All Posts By

Ineke

Buitenleven | Wij hebben iets anders nodig

Posted on 26 juli 2023

buitenleven moestuin wilde bloemen veldbloemen tuinieren buiten zijn

Wij proberen sinds kort anders te leven. We merken dat we iets anders nodig hebben en zijn dan ook bezig met datgene te bereiken. Geen bankrekening die overstroomt van het geld of een villa en dikke auto’s. Wij hebben iets anders nodig en we weten ook al wat dat is. Wij hebben buitenleven nodig. Lees je mee? Misschien haal jij hier wel iets voor jezelf uit!

Onrust en prikkels

Als je ons gezin en mijn blog al langer volgt, weet je dat we een gezin zijn, dat snel overprikkeld is. Na een lange dag werken of op school zijn, kunnen we niet meer zoveel hebben. We proberen hierover heel duidelijk en open te communiceren. Hier schrijf ik binnenkort nog een duidelijke blog over. Deze vorm van communiceren helpt ons enorm. Maar we hebben meer nodig en dat is eigenlijk deel van iets wat ik al mijn hele leven wil.

Wij hebben een buitenleven nodig. Minder in huis zijn en méér buiten zijn. Waarom? Het helpt ons om prikkels te verwerken en bij te komen. We worden rustig van buiten leven.

Elke dag toepassen

We proberen elke dag ons buitenleven toe te passen. De kinderen spelen veel buiten, maar ook wij als ouders zijn veel buiten. We klussen buiten, spenderen tijd in de tuin, tuinieren en gewoon in het zithoekje van de tuin zitten. Een vuurtje stoken, buiten ontbijten, lunchen en soms ook dineren, een wijntje drinken en samen een boek lezen met een dekentje over de benen. Want ook al is het fris buiten, het is toch heerlijk. Zo zitten we tot in de late uurtjes buiten. En als het regent? Tja, het is ook wat om de hele dag buiten door de regen te banjeren. Ook voor Thamar is dat onhandig. Je wordt er koud en nat van, misschien wel ziek. Daarom zet ik op regenachtige dagen gewoon deuren en ramen open, zodat de wind te horen en te voelen is en we naar de regen kunnen luisteren. Ook in huis is het dan fris. Heb je het koud? dan trek je wat meer kleren aan. De kachel blijft uit op die dagen, zodat we niet onnodig gas verspillen.

Het grote groene plaatje

Het doel is uiteindelijk om een huis te vinden, met een groter perceel, waar we wat vrijer zitten en waar ruimte is voor een grote(re) moestuin, meer ruimte voor de kippen en hopelijk nog wat andere dieren. Eenden, ganzen, geitjes en het liefst een ezel en een mini hooglander erbij. Het huis hoeft niet groter te zijn, maar de tuin wel. We willen aarden. Met blote voeten door de tuin lopen, onkruid wieden, moestuinieren en voor dieren zorgen. We merken dat het de kinderen ook erg goed doet. Zo kunnen we veel meer van elkaar hebben.

Weet jij een mooi plekje voor ons, in de Neder-Betuwe?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Boekhouding | Voor dummies zoals ik

Posted on 12 juli 2023

Ik wist niet dat er zoveel bij komt kijken, als je een eigen zaak hebt. Het vergt best wel veel precisie en geordendheid. Laat ik daar nou niet veel van hebben. Ik ben echt slecht in alle kleine dingetjes die erbij komen kijken. Bij bloggen bijvoorbeeld: ik schrijf de blog, ik zet het online en…klaar. Maar in case of een betaalde blog, moet er een factuur gestuurd worden. En alle geschreven (betaalde) blogs moeten ook netjes bijgehouden worden, want anders wordt je boekhouder niet blij. En jij ook niet, want dan moet je nogal veel terugzoeken, wanneer je belastingaangifte gaat doen. De manier om twee dingen in één te doen, is het hebben van een boekhoudprogramma ZZP.

Een bedrijf beginnen

Toen ik begon met bloggen, had ik niet meer voor ogen dan “schrijven voor de lol”. Maar toen de blogs meer en meer gelezen werden en er ook opdrachten binnenkwamen, moest ik toch even hard gaan nadenken. Moet ik me dan toch inschrijven bij de KVK? Hoe werkt dit dan? Ik had tot die tijd alleen voor anderen betaald geschreven en dat handelde ik af via een kwitantie. Nu zou het echte werk beginnen. Factuurtjes aanmaken en sturen, de boekhouding bijhouden. Ik vond het groots klinken. Maar uiteindelijk ging het best makkelijk. Gelukkig hielp Augustijn mij, want ik ben de slordigheid (en chaos) zelve!

