varieer met voedingshoudingen. 
• Ga bij het verzorgen en verschonen zo staan dat je kind naar de niet-voorkeurskant moet draaien om jou te kunnen zien.
• Je kunt je baby in een zij lig kussen neerleggen. 

Wanneer schakel je hulp in?

Vanaf 2 à 3 maanden kan een afplatting van het schedel zichtbaar worden. Het consultatiebureau zal jouw baby iedere maand checken en ook het hoofdje controleren. Zij zullen jou bevragen op een voorkeurshouding bij je baby. Kijk goed naar je baby en bedenk of jij iets kan zien bij je baby qua voorkeurshouding. Vraag vooral als je niet precies weet wat een voorkeurshouding is of hoe een afplatting van het schedel eruit ziet. Het consultatiebureau zal je door verwijzen naar een kinderfysiotherapeut wanneer de standaard adviezen niet helpend zijn en de afplatting erger wordt. Je kunt bij twijfel ook altijd zelf aan de bel trekken bij een kinderfysiotherapeut.
Denk ook eens aan een kinderosteopaat. 

Meer weten over een voorkeurshouding van je baby? Voorkeurshouding baby – 24Baby.nl

Persoonlijke ervaring met een baby met een voorkeurshouding

Mijn oudste twee kinderen waren van jongs af aan al buikslapers, telkens als ik dit benoemde op het consultatiebureau dan kreeg ik een waarschuwing over Wiegendood. Dus een voorkeurshouding en hierdoor een afplatting van het schedel heb ik niet gezien bij mijn oudsten. Bij mijn derde werd ik mij pas (te) laat bewust van een voorkeurshouding, het consultatiebureau vond het wel meevallen en gaf mij tips mee voor thuis. Met vijf maanden konden wij, als leek, zelf de afplatting van het hoofdje van mijn baby zien. Toen (pas) trokken wij aan de bel bij een kinderfysiotherapeut. Eigenlijk was onze baby al te oud om er nu nog iets aan toe doen.

Een baby van 5 maanden blijft niet meer 1 kant op liggen, maar draait zelf en klimt uit een zij lig kussen. Het leed was al geschied. Als je heel goed kijkt zie je dat het ene oortje van mijn jongste iets lager staat dan het andere oortje en als hij moe is, dan zie je één oog een beetje hangen. Verder zijn we er nog goed bij weg gekomen. Tuurlijk zie je onder zijn bos haar wel een scheef schedeltje, maar ik hoop dat zijn haardos nog een stuk voller wordt, dan zie je er niets meer van. P.s een scheve schedel zegt niets over de hersenontwikkeling van een kind. 

Wie is Lisanne?

Ik ben Lisanne, mama van drie kleine kindjes en blogger. Op mijn blog Gezin met vijf neem ik je mee in mijn iet wat chaotisch leventje en behandel ik opvoedingsvraagstukken, schrijf ik over uitjes en probeer ik soms wat leuke recepten uit. Ik ben gaan bloggen in de coronacrisis, omdat ik het miste om activiteiten te ondernemen, te sporten en ik wegkwijnde op de bank. Ik dacht ik moet iets gaan ondernemen en zo is gezin met vijf ontstaan. Met een knipoog en op een ludieke manier neem ik je mee in mijn huishouden van Jan Steen. Ik probeer juist het ouderschap te normaliseren en laat zien dat het bij niemand perfect gaat. Ik wil graag het taboe doorbreken en open schrijven over mijn blunders in het moederschap (en die zijn er genoeg). Laten we elkaar juist helpen in de meest moeilijk taak van het leven: kinderen opvoeden!

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Het was dinsdag. In de avond stond dopen gepland. Die morgen was ons meisje snotterig en had iets verhoging. Toch maar overleggen om het dopen uit te stellen. Die nacht werden we wakker van het gehoest. We waren blij dat we het dopen hadden uitgesteld, want anders zouden we alleen maar getwijfeld hebben of het gekomen was van het uitstapje.
Woensdag werd ze zieker en zieker, verhoging bleef, maar niet echt koorts. 
Donderdag werden de hoestbuien steeds heftiger en hadden we het idee dat ze benauwd was.
Toch maar naar de huisarts.
“Nee hoor, geen reden tot paniek,” aldus de huisarts.
Ze was nog alert en als ze zo bleef was het een fikse verkoudheid die haar lichaam zelf moest verwerken.
“Ja, maar wanneer is het dan wel alarm?”
De dokter antwoordde: “Als ze minder dan de helft drinkt dan normaal en als de koorts boven de 38 is.”

