Anoniem | Een spannend ICSI traject | Deel 1

In 2020 trouwden ze en ze hadden al snel een kinderwens. Ze dachten dat het ook wel snel zou gaan allemaal, maar de realiteit bleek toch anders. In delen worden we op de hoogte houden van hun ICSI traject. 

Ik wil jullie graag meenemen in ons ICSI (Intracytoplasmatische sperma-injectie) fertiliteitstraject, dat we dit jaar(2023) zijn gestart. Dit doe ik in twee delen omdat wij momenteel precies midden in het traject zitten. 

Verdrietige resultaten 

Zelf zijn wij christelijk en opgegroeid in een christelijke omgeving, waar praten over vruchtbaarheidsproblemen weinig tot niet gebeurt. Daarom wil ik jullie graag onze weg delen zodat er meer bekendheid over komt. Wij waren er vanuit gegaan dat we binnen een jaar na ons trouwen zwanger zouden zijn. Tot ons verdriet ben ik nog niet zwanger. Toen bij ons uit onderzoeken bleek dat wij niet op een natuurlijke manier kinderen kunnen krijgen, zijn we erg geschrokken. Ik heb PCOS, ik ben onregelmatig ongesteld, waardoor ik ook minder vaak een eisprong heb. Mijn man is uit twee zaadonderzoeken gebleken dat hij een verminderde zaadkwaliteit heeft. Dit maakte dat wij mogen starten met een ICSI traject in de hoop dat dit leidt naar onze grote kleine wonder.

Aan de pil

Wij zijn in september 2022 doorverwezen naar het ziekenhuis. Helaas is er een lange wachttijd, ook om een ICSI traject te starten. 13 februari 2023 hadden we onze eerste afspraak staan. Een vriendelijke vrouwelijke arts legde ons uit wat het traject inhoudt en hoe het zou verlopen. Duidelijke uitleg gehad en 16 februari mocht ik starten met de pil, dit om mijn eigen cyclus stop te zetten, zodat het ziekenhuis de cyclus in de hand zou hebben. De pil slikken voelde erg tegenstrijdig, want dat was iets wat ik juist níét wilde slikken. Als bijwerking van de pil, had ik een erg opgeblazen gevoel in mijn onderbuik. Dit is na een paar dagen gelukkig minder geworden. 

Martine en Melissa (deel 1 en deel 2) doorstonden ook een heftig traject. Lees hun verhaal ook!

De eerste hormoonspuit

Op 11 maart 2023 ben ik gestart met de Decapeptyl hormoonspuit. Dit is in de vorm van dagelijkse injecties onder de huid rondom mijn navel. Hierdoor worden de eierstokken met hormonen gestimuleerd. Wat zag ik hier erg tegenop! Mijzelf dagelijks injecteren met een naald… Heel de middag voor de eerste Decapeptylspuit had ik last van mijn buik, door de zenuwen. Toen ik begon te spuiten, begon ik te huilen. Dat was de ontlading van al de spanning afgelopen dagen én het besef: nu is het echt begonnen. Mijn man hielp me gelukkig met prikken, hij was en is echt mijn steun. Het prikken van de Decapeptyl was minder prettig omdat de vloeistof vaak brandde en als bijwerking ben ik erg moe heel de dag. Ook heb ik last van opvliegers, dit heb ik helaas nog steeds. Op 14 maart mocht ik stoppen met de pil, dit heb ik nu een maand geslikt. 

De tweede hormoonspuit

Nu ik dit typ, ben ik tien dagen bezig met de Decapeptylspuit en hebben we gisteren, 21 maart, onze echo gehad in het ziekenhuis om te kijken of het spuiten zijn werking deed. Wat waren wij blij, het zag er allemaal goed uit en dat betekent dat we gelijk mochten starten met de Gonal F hormoonspuit, naast de Decapeptyl. Vanaf nu spuit ik dagelijks twee spuiten, Eén Gonal F en één Decapeptyl. Gonal F wordt toegediend om de eierstokken te stimuleren tot het aanmaken van meerdere eicellen tegelijk. Gisterenavond heb ik de eerste Gonal F gespoten met 150 eenheden. Het spuiten viel gelukkig mee en het deed geen zeer. Het blijft dagelijks ons gebed of de Heere onze wens wil vervullen en of de Heere de handen van de doktoren wil zegenen. Wat hopen we op een wonder!

We gaan een spannende tijd tegemoet, in ons ICSI traject. Dit wil ik jullie ook graag delen. zal er over een tijdje een tweede deel verschijnen op de blog, waarin ik weer een update zet. Lees je dan ook weer mee?

Volg je The Stout Journal al op Social Media?