Wat ik doe

Ik gebruik een boekhoudprogramma, om mijn facturen te maken en te verzenden. De factuur komt netjes in de lijst van alle facturen (per jaar) te staan.

Per mail komt de factuur aan bij de klant en als er niet binnen afgesproken tijd betaald wordt, kun je makkelijk een eerste of tweede herinnering sturen.

Je kunt in het programma ook gewoon zien welke factuur nog open staat en welke betaald is.

Als je per uur betaald wordt, moet je het natuurlijk anders aanpakken. Maar ook dat kan. Regel gewoon je urenregistratie ZZP via je boekhoudprogramma. Eigenlijk werkt het zo’n beetje hetzelfde. Het spreekt zó voor zich, dat je eigenlijk geen fouten kunt maken.

En het meest ideale? Aan het einde van het jaar kun je met een paar klikjes je belastingaangifte doen!

Klein bedrijf

Tja, nu heb ik geen bedrijf waar miljoenen verdiend worden (nou ja, verdiend wel, maar krijgen…), dus voor mij is het niet heel erg veel werk. Maar stel je even voor dat je per dag meer dan vijftig facturen moet sturen en betalen, dan wil je het gewoon goed en makkelijk geregeld hebben.

Ik heb hier en daar een betaalde blog en producten die ik verkoop op Lief en Teer. Ik ben dus snel klaar. Als ik eraan denk dan hè! Hoe regel jij je boekhouding?

Geloof Persoonlijk

Stille tijd | Hoe en waarom doe ik dat?

Posted on 6 juli 2023

Afgelopen week deelde ik op Instagram al dat ik stille tijd miste. Stille tijd als in: tijd voor mezelf om uit de Bijbel te lezen, het te bestuderen en onderzoeken en ook het bidden. Het liefst wilde ik het in de ochtend, om de dag ermee te beginnen, met volle energie. In de avond ben je vaak al moe en toe aan slapen, dus staat je brein ook al gauw uit.

Helaas…het werkte niet

Ik miste dus stille tijd. Het is gewoon zo dat je met een heel gezin niet altijd tijd hebt voor jezelf. Daarom besloot ik een poosje terug om eerder op te staan. Dan had ik een half uurtje voor mezelf, voordat de kinderen uit bed moesten. Ja…een goed idee. Maar helaas, een half uur voordat de wekker gaat, zijn de kinderen al (half) wakker. Het gevolg daarvan was, dat ze mij naar beneden hoorden gaan en uit bed kwamen. Daaaag, stille tijd!

Een aantal weken gingen daarna voorbij, zonder stille tijd in de ochtend. En afgelopen week besloot ik: ik doe het anders. Ik maak een hoekje op onze slaapkamer, waar ik mijn stille tijd kan hebben, zonder dat de kinderen wakker worden van het kraken van de trap. Dus bestelde ik het één en ander, om het hoekje compleet te maken.

Een eigen hoekje inrichten

Wat ik aan heb geschaft?

een bureau van Ikea, smal, zodat het weinig plek inneemt
een zwevende wandplank voor aan de muur
een koffiezetapparaat voor één kop koffie (met thermosbeker erbij) in de kleur rose goud
een glazen voorraadpot voor de koffie met een houten deksel
een koffieschepje in de kleur rose goud
een bureaustoel (via marktplaats)

Ik heb niet veel ruimte in de kamer, maar het hoekje in zijn geheel is ook klein. Het enige wat ik moet kunnen doen is mijn Bijbel en notitieboek neerleggen op het bureau, het koffiezetapparaat met voorraadpot neerzetten. Op het bureau of op de wandplank.

Waarom stille tijd?

Misschien vraag je jezelf wel af waarom ik zo moeilijk doe. Waarom moet je per se stille tijd? Waarom geef je daar geld aan uit? En waarom de koffie?

Zo’n anderhalf jaar geleden zijn Augustijn en ik meer gaan kijken naar de invulling van ons geloofsleven. Naar de manier waarop wij omgaan met God en Zijn Woord. Hoe we leven. Wat we doen met alles wat de Heere van ons vraagt en eist. Wat Hij tot ons zegt tijdens de kerkdienst, het lezen, bidden en zingen. We kwamen erachter dat we eigenlijk maar het ‘bare minimum’ deden. Als in een sleur. Gebedje bij het eten, lezen uit de Bijbel, dagafsluiting met een dagboek en gebed. Het voelde niet goed. We voelden er niks bij en we misten betrokkenheid van onszelf bij het geloof, maar ook misten we God dichtbij ons.