Zie je nu wel! Mijn moederinstinct had gelijk!

Het werd vrijdag. Wat een nacht… De ene hoestbui na de andere. We zaten iedere keer rechtop in bed om haar omhoog te houden om te hoesten. Om vijf uur ‘s morgens had ze voor de laatste keer gedronken. Het werd 10 uur en mevrouwtje wilde niet drinken, alleen maar slapen.
Het werd middag. Om vier uur ‘s middags dronk ze 20 ml en lag te pruttelen en te snotteren in de wagen.
Papa bleef thuis van het werk en ging met onze oudste vissen en zou aan de dijk blijven eten.
Om half zeven in de avond had mama het niet meer. Dan maar een overbezorgde moeder, maar ik ga nu de HAP bellen! Haar temperatuur was 38.4 Zie je wel! Ik mocht, ja, móést direct komen.

Op de HAP werden we direct doorverwezen naar de SEH.
En daar lag ons kleine naar adem happende meisje. In een overbelichte steriele ruimte met piepende computers. Als een kaarsje dat heel langzaam aan het doven was. Ze werd aan de monitor gelegd en het werd wachten op de kinderarts. Haar buikje was heel dik en haar borst ingetrokken van het happen naar adem. Haar oogjes keken heel flauw de ruimte in. Nog geen zes weken oud en zo ziek.
De kinderarts kwam. Hup! Zuurstof geven en direct opnemen. Bloed werd geprikt en urineonderzoek genomen.
Alles wees op het RS-VIRUS.

Een heftige en angstige week volgde

En toen begon onze week op de kinderafdeling.
Mama kolfde de borstvoeding om via de sonde toe te dienen. Ze lag in een speciaal verwarmd bedje, zodat alle energie kon gaan naar het vechten tegen de ziekmakers.
De koorts werd hoger en hoger en ons meisje zieker en zieker. De verpleegkundigen maakten zich zorgen, de arts kwam steeds kijken. De spanning was heel duidelijk voelbaar. De arts van de spoed kwam zelfs de volgende morgen en had zich die avond afgevraagd of ons meisje het wel zou redden.
Welke kant zou het muntje vallen? Zou ze het RS-virus overleven?
Zaterdagavond dachten we de piek te hebben bereikt, maar nog ging de koorts omhoog. Elke aanraking was haar teveel. De zuurstof stond op maximaal en nog had ze het ongelooflijk zwaar. Een spannende nacht volgde…
Zondagmorgen om kwart over negen was eindelijk de koorts iets gezakt. We durfden bijna niet te geloven dat ze haar top had bereikt.

Lees ook Petra’s verhaal: Een heftige periode vol pijn

RS-virus: Eindelijk stabiel

Maandag was ze eindelijk ‘stabiel’. Dáchten we. ‘s Avonds ging de koorts weer omhoog. Het bleef spannend.
Uiteindelijk was ze na twee dagen  koortsvrij. Ze werd overgelegd naar een ledikantje en ze werd wat meer wakker en kon een kleine aanraking weer hebben. Ze huilde eindelijk weer! Mama mocht haar weer een keertje vasthouden. Heel kort maar, het was alweer teveel.
De volgende dagen zagen we ze langzaamaan opknappen. Ze wilde weer knuffeltijd en we probeerden de gekolfde melk af en toe met flesje te geven. Het gevoel van trots als ze weer zelf de kracht heeft om in tien minuten een flesje leeg te drinken!
Op woensdag ging mama eventjes naar huis om een poosje te slapen. Eindelijk… Ze keek heel helder uit haar oogjes en er kon zelfs een lachje af! Zes weken oud vandaag. En mama was kraamvrouw af. Ons kleine meisje werd beter. Zelfs mama had er vertrouwen in om haar mee naar huis te nemen en kon niet meer wachten om haar in te pakken en met gierende banden naar huis te racen. 