De Heere betrekken bij mijn dag

De dag met de Heere beginnen is een basis voor mij. Ik kan de dag op dat moment bij Hem neerleggen. Vragen om hulp, een zegen. Vragen of Hij me wil behoeden voor verkeerde dingen. En vragen of Hij me wil leiden op Zijn weg, voor mijzelf, maar ook mijn gezin. In het opvoeden van de kinderen die dag. De ochtend beginnen met de Heere, geeft meer bewustheid de rest van de dag. Je vergeet dan minder snel om bij alles de Heere te betrekken. Ook in de kleine dingen.

Heere, wilt U geven dat deze les vandaag goed loopt? Dat ik aandacht heb voor dit of dat kind? Wilt U ervoor zorgen dat ik niet ongeduldig ben naar mijn eigen kinderen? Dat ik hen kan geven wat ze nodig hebben?

Het zijn maar kleine dingen, maar we hebben daar God wel voor nodig. En ik vergeet dat zelf erg vaak. Ik leef maar door. En als de dag dan soepel is verlopen, denk ik ook nog: “Zo, dat heb ik toch maar weer gefixt.” Alsof ik het kan, zonder dat de Heere mij de kracht ervoor geeft.

Herken jij dat?

Oh en de koffie…Tja, dat is een stukje zelfzorg. Want meestal denk ik er de rest van de ochtend al niet meer aan. En dan drink ik dus geen koffie.

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Gastblog Lief en Teer PCOS

Anoniem | Een spannend ICSI traject | Deel 1

Posted on 19 april 2023

willemijn the stout journal blog icsi pcos traject fertiliteit

In 2020 trouwden ze en ze hadden al snel een kinderwens. Ze dachten dat het ook wel snel zou gaan allemaal, maar de realiteit bleek toch anders. In delen worden we op de hoogte houden van hun ICSI traject.

Ik wil jullie graag meenemen in ons ICSI (Intracytoplasmatische sperma-injectie) fertiliteitstraject, dat we dit jaar(2023) zijn gestart. Dit doe ik in twee delen omdat wij momenteel precies midden in het traject zitten.

Verdrietige resultaten

Zelf zijn wij christelijk en opgegroeid in een christelijke omgeving, waar praten over vruchtbaarheidsproblemen weinig tot niet gebeurt. Daarom wil ik jullie graag onze weg delen zodat er meer bekendheid over komt. Wij waren er vanuit gegaan dat we binnen een jaar na ons trouwen zwanger zouden zijn. Tot ons verdriet ben ik nog niet zwanger. Toen bij ons uit onderzoeken bleek dat wij niet op een natuurlijke manier kinderen kunnen krijgen, zijn we erg geschrokken. Ik heb PCOS, ik ben onregelmatig ongesteld, waardoor ik ook minder vaak een eisprong heb. Mijn man is uit twee zaadonderzoeken gebleken dat hij een verminderde zaadkwaliteit heeft. Dit maakte dat wij mogen starten met een ICSI traject in de hoop dat dit leidt naar onze grote kleine wonder.

Aan de pil

Wij zijn in september 2022 doorverwezen naar het ziekenhuis. Helaas is er een lange wachttijd, ook om een ICSI traject te starten. 13 februari 2023 hadden we onze eerste afspraak staan. Een vriendelijke vrouwelijke arts legde ons uit wat het traject inhoudt en hoe het zou verlopen. Duidelijke uitleg gehad en 16 februari mocht ik starten met de pil, dit om mijn eigen cyclus stop te zetten, zodat het ziekenhuis de cyclus in de hand zou hebben. De pil slikken voelde erg tegenstrijdig, want dat was iets wat ik juist níét wilde slikken. Als bijwerking van de pil, had ik een erg opgeblazen gevoel in mijn onderbuik. Dit is na een paar dagen gelukkig minder geworden.

Martine en Melissa (deel 1 en deel 2) doorstonden ook een heftig traject. Lees hun verhaal ook!

De eerste hormoonspuit

Op 11 maart 2023 ben ik gestart met de Decapeptyl hormoonspuit. Dit is in de vorm van dagelijkse injecties onder de huid rondom mijn navel. Hierdoor worden de eierstokken met hormonen gestimuleerd. Wat zag ik hier erg tegenop! Mijzelf dagelijks injecteren met een naald… Heel de middag voor de eerste Decapeptylspuit had ik last van mijn buik, door de zenuwen. Toen ik begon te spuiten, begon ik te huilen. Dat was de ontlading van al de spanning afgelopen dagen én het besef: nu is het echt begonnen. Mijn man hielp me gelukkig met prikken, hij was en is echt mijn steun. Het prikken van de Decapeptyl was minder prettig omdat de vloeistof vaak brandde en als bijwerking ben ik erg moe heel de dag. Ook heb ik last van opvliegers, dit heb ik helaas nog steeds. Op 14 maart mocht ik stoppen met de pil, dit heb ik nu een maand geslikt.

De tweede hormoonspuit

Nu ik dit typ, ben ik tien dagen bezig met de Decapeptylspuit en hebben we gisteren, 21 maart, onze echo gehad in het ziekenhuis om te kijken of het spuiten zijn werking deed. Wat waren wij blij, het zag er allemaal goed uit en dat betekent dat we gelijk mochten starten met de Gonal F hormoonspuit, naast de Decapeptyl. Vanaf nu spuit ik dagelijks twee spuiten, Eén Gonal F en één Decapeptyl. Gonal F wordt toegediend om de eierstokken te stimuleren tot het aanmaken van meerdere eicellen tegelijk. Gisterenavond heb ik de eerste Gonal F gespoten met 150 eenheden. Het spuiten viel gelukkig mee en het deed geen zeer. Het blijft dagelijks ons gebed of de Heere onze wens wil vervullen en of de Heere de handen van de doktoren wil zegenen. Wat hopen we op een wonder!

We gaan een spannende tijd tegemoet, in ons ICSI traject. Dit wil ik jullie ook graag delen. zal er over een tijdje een tweede deel verschijnen op de blog, waarin ik weer een update zet. Lees je dan ook weer mee?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Food & Health Samenwerking

Recept | BBQ salade: groene bonen met hazelnoten

Posted on 13 april 2023

BBQ maaltijd bijgerecht groene bonen salade met hazelnoten barbecue lente zomer recept

Yes, lente! Het betere weer breekt weer aan (nou ja, behalve vandaag dan) en de kinderen spelen weer dagelijks buiten. Zo nu en dan is het gewoon bijna twintig graden en heb ik weer zin om maaltijden buiten te eten. Lunchen in de zon of in de avond lekker de BBQ aansteken! De kinderen doen het al, wanneer de zon flink schijnt. Lekker hun broodje tussen de middag in de tuin eten.

Ik merk ook dat ik met dit weer echt anders ga koken. Geen zware stamppotten meer, geen gebonden soepen en veel minder aardappels, vlees en groenten.

Anders koken

De tijd van koude pasta’s, salades en barbecue maaltijden is begonnen. Of…Wat dacht je van een quiche? In de late lente en de zomer stel ik vaak een maaltijd van de bovengenoemde recepten samen. Of we gaan gezellig naar mijn ouders en bestellen één van de vele complete BBQ pakketten die online te vinden zijn. Vaak maken we de bijgerechten dan wel zelf. Ik eet zelf eigenlijk geen varkensvlees. Kip vind ik wel erg lekker en biefstuk ben ik nog maar net aan het ontdekken. Met spareribs kun je me wel blij maken, ook al is het varkensvlees. Gelukkig is er ook altijd nog vis, voor een lichte barbecue maaltijd.

Wist je dat je bij Inamood je BBQ pakket helemaal zelf kunt samenstellen?

Recent ontdekte ik een erg lekker bijgerecht voor bij je barbecue maaltijd en die wil ik met je delen. Steek het vuur ondertussen maar vast aan!

Groene bonen salade met hazelnoten

Klinkt helemaal niet bekend en juist origineel. Daar kun je mooi mee aankomen bij je familie. En wat heb je ervoor nodig?

Ingrediënten

50 gram hazelnoten in het vlies
200 gram haricots verts
200 gram peultjes
1 sinaasappel
10 gram bieslook
½ teentje knoflook
3 eetlepels olijfolie
1 eetlepel hazelnootolie
grof zeezout en zwarte peper

Zo maak je het

Rooster de hazelnoten 10 minuten op 180 graden, in de oven.
Blancheer de haricots verts in een pan kokend water met zout voor 5 minuten. Schep ze dan uit de pan, in een vergiet en spoel ze af met koud water.
Blancheer de peultjes in hetzelfde zoute water voor 2 minuten. Spoel ze koud af en dep ze droog met keukenpapier.
Schil de sinaasappel en snijd de schil in dunne reepjes. Pers de sinaasappel en maak een dressing van 1 eetlepel sinaasappelsap, bieslook, hazelnootolie, geperste knoflook, peper en zout.
Vermeng alles in een schaal en breng het eventueel nog wat meer op smaak met peper en zout. Vergeet de hazelnoten niet toe te voegen.

Eet smakelijk, geniet van je BBQ maaltijd!