Donderdagmorgen kwam de kinderarts en sprak het verlossende woord! Naar huis! YES!
“Ze zal nog wel paar weken veel slapen en de hoestbuien zullen nog even blijven” zeiden ze. Maar ze heeft het RS-virus overwonnen!
Maar dan… Hoe moeten we handelen als ze hoest? Wat als ze koorts krijgt? En als ze ineens niet meer ademt? Wat als ze niet drinkt?

Die onzekerheid.. Het lot van papa en mama zijn.

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Even voorstellen

Mijn naam is Jessica, getrouwd en mama van 3 kinderen. Op mijn blog mamajezzblog schrijf ik over mijn leven als werkende moeder.  Ik actief gaan bloggen, omdat ik andere ouders wil laten zien hoe ik mijn werk en gezin combineer.
Met mijn ervaring als pedagogisch medewerker in de kinderopvang en als moeder, wil ouders inspireren door middel van activiteiten, een leuk knutselwerkje, boeken, recepten en andere leuke tips voor baby’s en kinderen. 
In deze blog geef ik knutseltips om samen met je baby of dreumes te maken. 
Knutselen met je baby of dreumes, kan dat? 
Jazeker! 
Natuurlijk niet meteen hele knutselwerkjes. Maar je kunt je baby wel laten kennis maken met verschillende knutselmaterialen. In deze blog geef ik jullie een aantal creatieve tips om te doen met je baby. Ook als je zelf niet zo creatief bent.

Verven

Als je baby nog klein is, kan je al een kleine knutselwerkje maken. Een voetje verven, dat kriebelt zo leuk met een kwastje onder de tenen. En dan de afdruk op papier of canvas. Leuk als cadeautje voor familie of voor jezelf voor later, om te zien hoe klein die voetjes toen nog waren.  En nog even een handige tip, leg alvast een natte washand of pak babydoekjes klaar. Dan kan je meteen het voetje schoonmaken na het verven. 

Als je baby wat groter is, kan hij ook zelf verven. Stop een canvas of stevig papier met wat druppels verf in een plastic zakje met zip-sluiting. Maar het zakje goed dicht. Je baby kan met zijn handjes over het papier, zodat de verf door elkaar gaat en er een kunstig knutselwerkje ontstaat.  Zo kan je baby verven zonder dat alles onder de verf zit. 

Vind je het niet erg dat je kind vies wordt? Laat hem dan vooral lekker ontdekken en spelen met verf. Je kunt vingerverf of verf op waterbasis gebruiken. Vergeet niet om je kindje een schort aan te doen of laat hem alleen in een romper of luier spelen met verf. Een grote rol behang op de grond, wat verf er op en lopen of kruipen maar. Het ene kind blijft waarschijnlijk op zijn plek zitten voelt eens met zijn vingers aan de verf. Terwijl het andere kind meteen dwars door de verf heen loopt of kruipt. Zo krijg je de mooiste kunstwerken.  

Stempelen met verf

Goed voor de fijne motoriek, is je kind laten stempelen.  Je kan kleine bolletjes watten aan een wasknijper prikken. Even in de verf dopen en stempelen maar. Maar je kan ook stempelen met een wc-rolletje. Zo krijg je allemaal rondjes op het papier. 

Verven met water

Leuk voor als het mooi weer is! Geef je kindje een bakje met water en een kwast. En lekker met water over de tegels heen smeren. Zo kan je leuke vormen en patroontjes tekenen met water. 

Hand of voetafdruk in zoutdeeg

Zoutdeeg kan je heel makkelijk maken met water, zout en bloem in een 1 op 1 verhouding.
Hiervan kan je baby zelf nog geen figuurtjes maken, maar je kan wel de voet of hand afdruk van je kind er in drukken. Laten drogen aan de lucht of in de oven en je hebt een mooie herinnering voor later. 

Welk knutselwerkje wil jij wel met je baby maken?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?