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Persoonlijk

Koda’s verhaal (2) | Leugen na leugen

Posted on 6 maart 2023

hond marktplaats koda shiba inu miskoop leugens koda's verhaal

Zaterdagochtend, 4 maart. Ik ben er helemaal klaar mee. Wij zijn vanaf dinsdag allemaal ziek (alleen Rosemarijn en Thamar zijn opgeknapt) en koortsig. We hoesten, snotteren en liggen voor pampus op de bank. Omdat de kinderen beneden zijn deze dagen, kan Koda niet los. Dus hij ligt in zijn hokje of is buiten. We maken geen lange wandelingen, want dat kunnen we zelf niet aan. Ik voel me schuldig richting hem en wil echt een beter thuis.

We hebben Koda nu twee weken precies en hij is nog steeds niet naar ons overgeschreven. We hebben nog geen paspoort ontvangen, geen chipnummer. Niks. We kunnen niks. Impulsief besluit ik Koda mee te nemen naar de dierenarts, om zijn chip uit te lezen. Zo gezegd, zo gedaan. Thuis zoek ik het nummer op in de database en zie dat Koda niet op naam staat van ons. En ook niet op naam van Raoul, de “vorige eigenaar”. Er staan twee andere telefoonnummers bij. Ik bel.

Een onbekende stem vraagt wie ik ben. En ik doe mijn verhaal. De hond, twee weken terug gekocht bij Raoul, die hem drie jaar heeft gehad. Over de rode vlaggen, het in gebreke blijven van Raoul, die ons geen gegevens van Koda geeft.

De man aan de andere kant van de lijn is zo’n beetje sprakeloos.

“Drie jaar?” Zegt hij, “Ik heb hem zélf drie en een half jaar gehad en hem afgelopen augustus bij Raoul gebracht. Wij kregen een kindje en Koda is erg nerveus rondom kinderen. Hij heeft onze buurjongen ook gebeten.”

Je kunt wel begrijpen dat ik schrok. Raoul heeft ons een hond verkocht, wetend welk groot risico dat voor ons zou zijn.

“Ik heb hem kosteloos aan hem gegeven, omdat hij hem graag wilde, een goede match leek. Geen kinderen ook, want ze konden geen kinderen krijgen zei hij.” Vervolgde de man aan de telefoon.

“Ze is vorige week bevallen.” Antwoordde ik.

Het maakte hem boos en verdrietig. Er is zoveel (tegen ons en tegen hem) gelogen. Hij had ook niks van Raoul vernomen dat Koda verkocht zou worden. Dus mijn telefoontje verbaasde hem enorm.

Ik legde uit dat het bij ons echt niet kon, zo. Koda heeft zo niet het leven wat hij nodig heeft en wij ook niet. Dat snapte hij gelukkig en schoot meteen te hulp. Hij had nog een geïnteresseerde, die hij zou contacten. En een vriendin, die misschien tijdelijk op Koda wil passen, tot er een goed thuis voor hem gevonden is.

Het asiel vonden hij en ik namelijk allebei niet echt een optie en er is niet heel veel reactie gekomen op mijn oproepen.

De rest van de dag wachtten we af. Zondag kreeg ik bericht. De vriendin van de man wil Koda komen halen en tijdelijk opvangen, zodat er rustig naar een thuis gezocht kan worden.

Uiteindelijk komt Koda dus terug bij vrienden van zijn eerste baas, die hem heeft gehad vanaf pup. We hopen dat dit vandaag gebeurt.

Maar waar is nu over gelogen? Onder andere:

De registratie is niet overgezet naar ons (sterker nog, die stond nooit op naam van Raoul, dus Koda was ook nooit van hem en nooit van ons) daarbij hebben we nooit zijn paspoort ontvangen.
Koda blaft heel veel, terwijl gezegd werd dat Koda amper iets liet horen.
Koda is heel onrustig naar andere honden (nou, dat gedrag kende Raoul helemaaaaaaaal niet)
Agressief naar vreemden en kinderen (nee hoor, nooit. Vreemd wel, dat ie ons allemaal beet op één dag dan)
Koda zou 3 jaar bij Raoul zijn geweest (nee, pas sinds augustus 2022)
Koda ging altijd met Raoul mee op de boot (nee, maar wel bij zijn eerste eigenaar).

En er is vast nog veel meer, waar ik nu niet zomaar aan denk.

Gelukkig is er een tijdelijke oplossing voor Koda en ik hoop dat ik samen met de échte eigenaar een forever home kan vinden voor deze lieve hond.

Volg je The Stout Journal al op Social Media?

Older Posts

Newer Posts